Wanneer een film opent met de tekst “Based on a true story”, dan is het altijd maar de vraag hoe nauw de echte gebeurtenissen zijn gevolgd en wat er is gedramatiseerd. American Animals opent ook met een soortgelijke tekst, maar al snel wordt die tekst aangepast naar “This is a true story”. Als kijker vraag je je dan meteen af wat voor film dit gaat zijn, wat kan je verwachten wanneer een filmmaker claimt het verhaal te vertellen zoals het is? Continue reading
Category Archives: Documentaire
The Boy Band Con: The Lou Pearlman Story (2019) – Recensie
“Industry rule #4080, record company people are shady!”, aldus Q-Tip van A Tribe Called Quest in “Check the Rhime”. In deze YouTube Original documentaire vertellen voormalige leden van diverse boy/girl bands, waaronder The Backstreet Boys en *NSYNC, wat hun ervaringen waren met zakenman Lou Pearlman. Nadat hij jaren in de vliegtuigindustrie had gewerkt, werd hij door het succes van New Kids on the Block geïnspireerd om ook de muziekindustrie in te gaan. Hij zette een platenlabel op en begon een talentenjacht om zo zijn eerste band samen te stellen, The Backstreet Boys. Hij zorgde voor onderdak, danslessen en alles wat de jongens nodig hadden en bracht veel tijd met ze door tot hun doorbraak. Door de leden van de band werd hij als een soort vaderfiguur gezien, een verhaal dat ook anderen vertellen. Toch bleek Pearlman een man met twee gezichten. Dat werd duidelijk toen bands al een enorm succes waren, miljoenen platen hadden verkocht, maar waarbij de eerste cheque die ze ontvingen nog minder dan het minimumloon bleek te zijn. Daarnaast bleek dat hun mentor zichzelf ook lid van de band had gemaakt en daardoor nog meer geld wist te verdienen. Continue reading
Wu-Tang Clan: Of Mics and Men (2019) – Serie recensie
Toen de Wu-Tang Clan in 1993 hun eerste album, Enter the 36 Chambers, uitbrachten, was vielen ze op. Niet alleen was er eerder niet een groep met zoveel leden (9), maar ze klonken ook anders dan wat er op dat moment uit was. De beats van producer RZA waren enorm rauw en de groep werd snel enorm populair. Zelf liep ik destijds ook met een zelf getekende W op m’n rugzak en luisterde ik veel naar de muziek die de verschillende leden in de jaren daarna uitbrachten. 25 jaar later treedt de groep nog steeds op. Zo staan ze aanstaande donderdag samen met De La Soul en Public Enemy in de Ziggo Dome. De vierdelige documentaire serie Wu-Tang Clan: Of Mics and Men duikt de geschiedenis in en kijkt naar het ontstaan van de groep, hun eerste album en diverse gebeurtenissen in hun lange carrière. Continue reading
The Man Who Stole Banksy (2018) – Recensie
Het aantal documentaires die over Banksy gaan, blijft gestaag stijgen. Na het zien van Exit Through the Gift Shop , Banksy Does New York, How To Sell A Banksy en Saving Banksy vroeg ik me af in hoeverre deze nieuwe docu in staat zou zijn daar nog iets aan toe te voegen. Want de laatste twee titels hadden al als onderwerp het veilig stellen en verkopen van het werk van deze populaire straatkunstenaar. Ze schenen een licht op de markt van Banksy kunst, de kunstwereld als geheel en de ethische kant van het verwijderen van werken die op een publieke locatie te vinden zijn. Continue reading
Struggle: The Life and Lost Art of Szukalski (2018) – Recensie
Vanaf het moment dat we geboren worden, wordt ons langzaam geleerd hoe je je moet gedragen, wat de sociale normen zijn en hoe je over bepaalde zaken moet denken. Allemaal zodat je uiteindelijk je plek in de maatschappij kunt vinden. Maar wat als dat niet het geval zou zijn? Als je kunstenaar Stanisław Szukalski zou moeten geloven, zo dat resulteren in veel meer creativiteit. Hij vond op school z’n eigen alfabet uit en z’n vader steunde hem daarin, zelfs toen de school hem hier op aansprak. Hij bleef het gebruiken en bleek zeer getalenteerd te zijn als beeldhouwer. Z’n werken werden vergeleken met die van Michelangelo en aan het begin van de vorige eeuw was hij zeer bekend. Hij kreeg opdrachten van wereldleiders, maar ondanks al dat succes werd hij vergeten. Hij verhuisde diverse malen en kwam uiteindelijk in Burbank, Amerika terecht waar hij oud werd.
Kunstverzamelaar Glenn Bray kwam toevallig een boek van hem tegen en was gefascineerd. Toen hij niet veel later in een winkel een tekening zag die ook duidelijk van Szukalski’s hand kwam, raakte hij in gesprek en kwam hij erachter dat hij nog leefde en zelfs bij hem in de buurt woonde. Hij besloot contact op te nemen en langs te gaan. Het zou het begin zijn van een jarenlange vriendschap en iedereen die hem ontmoette realiseerde zich hoe geniaal Szukalski was. Eén van die mensen was de vader van Leonardo DiCaprio, George DiCaprio en hij besloot samen met z’n zoon deze documentaire over Szuskalski te produceren. Tijdens het maken ervan kwamen ze er echter achter dat hij gecompliceerder was dan de man die ze kenden. Continue reading
Formula 1: Drive to Survive (2019) – Seizoen 1 – Serie recensie
Alhoewel ik de laatste jaren nog maar amper naar sport kijk, was er een tijd dat ik elke zondag dat er Formule 1 was in m’n kamer voor m’n TV zat. Het was de tijd waarin coureurs als Schumacher, Senna en Hill de grote namen waren en ik keek er met veel plezier naar. Op een gegeven moment keek ik het minder. Gedeeltelijk misschien door de levensfase waarin ik zat, maar ook omdat de races voor m’n gevoel steeds saaier werden. Er was te weinig spanning en ik volgde daarna de sport minimaal. Het was leuk om te horen wanneer Verstappen hoog wist te finishen of een gevatte opmerking maakte richting andere coureurs, maar die vonk die er vroeger was, was verdwenen. Toen Netflix echter deze serie aankondigde, voegde ik ‘m toe aan m’n kijklijst, puur omdat documentaires over racen interessant kunnen zijn. Slaagde Formula 1: Drive to Survive er in om oude tijden te doen herleven? Continue reading
The Legend of Cocaine Island (2018) – Recensie
Als je zou weten dat er ergens iets begraven ligt, waar je 2 miljoen dollar aan zou kunnen verdienen, zou je het dan gaan opgraven? Dat is de vraag waarmee deze Netflix-documentaire eindigt. En in de anderhalf uur daarvoor wordt duidelijk hoe Robert Hyden, een zakenman die na een succesvolle periode in de bouw door de recessie een ander leven op moest bouwen, die vraag voor zichzelf beantwoordde. Z’n buurman vertelt het verhaal hoe hij ooit in Puerto Rico woonde en hij op een gegeven moment op het strand een tas vol cocaïne vond. Hij wist niet wat hij er mee moest doen en besloot het te begraven, waar het tientallen jaren lag. Hij verhuisde naar Florida en vertelde dit bizarre verhaal aan iedereen die het wilde horen. Robert besloot actie te ondernemen om er achter te komen of het verhaal waar was. Continue reading
The Inventor: Out for Blood in Silicon Valley (2019) – Recensie
Wat hebben Steve Jobs, Bill Gates en Elon Musk met elkaar gemeen? Ze begonnen allemaal zeer succesvolle bedrijven en hebben veel impact op de wereld gehad. Elizabeth Holmes wilde ook tot deze selecte groep behoren, stopte met haar studie en wist enorm veel investeerders te overtuigen van haar idee dat de wereld van bloedonderzoek zou ontwrichten. Ze startte Theranos, met de belofte dat ze op basis van een druppel bloed onderzoek konden doen naar tientallen ziektes en al snel zorgde ze voor interesse van diverse grote namen, waaronder Henry Kissinger, James Mattis en George Shultz, die deel uitmaakten van de raad van bestuur. Ze had een goed verhaal, een groot kapitaal om te investeren en interesse van grote bedrijven om haar toekomstige oplossing aan te schaffen, een apparaat met de naam Edison. Het probleem was echter dat het prachtige PR-verhaal bestond uit veel gebakken lucht. Het Silicon Valley motto “Fake it till you make it” bleek hier ook te spelen en het bedrijf, dat 10 miljard waard was, sloot eind vorig jaar de deuren en Elizabeth Holmes wacht haar rechtszaak af. In deze HBO-documentaire van Alex Gibney spreekt hij met diverse betrokkenen, waaronder journalisten en ex-medewerkers, en laat hij haarfijn zien hoe Elizabeth Holmes zo succesvol kon zijn. Continue reading
Leaving Neverland (2019) – Recensie
Muziek speelt voor iedereen een grote rol in hun leven en sommige artiesten weten zo’n impact te maken dat bijna iedereen ze kent. Dat was in het pre-internet tijdperk nog meer het geval. Prince, Madonna en Michael Jackson waren de supersterren, waarvan je lange tijd niets hoorde en waarbij de release van een nieuw album een echt event was. Het is een tijdperk dat we grotendeels achter ons hebben gelaten. Toegang tot het leven van een artiest is slechts enkele klikken van ons vandaan. Video’s, foto’s en interview zijn er in overvloed te vinden. Eind jaren ’80 was dat niet het geval en toen Michael Jackson het album Bad uitbracht luisterde de hele wereld. De eerste dag gingen er een half miljoen exemplaren over de toonbank en z’n video was non stop te zien op MTV.
Het maakte indruk op de 5-jarige Wade Robson, die in Australië woonde. Hij bestudeerde zijn bewegingen en perfectioneerde de manier waarop hij het nadeed. Toen z’n moeder hoorde dat er een danswedstrijd was waarmee je een ontmoeting met Jackson kon winnen, besloot ze dat hij mocht meedoen. Hij won en stond op het podium met The King of Pop, zijn idool. Daarna bleef hij in contact. Rond dezelfde tijd werd James Safechuck gekozen als tegenspeler van Jackson in een Pepsi-reclame. De twee dolden met elkaar en er ontstond een vriendschap. Michael Jackson kwam regelmatig in hun rijtjeshuis langs en werd door James z’n ouders gezien als een extra kind. James mocht zelfs, samen met z’n moeder, mee op tour en stond elke avond te dansen op het podium. Wat voor beiden begon als een hechte vriendschap, waarbij ze veel aandacht en toegang tot extravagante plekken kregen, veranderde echter in een nachtmerrie die niet alleen impact had op de jongens zelf, maar ook op hun families. Continue reading
King Cnut (2017) – Recensie
Het modemerk French Connection uit de UK werd begin jaren ’70 opgericht en was een redelijk succesvol bedrijf. Toen ze in 1991 besloten een marketing campagne op te zetten, hadden ze het briljante idee om de afkorting fcuk te gebruiken, dat uiteraard resulteerde in veel controverse (en bekendheid) omdat het toch heel erg op het woord ‘fuck” leek. Komiek Dave Griffiths wilde het merk op de hak nemen en maakte zelf een shirt met het woord ‘cnut’ erop. Andere komieken en mensen die naar z’n shows kwamen vonden het shirt zo grappig dat ze vroegen of ze het konden kopen. Dave besloot een webshop op te zetten en verkocht kleine aantallen shirts, totdat hij op een gegeven moment een brief van French Connection ontving dat hij inbreuk maakte op hun merkenrecht, iets wat achteraf misschien niet de meest verstandige zet was. Het maakte iets bij hem los en hij besloot het er niet bij te laten zitten. Continue reading