Met Toy Story 3 leverde animatiestudio Pixar een waardige afsluiter af voor de avonturen van een hechte groep speelgoed. De aankondiging van een vierde deel voelde daardoor vreemd aan. Waarom nog een deel? Woody, Buzz en de rest hadden alles toch wel meegemaakt? Waarom wil Disney nog meer geld uit deze karakters persen? Met die vragen ging ik naar het vierde deel en de verwachting dat dit de minste in deze franchise zou worden. Die verwachting bleek echter onjuist te zijn. Continue reading
Alhoewel ik nog niet al m’n recensies voor het vijfde seizoen van Black Mirror geschreven heb, trok ik voor mezelf wel de conclusie dat Charlie Brooker niet meer hetzelfde hoge niveau van eerdere seizoenen weet te halen. De donkere twist was er minder en elementen uit eerdere afleveringen werden weer gebruikt, zoals het plaatsen van een bewustzijn in een ander object. Bij de start van I Am Mother bedacht ik me meteen dat het concept dat deze Netflix-film als basis neemt erg goed bij Black Mirror zou kunnen passen. Continue reading
*Deze recensie bevat spoilers*
Gisteren kwam het vijfde seizoen van Charlie Brooker’s serie Black Mirror uit. Een serie die ik altijd met veel plezier kijk en na het interessante Bandersnatch was het weer wachten tot er weer een heel nieuw seizoen beschikbaar zou zijn. Met slechts drie afleveringen is dat misschien weinig, maar als je de drie mini episodes die nog op YouTube zullen verschijnen meerekent is er toch weer iets waar je je als Black Mirror fan in kan bijten. De eerste aflevering is Striking Vipers. En helaas is het een teleurstellend begin. Continue reading
Wanneer een film opent met de tekst “Based on a true story”, dan is het altijd maar de vraag hoe nauw de echte gebeurtenissen zijn gevolgd en wat er is gedramatiseerd. American Animals opent ook met een soortgelijke tekst, maar al snel wordt die tekst aangepast naar “This is a true story”. Als kijker vraag je je dan meteen af wat voor film dit gaat zijn, wat kan je verwachten wanneer een filmmaker claimt het verhaal te vertellen zoals het is? Continue reading
In een zee van films kunnen de golven soms zo voorspelbaar worden, dat je al varend hoopt op een golf die in plaats van glooiend misschien een andere vorm heeft, zoals vierkant. Helaas is de kans daarop uiterst klein, maar toch hoop je als filmliefhebber er eentje te ontdekken. Een film die je weer frisse moed geeft dat er nog unieke dingen te vinden zijn. Gräns (Border) is zo’n titel. Continue reading
De Poolse film Mug opent met een bizarre scène, waarin bezoekers aan een winkel in hun ondergoed de winkel in moeten gaan om een goedkope TV te kunnen scoren. Er ontstaat een Black Friday-achtig tafereel, waarin het slechtste in mensen naar boven komt. Een moment waarmee je aandacht als kijker meteen wordt getrokken en een voorbode van wat het hoofdpersonage uit deze film te wachten staat. Continue reading
Het leuke aan Netflix is dat er wekelijks enorm veel content bijkomt en je af en toe totaal geen idee hebt wat je van een bepaalde titel kan verwachten. Dat kan betekenen dat je prettig wordt verrast, maar ook dat je soms titels kijkt die misschien beter niet hadden kunnen worden gemaakt. Afgelopen vrijdag verscheen Rim of the World op de on demand service. Zelf had ik er nog niets over gelezen of gehoord, maar aangezien de film geregisseerd is door McG (die ook bijvoorbeeld, 3 Days to Kill, Charlie’s Angels: Full Throttle en Terminator Salvation op z’n naam heeft staan), waren m’n verwachtingen niet hoog, maar was ik wel benieuwd naar het concept. Ik heb altijd een zwak voor science fiction en tieners tegen aliens zag er op papier interessant uit. Continue reading
Met z’n 66 jaar slaagt Liam Neeson er nog steeds in om over te komen als actieheld. Alhoewel hij in het verleden wel een opmerkte dat hij die rollen niet langer zou doen, kwam hij daar uiteindelijk op terug. Hij wil ze blijven doen totdat hij er niet meer is (of natuurlijk het publiek dat deze films kijkt). Sinds Taken was hij bijna jaarlijks te zien in één of meer actiefilms. De kwaliteit is over het algemeen redelijk gelijk: vermakelijke films om de honger naar actie te stillen, maar vaak niet meer dan dat. Volgt Cold Pursuit dezelfde lijn? Continue reading
De coming-of-age film kent vele vormen, ze kunnen luchtig zijn als The Way Way Back of serieuzer zoals American Honey. The Hate U Give past ook in het genre, maar mixt dit met gebeurtenissen van politiegeweld zoals we eerder zagen in Fruitvale Station of Blindspotting wat resulteert in een film met enorm veel gevoel, kracht en pijn. Continue reading
Nieuwjaarsdag 2009, Oakland. Nadat een klein gevecht uitbreekt in een metro, worden Oscar Grant en zijn vrienden vastgehouden op het platform van Fruitvale Station. Verschillende mensen gebruiken hun telefoons om vast te leggen wat er gebeurt. De situatie is chaotisch en de betrokkenen zijn gespannen. De groep begint ruzie te maken met de politie en wanneer de politie besluit Oscar Grant in handboeien te doen, kunnen ze dat niet. Even later wordt hij door een van de politieagenten in z’n rug geschoten en sterft als gevolg hiervan.
Toen de video van deze tragische gebeurtenis online verscheen, kreeg het veel media-aandacht. Door velen werd het gezien als een voorbeeld van extreem en onnodig geweld dat werd gebruikt door de politie. Deze film is op die gebeurtenis gebaseerd en probeert de kijker een idee te geven van hoe de laatste dag in het leven van Oscar Grant eruit zag. Continue reading