Mooie verhalen zijn tijdloos en het boek De Kleine Prins uit 1943 is er zo één. Dit boek is volgens Wikipedia het meest vertaalde Franse boek dat er is en dat er nu, meer dan zestig jaar later een film verschijnt verbaast dan ook niet. Zelf was ik voor het zien van deze animatiefilm onbekend met het bronmateriaal, maar na het zien van de film ben ik toch wel erg benieuwd naar het boek. Lees verder
Er is een gevoel waar ik bij het kijken van nieuwe films altijd naar op zoek ben, een gevoel dat moeilijk te omschrijven is, omdat er honderden redenen kunnen zijn waarom je dat gevoel krijgt. Gelukkig is het makkelijker om aan te geven welke films daarvoor verantwoordelijk zijn en bij deze film, Me and Earl and the Dying Girl had ik dat gevoel al heel erg snel. Lees verder
Ik kan me nog goed herinneren dat ik Casino jaren geleden voor het eerst zag en de film me enigszins teleurstelde. Het was een erg lange film (178 minuten) die me simpelweg niet zo pakte als Goodfellas. Het is natuurlijk de meest voor de hand liggende film om mee te vergelijken aangezien die film ook geregisseerd is door Martin Scorcese en ook Robert de Niro en Joe Pesci in de hoofdrollen heeft. Waarschijnlijk waren m’n verwachtingen dat het eenzelfde soort film was. Nu is dat gedeeltelijk het geval, maar Casino is toch een ander soort film. Aangezien ik het gevoel had dat ik destijds de film onterecht negatief beoordeelde was het tijd om de wereld van Las Vegas in de jaren zeventig nogmaals te bezoeken. Het is een tijd voordat de grote bedrijven de stad overnamen en waar het voor gangsters mogelijk is om veel geld te verdienen in dé gokstad van de wereld. Lees verder
Als je naar de geschiedenis kijkt van Pixar dan valt op hoeveel fantastische films de animatiestudio gemaakt heeft, waaronder de Toy Story-trilogie, Monsters Inc., Finding Nemo, Up, Ratatouille en WALL-E. Mensen waren altijd benieuwd naar nieuwe Pixar films, niet alleen omdat de verhalen erg orgineel en emotioneel waren, maar ook omdat de animatie met elke film nog fantastischer werd. Toch bracht de studio een aantal films uit die niet de lovende recensies ontvingen die ze ervoor kregen (de Cars films zijn goede voorbeelden). Vorig jaar kwam er zelfs geen film uit, alhoewel ze dat sinds 2006 jaarlijks deden. Pixar is nu terug met Inside Out (hier ook bekend onder Binnestebuiten). Zijn ze daarmee weer terug in oude vorm of is het opnieuw een teleurstellende film? Lees verder
Het aftellen van m’n 100 favoriete films gaat door na de start vorige week, met deze week de nummers 90 tot en met 81. Lees verder
Soms heb je van die ideeën die snel verzonnen zijn, maar waarvan de uitwerking toch wat meer werk is dan je aanvankelijk in had geschat. Het maken van m’n persoonlijke top 100 films is daar eentje van. Ik begon een jaar of twee geleden met het maken van een lijstje, maar nam nooit de tijd om ten eerste honderd films uit te kiezen en te tweede om daar ook nog eens een ordening in te maken. Een eindejaars-top 10 is daarmee vergeleken een eitje.
Eén van m’n doelen was echter om die top 100 dit jaar eindelijk eens af te maken en dat is nu gelukt. Toch ben ik er zeker van dat wanneer ik het lijstje opnieuw zou maken titels op een andere plek zouden staan of ik andere titels zou overwegen. Een lijst blijft namelijk een momentopname. Wat me overigens wel opviel bij het samenstellen is dat de spreiding van de films allerlei genres en landen doorkruist en dat het niet alleen de blockbusters en populaire films zijn.
In één keer honderd titels voorschotelen is natuurlijk te veel van het goede, dus de komende weken zal er per 10 titels af worden geteld naar mijn persoonlijke nummer één. Deze keer de nummers 100 tot en met 91. Lees verder
Komedie is één van de meest persoonlijke genres, omdat niet iedereen hetzelfde gevoel voor humor heeft. Wat de één hilarisch vindt, vindt de ander flauw. Het is dan ook, tenzij je iemand echt goed kent, bijna onmogelijk om op aanraden van een ander een komedie te kijken en dezelfde ervaring te hebben. De onderstaande top 10 is dan ook een erg persoonlijk overzicht van m’n favorieten. De beste 10 komedies. Lees verder
Bestaat er zoiets als talent? Is je favoriete artiest of regisseur echt zo goed geboren of is het iets anders? Is het mogelijk dat ze zo goed zijn geworden omdat ze er simpelweg genoeg tijd ingestoken hebben? Als iemand die zichzelf graag nieuwe dingen leert geloof ik niet zo in talent. Het is een kwestie van ervaring opdoen, nieuwe technieken eigen maken en vooral veel herhalen. Als je ergens maar genoeg tijd instopt wordt je vanzelf goed. Natuurlijk kan de snelheid daarvan van persoon tot persoon verschillen. Edge of Tomorrow bewijst ook dat je met genoeg tijd iedereen versteld kan staan, maar in dit geval kan dat je wel een paar levens kosten. Lees verder
Control, it is all about control. Every dictatorship has one obsession and that’s it. [..] Strategies to limit information, ideas, knowledge. How do they do that? Lower education, they limit culture, censor information. [..] This is a pattern that repeats itself throughout history – Adam Bell (Jake Gyllenhaal)
Filmmakers kunnen makkelijk vergeleken worden met dictators. Voor de duur van de film bepalen ze namelijk welke informatie de kijker voorgeschoteld krijgt. Door informatie te beperken of deze onjuist voor te stellen kan spanning worden opgebouwd of verwachtingen worden gestuurd. De zogenaamde ‘suspension of disbelief’ is iets waar een kijker zich graag in onderdompelt, de controle overgedragen aan de filmmaker. Enemy is de nieuwste film van Denis Villeneuve (die ook verantwoordelijk was voor het fantastische Prisoners) met Jake Gyllenhaal in een dubbelrol. Lees verder
Technologie ontwikkelt zich exponentieel. De machines die ooit supercomputers genoemd werden en hele zalen vulden passen nu in de palm van een hand. Een mobiele telefoon heeft bijvoorbeeld meer rekenkracht dan de computers die gebruikt zijn om mensen op de maan te zetten. Die exponentiële groei lijkt voorlopig niet te stoppen en vele futurologen proberen te voorspellen waar dat ons heen zal brengen. Ray Kurzweil is daar één van en hij voorspelt dat er een moment zal komen waarop onze hersenen zich simpelweg niet meer kunnen meten met kunstmatige intelligentie, waardoor de maatschappij fundamenteel zal veranderen. Hij denkt zelfs dat we uiteindelijk ons fysieke lichaam niet meer nodig zullen hebben. Een toekomst waarin we onszelf kunnen uploaden naar een computer en praktisch onsterfelijk worden en daardoor ook nieuwe ervaringen kunnen meemaken ziet hij werkelijkheid worden. Het is een boeiend onderwerp waarin ik me altijd erg heb geïnteresseerd. Her zet een visie van de toekomst neer die aanvoelt als een realistische. Lees verder