Leaving Neverland (2019) – Recensie

Recensie Leaving Neverland

Muziek speelt voor iedereen een grote rol in hun leven en sommige artiesten weten zo’n impact te maken dat bijna iedereen ze kent. Dat was in het pre-internet tijdperk nog meer het geval. Prince, Madonna en Michael Jackson waren de supersterren, waarvan je lange tijd niets hoorde en waarbij de release van een nieuw album een echt event was. Het is een tijdperk dat we grotendeels achter ons hebben gelaten. Toegang tot het leven van een artiest is slechts enkele klikken van ons vandaan. Video’s, foto’s en interview zijn er in overvloed te vinden. Eind jaren ’80 was dat niet het geval en toen Michael Jackson het album Bad uitbracht luisterde de hele wereld. De eerste dag gingen er een half miljoen exemplaren over de toonbank en z’n video was non stop te zien op MTV.

Het maakte indruk op de 5-jarige Wade Robson, die in Australië woonde. Hij bestudeerde zijn bewegingen en perfectioneerde de manier waarop hij het nadeed. Toen z’n moeder hoorde dat er een danswedstrijd was waarmee je een ontmoeting met Jackson kon winnen, besloot ze dat hij mocht meedoen. Hij won en stond op het podium met The King of Pop, zijn idool. Daarna bleef hij in contact. Rond dezelfde tijd werd James Safechuck gekozen als tegenspeler van Jackson in een Pepsi-reclame. De twee dolden met elkaar en er ontstond een vriendschap. Michael Jackson kwam regelmatig in hun rijtjeshuis langs en werd door James z’n ouders gezien als een extra kind. James mocht zelfs, samen met z’n moeder, mee op tour en stond elke avond te dansen op het podium. Wat voor beiden begon als een hechte vriendschap, waarbij ze veel aandacht en toegang tot extravagante plekken kregen, veranderde echter in een nachtmerrie die niet alleen impact had op de jongens zelf, maar ook op hun families. Continue reading

The Breaker Upperers (2018) – Recensie

Recensie The Breaker Upperers

Het is soms maar moeilijk bij te houden wat voor nieuwe content er allemaal op Netflix verschijnt. Deze streaming service heeft zelf helaas geen duidelijk overzicht. Het is jammer dat de suggesties vaker gebaseerd zijn op populariteit en je eigen smaak in plaats van een simpel lijstje van nieuwe titels waaruit je zelf een keuze maakt. Gelukkig hou ik zelf wel redelijk bij wat er uitkomt door andere filmblogs te lezen en podcasts te luisteren, dus op die manier kom je toch in aanraking met wat andere titels. Eén daarvan is The Breaker Upperers, een Nieuw Zeelandse komedie. Continue reading

De verdwenen bioscopen van Delft: Doelen-Kino

Verdwenen bioscopen van Delft Doelen Kino
Een bioscoop die ook in het centrum was gevestigd, was Doelen-Kino, gevestigd op Doelenplein 5. Door de gemeenteraard werd in 1828 besloten dat deze plek, die hiervoor als exercitieplaats gebruikt werd (vandaar de naam Doelen), het centrum zou worden voor toneel en muziek. Het gebouw werd verbouwd en heeft een schouwburg en een concertzaal. Het is in 1927 dat hier zich ook een bioscoop vestigt. Continue reading

The Favourite (2018) – Recensie

Recensie The Favourite

Yorgos Lanthimos is een regisseur die ik als filmliefhebber altijd graag in de gaten houd. Reden hiervoor is omdat hij werelden neerzet en verhalen vertelt die alles behalve standaard of voorspelbaar zijn. In The Lobster moet mensen binnen 45 dagen een partner zien te vinden omdat ze anders in dieren veranderen en in The Killing of a Sacred Deer speelt hij met afpersing en mogelijk supernatuurlijke krachten, wat resulteert in een aantal enorm memorabele momenten. Z’n films zijn daardoor misschien vreemd en niet voor iedereen even toegankelijk, maar zelf kan ik er enorm van genieten. The Favourite is misschien z’n meest toegankelijke film ontving enorm veel Oscar nominaties en Olivia Colman won het beeldje voor beste actrice. Wat maakt deze film zo bijzonder? Continue reading

The Thing From Another World (1951) – Recensie

Recensie The Thing From Another World

Eén van m’n favoriete sci fi/horrorfilms is John Carpenter’s The Thing, waarin de spanning te snijden is en je, net zoals de karakters, geen idee hebt wat er aan de hand is en wie mogelijk niet de persoon is die je denkt. Toch was The Thing een remake en volgens sommigen één van de beste ooit gemaakt. De originele versie had ik nog nooit gezien, maar ik was wel benieuwd naar de overeenkomsten/verschillen. Continue reading

Vraag van de week: Wat vind jij van de Oscar-winnaars?

Vraag van de week
Afgelopen nacht vonden de Oscars weer plaats. Een ceremonie waar ik zelf niet voor wakker blijf, maar waarvan ik altijd toch wel wil weten wie de grote winnaars zijn (die hier zijn na te lezen). Voorspellingen doe ik nooit aan, maar de enige categorie waarin ik een echte voorkeur had was die van beste geanimeerde film, die terecht naar Spider-Man: Into the Spiderverse is gegaan.

Bohemian Rapsody en The Favourite heb ik beide niet gezien, dus over de Oscars die deze films gewonnen hebben kan ik m’n mening niet geven. Mooi dat Alfonso Cuarón voor Roma met drie beeldjes naar huis mag. De categorie die me eerlijk gezegd het meest heeft verbaasd is die van beste film, waarin Green Book won. Een titel die zeker vermakelijk was en maatschappelijke problemen uit de jaren zestig toont, maar op mij niet echt een blijvende indruk achterliet. In die categorie had ik ook graag Roma zien winnen.

Wat vind jij van de Oscar-winnaars?

King Cnut (2017) – Recensie

Recensie King Cnut

Het modemerk French Connection uit de UK werd begin jaren ’70 opgericht en was een redelijk succesvol bedrijf. Toen ze in 1991 besloten een marketing campagne op te zetten, hadden ze het briljante idee om de afkorting fcuk te gebruiken, dat uiteraard resulteerde in veel controverse (en bekendheid) omdat het toch heel erg op het woord ‘fuck” leek. Komiek Dave Griffiths wilde het merk op de hak nemen en maakte zelf een shirt met het woord ‘cnut’ erop. Andere komieken en mensen die naar z’n shows kwamen vonden het shirt zo grappig dat ze vroegen of ze het konden kopen. Dave besloot een webshop op te zetten en verkocht kleine aantallen shirts, totdat hij op een gegeven moment een brief van French Connection ontving dat hij inbreuk maakte op hun merkenrecht, iets wat achteraf misschien niet de meest verstandige zet was. Het maakte iets bij hem los en hij besloot het er niet bij te laten zitten. Continue reading

Alita: Battle Angel (2019) – Recensie

Recensie Alita Battle Angel

Wanneer ik aan regisseur Robert Rodriguez denk, heb ik niet meteen het gevoel dat ik z’n volgende project moet zien. Z’n eerste film El Mariachi was goed, van de Spy Kids films heb ik wel kunnen genieten voor wat ze zijn en Sin City is misschien wel z’n beste, maar het gevoel van Grindhouse-achtige films die hij veel heeft gedaan (bv. de Machete titels) overheerst. Ik had dan ook niet echt verwachtingen bij Alita: Battle Angel, maar het feit dat dit een project is dat James Cameron al bijna twintig jaar wilde maken, naast Avatar, en hij ook betrokken was bij het ontwikkelen van deze Rodriguez-versie, zou het resultaat wel eens interessant kunnen zijn. Ik besloot de film op de beste manier te kijken, in een Dolby Cinema. Is Alita: Battle Angel de moeite waard? Continue reading

Bekijk ‘Smash and Grab’- Pixar Sparkshorts

Smash and Grab Pixar
Na het recente Purl is nu de tweede Pixar Sparkshorts film beschikbaar, Smash and Grab. Deze korte film gaat over twee robots die al jaren werken in een locomotief en er voor zorgen dat deze blijft rijden. Er komt echter een moment dat ze meer willen en dat onderwerp is wat deze short in beeld brengt. Dit tweede project pakt me wat meer dan de vorige, maar bekijk ‘m vooral zelf om je eigen mening te vormen. Continue reading