Na even een break van een paar weken te hebben genomen is het weer tijd om naar de andere verdwenen bioscopen van Delft te kijken. Bij m’n onderzoek naar Delfia, dat gevestigd was op de hoek van Binnenwatersloot/Westvest, kwam ik er achter dat deze bioscoop lang heeft bestaan en ook populair was, gezien het grote aantal foto’s dat er van beschikbaar was. Continue reading
Category Archives: Film
Vraag van de week: Wat is jouw mening over de lijst van favoriete films van Martin Scorcese?
De afgelopen jaren, vooral sinds ik begonnen ben met De Filmkijker, heb ik een enorm aantal films gezien. Ik heb diverse “best of” lijsten afgewerkt, waaronder de IMDb top 250 en had dus wel het gevoel dat ik een goede basiskennis had van films. Dat veranderde recent toen ik de lijst op MUBI zag van de favoriete films van regisseur Martin Scorcese. De man is een wandelende film encyclopedie en in het verleden heb ik met veel plezier gekeken naar één van zijn filmdocumentaires, A Personal Journey with Martin Scorsese Through American Movies. Maar toen ik zijn lijst zag, realiseerde ik me goed hoeveel film ik niet heb gezien.
De lijst is, met maar liefst 921 titels gesorteerd per jaar, enorm. Als ik alleen maar kijk naar de 31 films van de laatste 20 jaar, heb ik er daarvan slechts 8 gezien. De lijst zit vol met verrassingen (zoals bv. Chappelle’s Show en Problem Child) en zie ik als een mooi beginpunt om weer nieuwe (oude) titels te ontdekken.
Wat vind jij van deze lijst van favoriete films van Scorcese?
Polar (2019) – Recensie
De invloed van Quentin Tarantino in de jaren ’90, met films als Reservoir Dogs en Pulp Fiction, was enorm. Het resulteerde in vele “wanne-be’s” op die ook edgy wilden zijn. Vaak mislukte dat en voelde zulke films aan als een slap aftreksel die niet de juiste toon wisten aan te slaan. De exploitation films in dit genre verdwenen langzaam weer en ook Tarantino wist zichzelf steeds weer (alhoewel met z’n typische stijl) opnieuw uit te vinden door in andere genres te duiken. Het is een periode waar we nu twintig jaar later op terug kunnen kijken, waarbij duidelijk wordt welke elementen wel en niet werkten en welke eigenlijk nu niet meer zouden moeten worden gebruikt. Het lijkt er echter op dat regisseur Jonas Åkerlund, die vooral videoclips heeft gemaakt, die memo nooit heeft ontvangen. Continue reading
The Man Who Killed Don Quixote (2018) – Recensie
Het is fantastisch als je in staat bent om je dromen te realiseren, maar die dromen kunnen soms op weg daarnaar toe transformeren in nachtmerries. Diverse regisseurs hebben dat aan den lijve ondervonden. Werner Herzog kwam er bij het maken van Fitzcarraldo niet alleen achter dat een echte oorlog impact kan hebben op het maken van je film, maar dat het met de hand trekken van een enorm schip over een heuvel in realiteit verschrikkelijk moeilijk is. Allemaal prachtig te zien in de documentaire Burden of Dreams. Ook Francis Ford Coppola ging door een persoonlijke hel bij het maken Apocalypse Now (Hearts of Darkness) en over het maken van de film over Don Quixote van Terry Gilliam was er Lost in La Mancha. Lang werd z’n film beschouwd als “één van de grote films die nooit gemaakt is” omdat hij steeds weer tegen problemen aanliep. Hij bleef echter proberen deze film te maken en toen hij The Man Who Killed Don Quixote had gemaakt en wilde uitbrengen kwamen er rechtszaken om deze te stoppen. Het duurde 29 jaar, maar Gilliam wist eindelijk z’n droom te realiseren. Was het het wachten waard? Continue reading
Peppermint (2018) – Recensie
Het liefst wil je dat elke film een supercar is. Zo mooi dat je er uren naar kunt kijken, veel paardenkrachten onder de motorkap zodat je weet dat de prestaties je zullen verbazen, een prachtig geluid waardoor je wordt meegevoerd en als je eenmaal gaat rijden een beleving die je bijblijft. De praktijk is echter dat niet iedereen een supercar kan maken of kopen. Soms moet je genoegen nemen met iets dat niet in die categorie valt. Dat hoeft echter niet te betekenen dat je er geen plezier aan kunt beleven. Continue reading
Bekijk ‘Purl’- Pixar Sparkshorts
Vorige maand maakte Pixar bekend dat ze de kans wilden geven aan nieuwe schrijvers om te laten zien wat ze in huis hebben. Met hun SparkShorts programma kunnen ze experimenteren, verhalen op een nieuwe manier vertellen met andere technieken en workflows. De eerste korte film die ze via YouTube beschikbaar hebben gemaakt is Purl, dat geregisseerd is door Kristen Lester. Het gaat over een bolletje wol dat zich in een mannenwereld staande moet houden en er uiteindelijk achter komt dat je het beste jezelf kunt blijven. Continue reading
Vraag van de week: Willen recensenten stiekem filmmaker zijn?
Na het zien van Velvet Buzzsaw op Netflix afgelopen weekend, waarin een kunstrecensent een centraal karakter is en met in het achterhoofd de feedback die je vaak van filmmakers of koks hoort dat recensenten stiekem dat beroep zouden willen doen. Ik vroeg me af of dat een makkelijke reactie is om met slechte recensies om te gaan of dat er een kern van waarheid in zit. Zelf heb ik nooit die droom gehad, maar ik ben erg benieuwd of anderen die over films schrijven dat mogelijk wel hebben en wat jouw mening is over de kritiek op recensenten.
Willen recensenten stiekem filmmaker zijn?
Velvet Buzzsaw (2019) – Recensie
Waarom maakt iemand kunst? Of dit nu schilderijen, muziek of zelfs een bepaald genre film is. Wat motiveert iemand om iets te creëren? Eén van de belangrijkste redenen is waarschijnlijk het vorm geven aan datgene wat er in je omgaat. Dat kan puur creatief zijn, maar kan ook een bepaald gevoel zijn dat geuit moet worden. Als dat de basismotivatie is van kunst, dan is alles wat erna komt in essentie bijzaak. De praktijk is uiteraard dat je van full-time creativiteit niet kan leven en dat wat je maakt ook aan de man moet worden gebracht. En dat is vaak het moment dat anderen bepalen wat er met jouw werk gebeurt. Een recensent kan het compleet de grond in boren, maar het kan ook zijn dat een kunsthandelaar (of platenlabel of filmdistributeur) het op zo’n manier aanbiedt en hype weet te creëren dat je werk “hot” is en iedere consument staat te zwaaien met z’n geld.
Mensen volgen graag anderen en dat geldt ook als het gaat om kunst. De documentaire The Price of Everything maakte dat zeer duidelijk bij een kijkje achter de schermen bij een veilinghuis. Als geld een rol speelt kunnen zelfs de laatste wensen van een kunstverzamelaar genegeerd worden, zoals The Art of the Steal pijnlijk duidelijk maakte. Tegen die achtergrond van hebzucht speelt Dan Gilroy’s (Nightcrawler) nieuwste film, Velvet Buzzsaw, zich af. Continue reading
De verdwenen bioscopen van Rotterdam: Locaties
De afgelopen jaren heb ik diverse artikelen geschreven over de verdwenen bioscopen van Rotterdam, maar waar in de stad bevonden deze bioscopen precies? Waar moet je heen als je deze plekken zelf wilt bezoeken? Met behulp van Google Maps heb ik een overzicht gemaakt van alle locaties van deze oude bioscopen, inclusief een link naar de artikelen met meer achtergrondinformatie over elke bioscoop:
The Last Son (2017) – Recensie
Alhoewel ik wel wat algemene kennis heb over de Amerikaanse geschiedenis, gaat die kennis niet zover dat ik heel veel weet van bijvoorbeeld de familie Kennedy. Natuurlijk kent iedereen wel de wilde verhalen en uiteraard de vroegtijdige dood van John F.Kennedy en Robert Kennedy, die beide vermoord werden, maar ik wist eigenlijk niets over Ted Kennedy. Hij was de laatst overgebleven broer die ook actief was in de politiek en ook plannen had om president te worden. Een gebeurtenis die echter plaatsvond in de periode van de maanlanding in 1969, had veel impact op zijn kansen. The Last Son (originele naam Chappaquiddick, een geliefd vakantieoord voor de rijken) legt de focus op die gebeurtenis en de nasleep. Continue reading