Mijn laatste post…


Afgelopen weekend kondigde ik het al aan via Twitter, maar dit was voorlopig de laatste week dat ik content op De Filmkijker plaats. Het is tijd voor een break. Alhoewel ik qua views niets te klagen heb (vorige maand iets meer dan 17.000), zie ik al een tijdje steeds minder interactie en dat is juist datgene waar ik veel voldoening uit haalde. Een afweging dus tussen wat ik er in stop en hoeveel ik er voor terug krijg en op het moment valt dat negatief uit. En dan blog je met een verkeerd gevoel en is de drive minder.

Tijd dus om even te stoppen en te kijken hoe dat aanvoelt en of de drang weer ontstaat om het weer op te pakken. Maar voor nu is dit mijn laatste post. Ik zou mensen kunnen bedanken voor het lezen en reageren, maar dat zou het wel heel erg definitief maken. Toch waardeer ik het uiteraard allemaal enorm. Filmblogs.nl hou ik draaiend en je zult me waarschijnlijk nog in de comments sectie bij andere blogs kunnen vinden, maar hier verlaat ik voor nu het podium.

Recensie van de Royole Moon – Je persoonlijke bioscoop?

Persoonlijke bioscoop royole moon review

Als ik heel eerlijk ben zou ik elke film in de bioscoop het liefst willen zien in een lege zaal. Geen mobiele telefoons van anderen die je kunnen afleiden, mensen die te laat komen, gepraat tijdens de film of andere frustraties. Toen ik een persbericht binnen kreeg over de Royole Moon was m’n interesse dan ook gewekt. Het werd namelijk beschreven als “een Mobiel 3D-theater”. Je eigen bioscoop dus, waarmee je zonder afleiding van films kunt genieten. Ik nam de proef op de som en kreeg twee weken een recensie exemplaar te leen om dat persoonlijk te ervaren. Is dit product de ultieme filmbeleving voor een filmkijker? Continue reading

A Taxi Driver (2017) – Recensie

Recensie A Taxi Driver

Tussen al het Amerikaanse filmgeweld raken goede films uit andere landen regelmatig ondergesneeuwd en is het maar moeilijk om ze te zien en als ze dan een keer in de bioscoop draaien, gaan er eigenlijk weinig mensen naar toe om ze te zien, waardoor maar weinig distributeurs de kans nemen. En zo ontstaat er natuurlijk een vicieuze cirkel waar maar moeilijk uit te komen is. En dat is af en toe best jammer, want er zitten regelmatig pareltjes tussen, zoals eerder deze week Bad Genius, maar dat geldt ook voor het Zuid-Koreaanse A Taxi Driver Continue reading

78/52 (2017) – Recensie

Recensie 78/52

Tenzij je encyclopedische kennis hebt van Alfred Hitchcock en z’n werk, zal de titel van deze documentaire 78/52 je helemaal niets zeggen. Dat gold ook voor mij en het was dat ik eerder over de film gehoord had, want anders had ik het niet geweten (je hoort het overigens ook nergens uitgelegd worden bij het bekijken). Die getallen verwijzen naar de douche scène in Psycho. Voor het filmen van deze beruchte scène werden 78 camera standpunten gebruikt (met muren die konden worden verwijderd) en werden 52 edits gebruikt om uiteindelijk een iconisch en invloedrijk moment in de filmgeschiedenis te maken, dat maar liefst 7 dagen kostte om te filmen. In Psycho is het allemaal in 45 seconden gebeurd. Kun je dat op boeiende wijze, anderhalf uur lang, analyseren? Continue reading

Broeders (2017) – Recensie

Recensie Broeders

De term Syriëganger roept meteen veel negatieve associaties op. Mensen die vanuit hun eigen idealisme en overtuigingen besluiten naar het land af te reizen en de gewapende strijd aan te gaan. Maar wat doe je als je er achter komt dat iemand uit je familie voor het laatst in Syrië gezien is? Dat is het uitgangspunt voor Broeders. Continue reading

Bad Genius (2017) – Recensie

Recensie Bad Genius

Tijdens onze school of studietijd is er voor bijna iedereen wel eens een moment geweest waarop spieken een heel aantrekkelijke keuze was om die moeilijke toets toch te halen. En om niet gepakt te worden probeer je dan een ingenieuze manier te verzinnen om informatie mee te nemen die moeilijk te ontdekken is. Als je die informatie besluit te gebruiken is de spanning te snijden. Je voelt je als een geheim agent die niet op mag vallen en z’n gegevens moet kopiëren. Vertaal die geladen sfeer en stress naar film en dan is Bad Genius het resultaat. Een mix van The Breakfast Club en Ocean’s Eleven… Continue reading

Vraag van de week: Wat vind jij van de manier waarop The Cloverfield Paradox is uitgebracht?

Vraag van de week

Vorige week verraste Netflix iedereen met de aankondiging en bijna gelijktijdige release van The Cloverfield Paradox. Een unieke manier van releasen, die me persoonlijk erg aanspreekt omdat je daarmee ook geen spoilers hoeft te ontwijken en meteen vanuit je luie stoel zo’n nieuwe film kunt kijken. Los van wat je van de film zelf vindt (zelf heb ik er erg van kunnen genieten), vroeg ik me af wat jouw mening is over de manier waarop Netflix de film heeft uitgebracht? Continue reading

Creatieve Ondertiteling #3

Creatieve ondertiteling
Je hebt vast wel eens tv met het geluid uit gekeken en daarbij zelf verzonnen wat de karakters tegen elkaar zeggen. Dit is hetzelfde, maar dan met promotieshots uit een aantal films. Aan jou de taak om voor elk van ze een onderschrift (beschrijving of ondertitel) te verzinnen. Hoe gekker, hoe leuker!

Met deze week foto’s uit The Florida Project, Winchester: The House That Ghosts Built en Fifty Shades Freed. Continue reading

The Florida Project (2017) – Recensie

Recensie The Florida Project

De omgeving waarin je als kind opgroeit ervaar je als normaal. Het maakt niet uit wat de omstandigheden zijn, goed of extreem slecht, je weet niet beter. Het is jouw wereld, waarin je met de mensen om je heen plezier maakt, ook al is het misschien niet de veiligste of schoonste plek. Dat geldt ook voor de zesjarige Moonee (Brooklynn Prince), die samen met haar alleenstaande moeder Halley (Bria Vinaite) in een opvallend paarsgekleurd motel woont, in de schaduw van Disneyland. Ze moeten, net als vele andere gezinnen in het complex, de eindjes aan elkaar knopen om elke maand de huur te kunnen voldoen. Voor Moonee is het motel haar speeltuin, waar ze samen met andere kinderen kattenkwaad uithalen en soms in de problemen komen. Continue reading

The Villainess (2017) – Recensie

Recensie The Villainess

Dat The Villainess een keiharde actiefilm is, wordt al meteen duidelijk bij de opening wanneer de kijker getuige is van een gevecht dat het best kan worden beschreven als een mix tussen de “first person” Hardcore Henry en het beroemde gevecht in de gang in Old Boy. Strak gechoreografeerd en extreem gewelddadig. Net als de klassieker van Park Chan-Wook komt Ak-Nyeo (zoals de film origineel heet) ook uit Zuid Korea en is geregisseerd door Byung-gil Jung. Continue reading