In Suicide Squad wist Margot Robbie met haar vertolking van Harley Quinn de show te stelen. Het verbaast dan ook niet dat DC besloot het karakter een eigen film te geven. Want ondanks de titel, die verwijst naar een groep vrouwelijke superhelden die misdaad bestrijden (en ook in de film voorkomen), is de focus vooral op haar. Levert dat een leuke film op? Continue reading
Dat oorlog hel is, is natuurlijk niets nieuws. We zien het bijna dagelijks op het journaal en ook oorlogsfilms en series tonen de verschrikkingen. Of dat nu Vietnam of de tweede wereldoorlog is. De afgelopen jaren is ook de eerste wereldoorlog weer wat meer het onderwerp of een onderdeel van films. Zo speelde Wonder Woman zich gedeeltelijk in deze setting af en slaagde Peter Jackson er vorig jaar op indrukwekkende wijze in om de bestaande schokkerige zwart-wit beelden om te toveren tot een vloeiend, ingekleurd en ingesproken document over hoe het leven van de soldaten in de loopgravenoorlog er uit zag. En met 1917 brengt regisseur Sam Mendes de eerste wereldoorlog op een manier naar het grote doek zoals dat nog niet eerder gedaan is. Continue reading
“Zeg nooit nooit”. Dat was het gezegde dat me meteen te binnen schoot na het zien van Uncut Gems. Een aantal jaar geleden nam ik na het zien van Pixels het besluit om geen enkele film met Adam Sandler te zien. En terecht, want z’n komedies zijn bedroevend slecht en ik wilde mezelf niet meer aan die verschrikkingen bloot stellen. Toen ik echter hoorde dat hij de hoofdrol speelde in een nieuwe film van de Safdie broers moest ik toch m’n besluit aan de kant zetten. Hun film Good Time was zo’n titel die de kijker vastpakte en niet meer losliet. Het liet zien hoe goed Robert Pattinson is als acteur. Toen de broers Uncut Gems schreven, hadden ze Sandler in gedachten voor de hoofdrol. Continue reading
Regisseur Rian Johnson heeft in z’n carrière vele unieke films gemaakt. Hij maakte Brick, The Brothers Bloom, Looper, een paar Breaking Bad afleveringen en uiteraard Star Wars: Episode VIII – The Last Jedi. Een regisseur die met die laatste film bewees niet bang te zijn om zaken anders aan te pakken, ook als dat sommigen tegen de haren in strijkt. Hij liep al jaren met het idee rond om een “murder mystery” te maken en toen hij dat idee mocht uitwerken en hij er in slaagde om Daniel Craig als detective te strikken, maakte hij in korte tijd Knives Out. Continue reading
Het duurde meer dan 40 jaar (!), maar vanaf deze week draait het laatste deel van de derde Star Wars trilogie in de bioscopen. Een deel dat waar veel op rust, want het is de afsluiter. Dit is een filmreeks die de kijkers vanaf 1977 in z’n greep hield, waarbij de prequels velen de angst gaven dat drie films genoeg was en waarin de nieuwe trilogie zichzelf moest bewijzen en dat met de eerste twee delen, The Force Awakens en The Last Jedi deed. J.J.Abrams schoof na Rian Johnson weer in de schrijvers- en regisseursstoel. Weet hij dit saga tot een bevredigend einde te brengen? Continue reading
Het perspectief dat we hebben, heeft een enorme invloed op hoe we de wereld zien. Dat kan op basis van denkbeelden zijn, maar ook op fysiek niveau. Als kind was ik altijd benieuwd hoe de bovenkant van een auto er uit zag (dat bleek toen ik groter was tegen te vallen), maar ook filmmakers maken gebruik van perspectief om de wereld anders te presenteren. Steven Spielberg plaatste in E.T. bijvoorbeeld de camera vaak op het niveau van de kinderen, zodat je hun belevingswereld werd ingetrokken. Maar ook Honey, I Shurnk the Kids of een Marvel-film als Ant-Man laten zien hoe anders je ervaring is als je alles ervaart als je net zo groot als een insect bent. Het perspectief in I Lost My Body kan terecht uniek worden genoemd, want er zijn maar weinig films die je laten zien wat je meemaakt als hand zonder lichaam. Continue reading
Een nieuwe Scorcese film schept hoge verwachtingen. Deze regisseur is een wandelende filmencyclopedie en heeft uiteraard diverse filmklassiekers op z’n naam staan. Voeg daar nog het feit aan toe dat hij weer samenwerkt met Robert de Niro en Joe Pesci (met wie hij Goodfellas en Casino maakte) en ook nog eens Al Pacino wist te strikken, dan resulteert dat in een titel die je zo snel mogelijk wilt bekijken. En gelukkig verscheen The Irishman (na zeer kort in de bioscoop te hebben gedraaid) op Netflix. Weet Scorcese weer een klassieker af te leveren? Continue reading
De Terminator franchise heeft door z’n eerste twee films, die worden gezien als klassiekers, een sterke basis neergezet. Het is echter jammer dat er daarna geen films zijn geweest die hetzelfde nivo wisten te behalen. Zelf heb ik genoten van Genisys, maar niet iedereen had dezelfde mening. Met Dark Fate komt Linda Hamilton weer terug naar deze serie en de vraag is in hoeverre dat iets toevoegt. Is Dark Fate een “return to form”? Continue reading
Ik heb altijd een zwak gehad voor de films van Alfred Hitchcock. Een regisseur die in staat was om gewone mensen in bijzondere situaties te plaatsen en definieerde wat spanning is. Het is een gevoel dat ik ook bij het kijken van Parasite kreeg. De nieuwste film van regisseur Bong Joon-Ho (die eerder onder andere Okja, Snowpiercer, Mother, Memories of Murder and The Host maakte), die net zoals Hitchcock een meester is in het maken van films en de kijker een heerlijk onvoorspelbare film voorschotelt waarbij de spanning steeds hoger wordt opgevoerd totdat het bijna ondraaglijk is. Continue reading
Soms heb je van die combinaties waarvan je initieel niet zou denken dat ze kunnen werken, zoals bijvoorbeeld M&M’s en zoute popcorn. Toch blijkt die mix van zoet en zout heerlijk te zijn. Het bij elkaar gooien van bepaalde ingrediënten kan iets nieuws en verrassends opleveren, maar het kan natuurlijk ook compleet misgaan. Wat er gebeurt als je een kleuterklas en zombies combineert, laat de Australische film Little Monsters zien. Is dat een geslaagde mix? Continue reading