Voordat ik de nieuwe Independence Day bezocht besloot ik het origineel maar weer eens te kijken. Ik weet niet meer of ik die film oorspronkelijk in de bioscoop gezien heb, maar het zal ongeveer twintig jaar geleden zijn. Ik kon me nog herinneren dat het vreemd was dat iemand z’n laptopje in kon pluggen op een buitenaards schip en makkelijk een virus kon uploaden en de grote lijnen, maar de verdere details was ik vergeten. En wat een plezier was het om Independence Day weer te kijken! Het biedt namelijk precies wat ik van een rampenfilm verwacht: een aantal karakters waar je net genoeg over weet om met ze mee te leven, indrukwekkende verwoesting en het overwinnen van schijnbaar onmogelijke situaties. Daarnaast werd er, naast CGI, veel gebruik gemaakt van praktische effecten en miniaturen waardoor het allemaal nog overtuigender overkwam. Maar wat moest ik dan verwachten van een vervolg? Lees verder
Category Archives: Geweld
Goosebumps (2015) – Recensie
“Het boek is beter dan de film” is een uitspraak die ik vaak tegenkom als het gaat om boekverfilmingen. En ja, dat het boek bijna altijd beter is, is natuurlijk niet verwonderlijk. Als je een boek leest vorm je zelf de beelden die bij de zinnen horen en daarnaast is een boek in staat om veel meer informatie over te brengen dan een film. Een schrijver kan een hele paragraaf spenderen aan het beschrijven van de geur in de lucht of de temperatuur van een maaltijd, terwijl een film alleen visueel, met eventueel een dialoog, die informatie kan overbrengen. Het vergelijken van de twee vormen van media moet je dan eigenlijk ook niet doen. Het zijn op zichzelfde staande vormen van entertainment met elk hun sterke en zwakke kanten. Goosebumps (hier bekend als Kippenvel) is een langlopende serie van griezelboeken die geschreven is door R.L. Stine. Wat Goosebumps echter doet is niet één boek te verfilmen, maar ze simpelweg allemaal in één film te behandelen. Werkt dat idee? Lees verder
The Neon Demon (2016) – Recensie
Eén van de weinig genres waar ik zo goed als niets mee heb, en als je De Filmkijker al langer leest weet je het, is horror. Ik hou er simpelweg niet van om me vrijwillig bang te laten maken. Jump scares zijn aan mij niet besteed en de enige horror die ik wel wil kijken zijn horrorkomedies (Zombieland, Tucker and Dale vs. Evil, The Final Girls) of een klassieker als The Shining. Toen ik dan ook een uitnodiging kreeg voor The Neon Demon was m’n eerste reactie dan ook: “laat maar zitten”.
Dat was totdat ik zag wie de regisseur van deze film was: Nicholas Winding Refn, die zichzelf met Drive op de kaart zette en daarna Only God Forgives maakte. Die laatste film kreeg over het algemeen geen positieve recensies, maar ik vond ‘m fantastisch. Z’n werk is visueel altijd verbluffend en het is duidelijk een regisseur met een eigen stempel. Maar dit bleef een horrorfilm en dus besloot ik toch maar een klein stukje van de trailer te bekijken. Lees verder
10 Cloverfield Lane (2016) – Recensie
Wanneer we opgroeien worden we overspoeld met waarschuwingen. We leren daardoor uit te kijken en in te schatten of een situatie mogelijk gevaarlijk kan zijn. Films doen dat op een bepaalde manier ook, al is dat vaak niet in realistische situaties (zeg nu zelf, wanneer is de laatste keer dat je het op je ruimteschip het op moest nemen tegen een buitenaards wezen?). Het extreme wordt opgezocht om je als kijker iets nieuws te laten beleven en je te vermaken. Wanneer je in een bepaald genre vervolgens al veel films gezien hebt, neem je die kennis mee naar de volgende film in dat genre en gebruik je die “ervaring” om de situatie waarin de personages zich bevinden goed in te schatten. Niet alleen om te proberen te raden wat er gaat gebeuren, maar ook omdat je bij een goede film opgaat in die personages en jezelf even vergeet. Je overlevingsdrang neemt onbewust over en ervaring speelt daarbij een belangrijke rol. 10 Cloverfield Lane is zo’n film die je instincten weet te bespelen. Lees verder
Triple 9 (2016) – Recensie
Casey Affleck, Chiwetel Ejiofor, Anthony Mackie, Woody Harrelson, Gal Gadot en Aaron Paul, het is nog al een lijstje van bekende acteurs in een film die geen superhelden- en ook geen grote epische film is. Triple 9 is namelijk een misdaadfilm en met zo’n cast schept dat natuurlijk hoge verwachtingen. Weet regisseur John Hillcoat (eerder verantwoordelijk voor The Proposition, The Road en Lawless) een film op te leveren die binnen het genre opvalt? Lees verder
Warcraft (2016) – Recensie
M’n verwachtingen van tevoren over Warcraft waren niet al te hoog gespannen. De paar foto’s die ik van de film zag spraken me niet echt aan en omdat de film gebaseerd is op een game was dat ook een minpunt. Het genre van gamefilms heeft nog niet echt producten opgeleverd die het publiek wisten te verbazen. Toch had ik een sprankje hoop vanwege de regisseur, Duncan Jones, die eerder verantwoordelijk was voor het indrukwekkende Moon. Zou hij wel in staat zijn om een kwaliteitsfilm op te leveren? Lees verder
Moonwalkers (2016) – Recensie
Complottheorieën zijn altijd erg interessant. Vaak niet eens omdat ze misschien waar zijn, maar eigenlijk meer omdat ze laten zien hoe creatief de mens kan zijn in het verzinnen van een uitleg voor iets. Je hoeft maar naar een documentaire als Room 237 om er achter te komen dat zelf één enkele film van Stanley Kubrick (in dit geval The Shining) de basis vormt voor allerlei interpretaties, de één nog vreemder als de andere. Eén daarvan was dat The Shining hints bevat die zouden bewijzen dat Kubrick de maanlanding gefilmd heeft. Deze theorie neemt Moonwalkers als uitgangspunt en gaat er over dat de Amerikanen Kubrick willen inhuren om de maanlanding te filmen voor het geval de echte missie mislukt. Is deze basis sterk genoeg om een komedie op te baseren? Lees verder
Captain America: Civil War (2016) – Recensie
Nadat we eerder dit jaar zagen hoe in het DC-universum Batman en Superman het teleurstellend tegen elkaar opnamen, is het nu aan Marvel om hetzelfde te doen in hun films, maar op een veel grotere schaal. Lukt het de studio met deze, door de Russo broers geregisseerde, film wel de juiste richting op te sturen? Of is het beter dat superhelden het onderling niet tegen elkaar opnemen? Lees verder
Son of Saul (2015) – Recensie
De manier waarop een film in beeld gebracht wordt kan al heel veel doen om de sfeer te bepalen. Zo speelde Wes Anderson in The Grand Budapest Hotel met diverse formaten om een bepaalde tijd neer te zetten of gebruikte regisseur Xavier Dolan het in z’n film Mommy om de geestestoestand van de hoofdpersoon neer te zetten en op één moment schakelde van een 4:3 formaat naar breedbeeld om het gevoel van bevrijding over te brengen. Son of Saul, dat zich tijdens de tweede wereldoorlog afspeelt in een concentratiekamp, zet met de manier waarop het visueel verteld wordt al meteen de toon. Met een claustrofobisch 4:3 formaat en de focus dicht bij de camera te houden, waardoor de achtergrond bijna altijd onscherp is ben je gedurende de film vastgeplakt aan het hoofdpersonage, Saul Ausländer (Géza Röhrig). Lees verder
Les Cowboys (2015) – Recensie
Wanneer je kinderen hebt dan heb je het natuurlijke instinct om op ze te letten, er voor ze te zijn en ze te beschermen. Toch moet je al vanaf het begin ze langzaam steeds meer los laten zodat ze kunnen leren van de fouten die ze maken en uiteindelijk hun vleugels kunnen spreiden. Er zijn echter moment dat je merkt dat de vrijheid die je ze geeft net te veel is en dan moet je het weer net iets inperken.
Het is een constant proces waar ik zelf ook constant mee bezig ben, maar hoe ouder je kinderen zijn hoe meer je je realiseert dat je niet alles meer kan en moet willen controleren. Er is een kans dat dat ongelooflijk mis gaat. Regelmatig lees ik over ouders die hun kind alleen lieten voor bijvoorbeeld een feestje en dat er door overmatig alcoholgebruik kinderen naar het ziekenhuis moesten. Maar met die verhalen in je achterhoofd is het belangrijk om te informeren in plaats van te beperken zodat je met elkaar blijft praten in plaats van dat een tiener je op een gegeven moment buiten sluit en geheimen voor je heeft. Dat is precies waar het hoofdpersonage uit Les Cowboys achterkomt. Een geheim dat heel het gezin zeer diep zal raken. Lees verder