Gewone mensen die in bijzondere situaties terecht komen, kan in films fascinerende resultaten opleveren. En als een film dat goed doet, kan je juist omdat je je als kijker kunt voorstellen dat het jou zou overkomen, kan dat resulteren in een memorabele film. Dat bewees A Simple Plan bijvoorbeeld. Ook in The Fall of the American Empire vindt zo’n scenario plaats, maar is dit ook een goede film? Continue reading
Jesse Eisenberg vind ik persoonlijk een acteur die over het algemeen weinig variatie heeft in het type rollen dat hij speelt. Die zijn vaak van onzekere of onhandige types. Als je dan een acteur heel vaak dat hebt zien doen, kan er een soort moeheid ontstaan. Je hebt simpelweg geen zin meer om weer hetzelfde te zien. Als je naar de trailer van The Art of Self-Defense kijkt zou dat genoeg reden zijn om de film over te slaan. Toch deed ik dat niet en moet ik concluderen dat dit één van m’n favoriete films van het jaar is. Continue reading
Het science fiction genre is enorm breed, van superfuturistische werelden tot realistische omgevingen waarin alleen suggesties worden gewekt dat er iets bijzonders is. Het is die verscheidenheid waarom het één van m’n favoriete genres is, omdat het echt alle kanten kan opgaan. Ad Astra kiest voor de realistische aanpak en speelt zich in de nabije toekomst af. Continue reading
Een verward persoon. Een term die je geregeld voorbij hoort komen in het nieuws. Het is een makkelijk te verwerken label voor een lezer/kijker, omdat je er verder niet over na hoeft te denken. Iemand die verward is kan gekke dingen doen, waardoor de daad die is uitgevoerd een “simpele” verklaring heeft, hoe groot de gevolgen ook zijn. Het zet je verder niet aan tot nadenken over hoe zo’n persoon uiteindelijk zover is gekomen. Heeft hij/zij veel tegenslagen in z’n leven gehad, te weinig aandacht of simpelweg niet de juiste hulp van familie, vrienden en instanties om er voor te zorgen dat die persoon niet verward werd? Met die informatie hoef je nog niet de actie zelf te begrijpen of meelijden te hebben met de dader, maar je kunt er mogelijk de persoon zelf wel beter door begrijpen en kijken of er veranderingen nodig zijn in bepaalde procedures om te zorgen dat anderen niet hetzelfde pad volgen. Met Joker probeert regisseur Todd Philips een portret neer te zetten van een man die uiteindelijk de aartsvijand van Batman zal worden. Continue reading
De afgelopen jaren is m’n aankoopgedrag enorm veranderd. Ging ik vroeger nog voor bijvoorbeeld games of huishoudelijke apparaten richting het winkelcentrum, tegenwoordig bestel ik het online zodat ik het de volgende dag gewoon thuis bezorgd krijg. Enorm handig natuurlijk, maar een verandering die uiteindelijk een enorme impact heeft gehad op het straatbeeld. Dat gemak spreekt aan en het resultaat is dat veel bekende winkelketens uit het straatbeeld verdwenen.
Het aantal pakketten dat dagelijks moet worden bezorgd is dan ook enorm en met alle aandacht voor het milieu is het makkelijk voor te stellen dat ook dat een negatieve ontwikkeling is geweest aangezien er per product waarschijnlijk meer kilometers moeten worden gemaakt. Maar ik realiseerde me nooit wat dat betekent voor de pakketbezorgers. Natuurlijk heeft het gezorgd voor extra banen, maar hoe ziet het leven van zo’n bezorger er uit? Deze mannen en vrouwen moeten namelijk per dag “150 tot 200 pakketten in krap 8,5 uur” bezorgen. Wat voor impact dat zou kunnen hebben laat regisseur Ken Loach zien in z’n nieuwe film, Sorry We Missed You. Continue reading
Aan het einde van m’n Jurassic World: Fallen Kingdom schreef ik dat “het idee van het einde interessant zou kunnen zijn, maar ik hoop dat de schrijvers van het (waarschijnlijk onvermijdelijke) vervolg betere ideeën verzinnen”. Bij dat einde werd getoond hoe dino’s nu overal te vinden waren, maar wat zou er dan gebeuren? Dat is wat deze Jurassic World short, geregisseerd door Colin Trevorrow, laat zien. Worden hier goede ideeën getoond? Continue reading
Er is een handjevol regisseurs van wie ik elke nieuwe film die ze maken blind zal zien, ongeacht het onderwerp. Eén daarvan is Quentin Tarantino. Pulp Fiction behoort al jaren tot m’n top 3 favoriete films en ook z’n andere films heb ik met veel plezier bekeken. Het is een regisseur met een eigen stijl die films uitbrengt die met geen andere te vergelijken zijn en, zeker in het huidige landschap van prequels, sequels, spinoffs en remakes, opvallen. Dat Tarantino een filmnerd is, is algemeen bekend, maar wat zou dat betekenen voor een film die zich in het centrum van film, Hollywood afspeelt? Continue reading
Fast & Furious Presents: Hobbs & Shaw is een lange film, die misschien wel het beste te beschrijven is als een Looney Tunes/Transformers/superhelden allegaartje waarin toevallig twee karakters zitten die ook deel uitmaken van de Fast & Furious films. Nu waren er diverse momenten in eerdere films in deze franchise die het niet zou nauw namen met zoiets als de realiteit (bv. een auto die tussen wolkenkrabbers springt), maar gaat het in deze spinoff misschien te ver? Continue reading
Misschien klink ik als een “broken record”, maar wat is het toch heerlijk om een film te kunnen zien met minimale voorkennis en compleet verrast te worden. Over Midsommar kende ik allen de poster en wist ik dat het in het horror genre viel, maar meer ook niet. De bijna twee en een half uur die ik meemaakte wisten me compleet te verrassen en resulteerden in een ervaring die ik niet snel zal vergeten. Continue reading
Alhoewel ik geen trailers kijk, schept een titel van een film toch bepaalde verwachtingen. Bewust of onbewust probeer je op basis daarvan voor jezelf een verhaal te bedenken. Alhoewel ik wist dat Dave Patel in deze film de hoofdrol speelde en er wat actie was, had ik het verhaal in m’n hoofd dat hij in deze film naar een bruiloft zou gaan en hij daar in een onverwachte situatie zou terechtkomen waarin hij zichzelf zou moeten redden. Alhoewel die aanname gedeeltelijk klopt, wist de film me te verrassen en ging het richtingen op die ik niet zag aankomen. Continue reading