De meeste films zijn hapklare brokken: Je zet ze op, zet je verstand op nul en hebt na een uur of anderhalf (hopelijk) een vermakelijke tijd gehad. Natuurlijk is daar niets mis mee, maar zo nu en dan wil je als kijker wat meer worden uitgedaagd. The Captive is een film die dat zeker bij de start goed weet te doen. Lees verder
Een titel als Selma zal maar weinig mensen iets zeggen. Is het de naam van een persoon of een schip? We hebben hier maar weinig kennis van de Amerikaanse geschiedenis. Toch zullen de meesten Martin Luther King echter wel kennen dankzij z’n bekende “I have a dream” speech en z’n schokkende einde. De voorvechter van gelijke rechten voor de gekleurde bevolking ten tijde van rassenscheiding is het onderwerp voor deze film. En Selma is het stadje waar het grootste gedeelte van deze film zich afspeelt. Lees verder
Als je zo veel films kijk als ik doe, kleurt dat je beleving van andere films. Je legt bewust of onbewust relaties, hebt een idee welke kant het verhaal op gaat en hoopt dat een film je zal weten te verbazen. Vooral met oudere films merk je de impact van moderne films. Het grootste verschil ligt in het tempo, dat vaak stukken lager is met langere shots en de techniek van de film. Bij The Getaway zie je typische momenten die bij films uit de jaren 70 horen. Dat merk je meteen bij de opening, terwijl er een doordringend geluid van een weefmachine wordt afgespeeld zijn er diverse beelden die eindigen met een “freeze frame”. De huidige manier waarop bloed wordt getoond mist (en ziet er hier uit als rode verf). Het zijn misschien punten die een groot gedeelte van het filmpubliek niet meer kan waarderen, maar het zijn voor mij zaken waar ik van kan genieten. Lees verder
Met zijn film Rundskop wisten regisseur Michaël R. Roskam en hoofdrolspeler Matthias Schoenaerts indruk te maken in Hollywood. Schoenaerts verscheen al eerder in Blood Ties, en werkt in dit misdaaddrama weer samen met Roskam. Het zou de laatste film zijn waar de vorig jaar overleden James Gandolfini aan zou meewerken. Lees verder
Alhoewel ik jaarlijks veel films en een aantal series kijk, zit daar over het algemeen maar weinig Nederlands product tussen. Op de één of andere manier spreekt het me minder aan en laat ik relatief veel links liggen. Toch betekent dat niet dat er geen films en series gemaakt worden die de moeite waard zijn. Zo vind ik een serie als Penoza fantastisch, maar spreken de diverse politie/vrouwenseries me niet aan. Hollands Hoop heb ik destijds op TV gemist, maar aangezien ik Marcel Hensema een goede acteur vind en het hier om een drama misdaadserie gaat besloot ik de serie een kans te geven. En dat was een verstandige keuze. Lees verder
De Wachowski’s lijken geen veilige films te willen maken. Ze willen groots denken, andere concepten en spektakel naar het scherm brengen. Dat resulteert soms in films die alom geliefd zijn, zoals The Matrix (waarin de realiteit niet was wat leek), maar soms ook een publiek erg verdelen, zoals Cloud Atlas (een verhaal dat zich over eeuwen heen afspeelde).
Met Jupiter Ascending laten ze weer die durf zien. Door een verhaal te nemen dat als kostuumdrama ook zou werken, spectaculaire actie zoals je van ze gewend bent, kostuums die zouden passen in een Tarsem Singh film en overgoten met een science fiction saus, is het een film geworden die gemaakt is om in de bioscoop te worden beleefd. Lees verder
Woody Allen is waarschijnlijk één van de hardstwerkende regisseurs in de filmindustrie. Hij levert jaarlijks een film op. Met zoveel kwantiteit gaat dat af en toe ten koste van de kwaliteit, maar er zitten regelmatig pareltjes tussen (zoals recent Midnight in Paris en Blue Jasmine). Is Bullets over Broadway daar eentje van? Lees verder
Zowel de boeken- als de filmwereld zit vol met karakters waar mensen van houden. Er is iets in die personages waar ze een connectie mee voelen, waardoor ze meeleven met de gebeurtenissen die ze ervaren. Naarmate zo’n karakter in meerdere boeken/films voorkomt schept dat ook verwachtingen van wat zo’n karakter zou doen. Je verwacht van Rambo niet dat hij ineens een balletklas zal gaan geven. Bram Stoker schreef in 1897 Dracula en het karakter werd populair, een vampier die op zoek was naar bloed en een manier om zijn vloek te verspreiden. Het resulteerde in diverse toneelstukken en films en maakte het karakter een legende. Volgens Dracula Untold is er echter een gedeelte van zijn leven waar niet over verteld is. Was daar misschien een reden voor? Lees verder
Het is weer tijd om voor een laatste keer de wereld van “Middle Earth” in the stappen om het verhaal van The Hobbit af te ronden. Alhoewel ik geen fan was van de eerste film in deze trilogie (de film was te traag en er gebeurde te weinig), wist de tweede film wel te voldoen aan m’n verwachtingen: Leuke actie, introduceren en uitdiepen van karakters en een finale waardoor ik niet kon wachten op het derde deel. Aangezien ik het boek nooit gelezen heb en met het einde van deel twee nog fris in m’n geheugen (waarbij de draak Smaug op weg is naar Lake Town), keek ik uit naar wat deze slotfilm zou brengen. Nu ik die film gezien heb is dat gevoel snel verdwenen. Lees verder
De gunkata is terug! Er bestaat geen twijfel dat de hoofdpersoon uit deze film, John Wick (Keanu Reeves), de film Equilibrium vele malen moet hebben gezien. De sierlijkheid waarmee hij namelijk met zijn pistolen weet te bewegen terwijl hij links en rechts slechterikken uitschakelt is te vergelijken met een gewapende ballerina. Voordat je dat geweldsballet als kijker ziet wordt hij geïntroduceerd als een man die bezig is met het verwerken van de dood van zijn vrouw. Een laatste, onverwacht kado van z’n vrouw betekent erg veel voor hem.
Hij rijdt een klassieke auto en wordt bij een tankstation aangesproken door een Russische man, Iosef Tarasov (Alfie Allen), die de auto graag zou willen kopen. John vertelt dat deze niet te koop is, maar dezelfde avond wordt er op gewelddadige wijze in z’n huis ingebroken. Hij komt er al snel achter wie er achter de inbraak zit en is uit op wraak. Als de dader de zoon van een voormalig werkgever blijkt te zijn moet John Wick een wereld induiken die hij de rug had toegekeerd. Lees verder