Wanneer ik aan regisseur Robert Rodriguez denk, heb ik niet meteen het gevoel dat ik z’n volgende project moet zien. Z’n eerste film El Mariachi was goed, van de Spy Kids films heb ik wel kunnen genieten voor wat ze zijn en Sin City is misschien wel z’n beste, maar het gevoel van Grindhouse-achtige films die hij veel heeft gedaan (bv. de Machete titels) overheerst. Ik had dan ook niet echt verwachtingen bij Alita: Battle Angel, maar het feit dat dit een project is dat James Cameron al bijna twintig jaar wilde maken, naast Avatar, en hij ook betrokken was bij het ontwikkelen van deze Rodriguez-versie, zou het resultaat wel eens interessant kunnen zijn. Ik besloot de film op de beste manier te kijken, in een Dolby Cinema. Is Alita: Battle Angel de moeite waard? Continue reading
Category Archives: Geweld
Polar (2019) – Recensie
De invloed van Quentin Tarantino in de jaren ’90, met films als Reservoir Dogs en Pulp Fiction, was enorm. Het resulteerde in vele “wanne-be’s” op die ook edgy wilden zijn. Vaak mislukte dat en voelde zulke films aan als een slap aftreksel die niet de juiste toon wisten aan te slaan. De exploitation films in dit genre verdwenen langzaam weer en ook Tarantino wist zichzelf steeds weer (alhoewel met z’n typische stijl) opnieuw uit te vinden door in andere genres te duiken. Het is een periode waar we nu twintig jaar later op terug kunnen kijken, waarbij duidelijk wordt welke elementen wel en niet werkten en welke eigenlijk nu niet meer zouden moeten worden gebruikt. Het lijkt er echter op dat regisseur Jonas Åkerlund, die vooral videoclips heeft gemaakt, die memo nooit heeft ontvangen. Continue reading
Peppermint (2018) – Recensie
Het liefst wil je dat elke film een supercar is. Zo mooi dat je er uren naar kunt kijken, veel paardenkrachten onder de motorkap zodat je weet dat de prestaties je zullen verbazen, een prachtig geluid waardoor je wordt meegevoerd en als je eenmaal gaat rijden een beleving die je bijblijft. De praktijk is echter dat niet iedereen een supercar kan maken of kopen. Soms moet je genoegen nemen met iets dat niet in die categorie valt. Dat hoeft echter niet te betekenen dat je er geen plezier aan kunt beleven. Continue reading
Velvet Buzzsaw (2019) – Recensie
Waarom maakt iemand kunst? Of dit nu schilderijen, muziek of zelfs een bepaald genre film is. Wat motiveert iemand om iets te creëren? Eén van de belangrijkste redenen is waarschijnlijk het vorm geven aan datgene wat er in je omgaat. Dat kan puur creatief zijn, maar kan ook een bepaald gevoel zijn dat geuit moet worden. Als dat de basismotivatie is van kunst, dan is alles wat erna komt in essentie bijzaak. De praktijk is uiteraard dat je van full-time creativiteit niet kan leven en dat wat je maakt ook aan de man moet worden gebracht. En dat is vaak het moment dat anderen bepalen wat er met jouw werk gebeurt. Een recensent kan het compleet de grond in boren, maar het kan ook zijn dat een kunsthandelaar (of platenlabel of filmdistributeur) het op zo’n manier aanbiedt en hype weet te creëren dat je werk “hot” is en iedere consument staat te zwaaien met z’n geld.
Mensen volgen graag anderen en dat geldt ook als het gaat om kunst. De documentaire The Price of Everything maakte dat zeer duidelijk bij een kijkje achter de schermen bij een veilinghuis. Als geld een rol speelt kunnen zelfs de laatste wensen van een kunstverzamelaar genegeerd worden, zoals The Art of the Steal pijnlijk duidelijk maakte. Tegen die achtergrond van hebzucht speelt Dan Gilroy’s (Nightcrawler) nieuwste film, Velvet Buzzsaw, zich af. Continue reading
Glass (2019) – Recensie
Terwijl Unbreakable bij mij niet echt een blijvende indruk achterliet, was dat heel anders bij (wat aan het einde van de film blijkt) het vervolg Split. Een film waar ik enorm fan van was en ik kon dan ook niet wachten om het derde deel in deze trilogie te bekijken, Glass, waarin de karakters uit de eerste twee films samenkomen. Continue reading
Black Mirror: Bandersnatch (2018) – Recensie
Toen Netflix vorig jaar de eerste interactieve show op Netflix uitbracht, Puss in Book: Trapped in an Epic Tale, was ik erg benieuwd naar het concept. Maar toen ik deze korte film afspeelde kreeg ik geen interactieve opties. Ik zocht het verder niet uit, maar het concept (dat overigens ook wel eens in de bioscoop is geweest) van een keuze laten aan de kijker wat er gebeurt is fascinerend. Is het dan nog wel een film? Of is het meer een game? Afgelopen vrijdag bracht Netflix de eerste Black Mirror film uit, Bandersnatch, die ook gebruik maakt van dit concept. Weer kreeg ik het niet aan de praat. Aangezien Black Mirror één van m’n favoriete series is en ik het moest zien, besloot ik even uit te zoeken waarop je het zou kunnen kijken. M’n telefoon bleek niet te werken (waarschijnlijk omdat het geen standaard Android versie heeft), een Samsung tablet bood de optie ook niet. Apple TV, Chromecast en een Samsung smart TV was allemaal hetzelfde verhaal en de site van Netflix biedt ook geen uitgebreide lijst van ondersteunde apparaten. Uiteindelijk werkte het op een andere smart TV van Samsung wel en kon ik na flink wat frustratie eindelijk de wereld van echte interactieve TV binnenstappen. Continue reading
Bird Box (2018) – Recensie
Alhoewel Netflix elk jaar naast series ook diverse films uitbrengt, waren dat vaak films die maar moeilijk aan te raden waren. Gelukkig lijkt men dat bij Netflix ook te realiseren en begint de streaming service langzaam maar zeker steeds meer films uit te brengen die de moeite waard zijn. Roma is daar een recent voorbeeld van, maar ook van Cloverfield Paradox en Annihilation heb ik dit jaar erg van kunnen genieten. Recent kwam Bird Box uit, met Sandra Bullock in de hoofdrol. Maakt deze titel ook deel uit van de stijgende lijn in kwaliteit? Continue reading
Rounders (1998) – Recensie
Listen, here’s the thing. If you can’t spot the sucker in your first half hour at the table, then you ARE the sucker.
Soms zijn er van die films die je na het zien het liefste weer vergeet omdat ze zo slecht zijn, maar er zijn ook goede films die je het liefste weer vergeet zodat ze je nog een keer voor de eerste keer kan ervaren. Dat is zeker het geval voor bijvoorbeeld de films uit m’n top 100, maar er zijn ook films die daarbuiten vallen waarbij dat ook zo is. Rounders is daar een voorbeeld van en aangezien die een film is die ik zeker 15 jaar of langer niet meer gezien had, was er behalve het feit dat Matt Damon er in speelt en het bizarre Russische accent van John Malkovich eigenlijk niets blijven hangen. Een mooi moment dus om deze pokerfilm weer eens opnieuw te bekijken om er achter te komen of ik er nog steeds met zoveel plezier naar kijk als toen hij net uit was. Continue reading
Blast of Silence (1961) – Recensie
Toen Gert Verbeek vorig jaar tijdens de Kersfilm estafette race deze film toevoegde, was dat een titel die geen van de deelnemers kende, inclusief mezelf. Genoeg reden dus om deze noir uit de jaren zestig dit jaar op te nemen in m’n Blindspot films lijst en rond de kerstperiode te bekijken zodat ik er zelf m’n mening over kon vormen. Is Blast of Silence een kerstfilm en moet je hem gezien hebben? Continue reading
Mortal Engines (2018) – Recensie
Mortal Engines speelt zich af in een wereld die enorm veranderd is, nadat de “60-Minute War” de aarde zoals we die kennen heeft vernietigd. Amerika is onbewoonbaar, middelen voor het dagelijks bestaan zijn enorm schaars en technologie is verdwenen. Om te overleven zijn steden omgebouwd tot enorme machines die verplaatsbaar zijn, zodat ze op jacht kunnen gaan naar andere steden. Wanneer ze die vinden proberen ze deze als piraten onder controle te krijgen, zodat ze deze kunnen gebruiken als grondstoffen voor hun eigen stad. In deze wereld is Londen één van de grootste verplaatsbare steden en in de openingscènes wordt deze wereld effectief neergezet. Een soort steampunk-achtige omgeving waarin alleen de sterksten overleven en gevaar overal aanwezig is. Maar een film moet meer zijn dan een wereld, het moet ook een verhaal vertellen dat de moeite waard is. Slaagt regisseur Christian Rivers daar ook in? Continue reading