Of we het nu realiseren of niet, vanaf het moment dat we iemand voor de eerste keer zien maken we aannames over die persoon, zowel in positieve als negatieve zin. We zijn onbewust blind voor aspecten die niet bij dat beeld passen en kunnen daardoor compleet verkeerde conclusies trekken. Dat is het belangrijke idee achter Blindspotting en dat levert een zeer krachtige film op. Continue reading
Terroristische aanslagen zijn van alle tijden en de impact die ze hebben zijn enorm. Het onnodige verlies van levens op plekken waar je je normaal veilig zou moeten kunnen voelen raakt velen en kan een land of zelfs de wereld even tot stilstand brengen. Over zulke aanslagen worden er ook films gemaakt (denk bv. aan United 93, Stronger, Patriots Day of Waar). Daar kijk ik altijd met gemengde gevoelens naar, omdat film vaak wordt gezien als iets dat moet vermaken en geld moet verdienen en als dat gaat over een gebeurtenis waar echte mensen zijn omgekomen dan kan dat soms wrang aanvoelen. Ze gaan over een gevoelig onderwerp dat vaak nog vrij recent heeft plaatsgevonden.
Toch kunnen ze aan de andere kant ook worden gezien als een middel om de geschiedenis vast te leggen, een methode om anderen te informeren over een gebeurtenis waar ze nog weinig over wisten. Elke film dramatiseert natuurlijk, maar het is wel een relatief toegankelijke manier om over een gebeurtenis te vertellen. Continue reading
Wanneer je de schrijver bent van afleveringen van Buffy the Vampire Slayer, Alias, Lost en heb gewerkt aan scripts van Cloverfield en The Martian, plus ook Cabin in the Woods geschreven en geregisseerd te hebben, dan ben je iemand die de moeite waard is om in de gaten te houden. Bad Time at the El Royale is de nieuwste film van Drew Goddard, die ook geheel van zijn hand komt. Weet hij weer indruk te maken? Continue reading
Tijdens de periode waarin ik stopte met bloggen had ik ineens een hoop extra tijd om andere zaken op te pakken. Eén daarvan was gamen, iets wat ik altijd heb gedaan, maar de laatste paar jaar wat minder. Er waren veel games die ik had gekocht, maar minimaal had gespeeld.
Eén van de titels was Tomb Raider uit 2013, een game die er zeer goed uit zag en een reboot was voor de franchise. Het maakte van Lara Croft een personage dat realistischer was, zowel fysiek als in haar reacties op wat er om haar gebeurde. Ze was kwetsbaar. Het duurde niet lang voordat ik “hooked” was en de game in twee weken uitspeelde en het vervolg bestelde. Ook daar heb ik erg van genoten. Met beide spellen nog redelijk vers in m’n geheugen besloot ik deze film te zien en was ik benieuwd of de film dezelfde verhaallijn zou volgen en of het karakter hetzelfde zou zijn. Continue reading
Toen Deadpool in 2016 uitkwam, voelde het aan als een frisse wind tussen alle andere superheldenfilms. Dat was voor sommigen nodig omdat ze een beetje moe van het genre begonnen te worden. Die film bracht iets anders, iets wat je niet verwachtte. Het slaagde er in te shockeren, zichzelf niet al te serieus te nemen en ook grappen over andere superheldenfilms te maken. Een film waar ik enorm van heb kunnen genieten en ik keek dan ook uit naar het vervolg. Was het nog mogelijk om een nieuwe film te maken die net zo verfrissend aan zou voelen? Continue reading
Het kijken van een film waarin Nicholas Cage speelt is al jaren een gok. Alhoewel hij aan het begin van z’n carrière nog een bewuste keuze leek te maken voor de rollen die hij speelde, lijkt die tijd allang voorbij te zijn. Daardoor heeft hij in een hoop slechte films gespeeld, waarbij je soms dan wel de stille hoop hebt dat je hem “full Cage” ziet gaan (compleet overdreven acteren). Er zijn verzamelingen van YouTube video’s te vinden die zulke momenten vieren. Tegenover elke Joe of The Trust zijn minstens vijf slechte films te plaatsen. Rond Mandy was er een aardig buzz, is deze terecht? Continue reading
De meeste Star Wars fans die ik sprak over de films die er aan kwamen, waren steeds erg enthousiast. Toch was dat niet de reactie toen ik vroeg over Solo: A Star Wars Story. Persoonlijk heb ik nooit een sterke band gehad met dit universum (ik keek ze pas voor de eerste keer toen ik een tiener was), maar over het algemeen kan ik wel van ze genieten. Dus m’n verwachting was dat dit net zoiets als Rogue One zou zijn, maar deze keer met een bekend karakter.
Natuurlijk is Han Solo één van de meest iconische filmkarakters ooit en misschien is dat de reden dat veel mensen sceptisch waren over deze film, die gaat over z’n jonge jaren en waarin de rol niet vertolkt wordt door Harrison Ford. Soms wil je helemaal niet dat een film antwoorden geeft over bepaalde vragen (ja, ik kijk naar jou Alien Covenant). Sommige zaken moeten een mysterie blijven, zodat je verbeelding dat in kan vullen. Dat was ook het geval voor Solo. Was het een goed idee om deze film te maken? Continue reading
Als je één conclusie zou kunnen trekken op basis van films die zich in de ruimte afspelen, is het misschien wel dat er zeer incompetente mensen werken bij de HR-afdeling die verantwoordelijk is voor het inhuren van z’n astronauten. Ze voeren niet de juiste tests uit om er achter te komen hoe het nieuwe personeel met stress omgaat en of ze in staat zijn basisprotocollen te volgen die de veiligheid van iedereen garanderen. Als dit soort astronauten bij de NASA zouden werken zou de organisatie door de extreme kosten niet meer bestaan en zou de aarde allang niet meer bestaan. Maar zoals met elke film, is het de bedoeling dat je even niet over de details nadenkt en je mee laat voeren. Als je dat doet bij Life, levert dat een vermakelijke film op? Continue reading
Er is een moment in The Meg dat de film, mocht het je nog niet opgevallen zijn, het wel heel erg duidelijk maakt dat het zichzelf niet al te serieus neemt. Jason Statham (die een expert speelt die mensen redt als ze vastzitten op de bodem van de oceaan) zwemt dan namelijk richting een enorme prehistorische haai terwijl hij “Just keep swimming” uit Finding Nemo zingt. Het is maar goed ook dat die toon er is, want dit is een monsterfilm dat gebaseerd is op een bizar idee. Een miljardair heeft veel geld geïnvesteerd om er achter te komen of de Marianentrog nog dieper is dan we dachten. De eerste missie om dat uit te vinden gaat niet zoals gepland en Jonas Taylor (Statham) wordt opgetrommeld om ze te redden. De groep komt er ook achter dat er op die plek de grootste haai die ooit heeft geleefd nog aanwezig is, een megalodon, die uit de diepte ontsnapt en mensen begint aan te vallen. Het is aan Taylor en de groep om de haai te doden. Continue reading
Daar gaan we weer, de volgende film gebaseerd op een game! Helaas heeft dit genre eigenlijk geen goede films opgeleverd (al ben ik nog steeds fan van de originele Mortal Kombat). Daarvoor zijn er verschillende redenen te bedenken, maar het komt neer op het simpele feit dat je games meestal niet speelt om het verhaal. Ze waren eigenlijk nooit echt filmisch te noemen en alhoewel dat wel langzaam is veranderd voor sommige genres ging het altijd om een speler met een controller die genot haalde uit het uitvoeren van acties op het scherm. Rampage was een spel dat eigenlijk helemaal geen verhaal had, behalve dat je een groot monster kon besturen dat gebouwen kapot kon slaan en mensen opeten. Het ging puur om de actie, dus dat is het enige dat de makers van deze film goed moesten doen om trouw te blijven aan de bron. Maar we hebben allemaal, met uitzondering van Michael Bay, wel geleerd dat alleen maar actie laten zien niet werkt. Een verhaal om dat aan op te hangen is noodzakelijk. Continue reading