Er zijn jaarlijks maar weinig films waarin er shots zitten die me weten verbazen. Momenten waarvan ik me of afvraag hoe ze gemaakt zijn of die me op visueel vlak overdonderen (maar dat is misschien een onderwerp voor een apart artikel). Wanneer je veel films kijkt ben je heel wat gewend en je hoopt inventieve beelden te zien die fris/nieuw aanvoelen. Initieel had ik geen idee dat Upgrade een titel zou zijn die zulke eigenschappen had. Het begint als een redelijk doorsnee science fiction verhaal, maar vanaf het bovenstaande moment kon ik niet wachten om te zien wat de film nog meer in huis had. Continue reading
Category Archives: Geweld
The Adventures of Buckaroo Banzai Across the 8th Dimension (1984) – Recensie
In de blindspot films voor dit jaar (waarvan ik er overigens nog maar zeer weinig gezien heb), voegde ik twee titels uit de jaren tachtig toe, die beide te maken hadden met buitenaardse wezens. I besloot als eerste The Adventures of Buckaroo Banzai Across the 8th Dimension te bekijken. Ik blijf een zwak hebben voor films uit de jaren tachtig. Niet alleen omdat het de periode is waarin ik opgroeide, maar ook dat ze een bepaalde “feel” hebben en CGI nog niet groot was. Het betekende veel meer creativiteit om bepaalde ideeën te realiseren. Daardoor voelen bepaalde dingen echter aan omdat het fysieke was en wat je zag gewicht had. Dat is ook het geval bij veel van de effecten in deze film. Continue reading
A Quiet Place (2018) – Recensie
Geluid maakt een groot deel uit van films, maar toch is het vaak iets waar je niet over nadenkt. Sinds de introductie van geluid heeft het een laag toegevoegd die mede verantwoordelijk is voor hoe je je voelt, iets kan versterken of zelfs de toon kan zetten. Er wordt veel tijd besteed aan het perfectioneren ervan. Denk bijvoorbeeld aan animatiefilms, waarbij je kijkt naar een levende wereld die echt aanvoelt. Maar net zoals de beelden, moet ook elk geluid gemaakt worden om het publiek mee te voeren of dat nu een actiescène in The Incredibles is of een emotioneel moment in Your Name. In horror films is het een onmisbaar element dat effectief gebruikt moet worden omdat het een spanningsmoment kan maken of breken. A Quiet Place is een horrorfilm die geluid gebruikt op een andere manier… Continue reading
Jurassic World: Fallen Kingdom (2018) – Recensie
Je moet als filmmaker een vervolg eigenlijk alleen maar gaan doen als je een idee er voor hebt dat werkt. Jurassic World: Fallen Kingdom is een voorbeeld waar dat duidelijk niet het geval is. Nadat het pretpark in de vorige film veranderde in een voederplaats voor dinosaurussen heeft niemand meer voet gezet op het eiland. De dieren leven er nog steeds, maar alleen dat feit is natuurlijk niet interessant voor een film. Het blijkt dat het eiland een vulkaan heeft die op het punt staat om dino’s (opnieuw) uit te roeien. Je zou kunnen denken “Probleem opgelost!”, maar de de overheid overweegt ze echter te redden. Claire Dearing (Bryce Dallas Howard) is de Dinosaur Protection Group gestart, die voor zo’n reddingsplan zijn. De overheid neemt echter het verstandige besluit ze niet te redden, maar Claire wordt benaderd door Benjamin Lockwood (James Cromwell), die zakenpartner blijkt te zijn van John Hammond, met een plan om de dinosaurussen te redden en te verplaatsen naar een plek waar ze “in vrede kunnen leven”. Ze moet Owen Grady (Chris Pratt) overtuigen om mee te gaan. Dat lukt haar en samen gaan ze naar Isla Nublar. Vervolgens gaat niet alles volgens plan. Continue reading
Skyscraper (2018) – Recensie
We voelen allemaal een drang om de films die we zien in hokjes te plaatsen. Het maakt het makkelijk om ze met andere films in een bepaald (sub)genre te vergelijken en geeft je daarnaast de mogelijkheid om je kennis te etaleren van het “filmlandschap”. In de meeste recensies die ik las over Dwayne Johnson’s nieuwste film Skyscraper (dat gaat over een beveiligingsexpert die z’n familie moet zien te redden uit een brandend gebouw dat is overgenomen door een aantal criminelen) werd er een vergelijking gemaakt met Die Hard en The Towering Inferno. Maar ik denk dat die vergelijking niet helemaal juist is omdat het hele andere films waren. The Towering Inferno was een rampenfilm die ze afspeelde in een hoog gebouw. Die Hard was misschien net zoals deze film een actiefilm, maar eentje die ging voor een realistischer en geloofwaardiger verhaal. Het is beter om de vergelijking niet te maken en de film te beoordelen voor wat het is: Een “blockbuster” voor het zomerseizoen die als doel heeft om de kijker te vermaken en deze een vermakelijke achtbaanrit aan te bieden. Continue reading
A Taxi Driver (2017) – Recensie
Tussen al het Amerikaanse filmgeweld raken goede films uit andere landen regelmatig ondergesneeuwd en is het maar moeilijk om ze te zien en als ze dan een keer in de bioscoop draaien, gaan er eigenlijk weinig mensen naar toe om ze te zien, waardoor maar weinig distributeurs de kans nemen. En zo ontstaat er natuurlijk een vicieuze cirkel waar maar moeilijk uit te komen is. En dat is af en toe best jammer, want er zitten regelmatig pareltjes tussen, zoals eerder deze week Bad Genius, maar dat geldt ook voor het Zuid-Koreaanse A Taxi Driver Continue reading
Broeders (2017) – Recensie
De term Syriëganger roept meteen veel negatieve associaties op. Mensen die vanuit hun eigen idealisme en overtuigingen besluiten naar het land af te reizen en de gewapende strijd aan te gaan. Maar wat doe je als je er achter komt dat iemand uit je familie voor het laatst in Syrië gezien is? Dat is het uitgangspunt voor Broeders. Continue reading
The Cloverfield Paradox (2018) – Recensie
De promotie van films is tegenwoordig enorm voorspelbaar geworden. Je krijgt maanden van tevoren de eerste set foto’s te zien, gevolgd door teasers en verschillende trailers voordat je de film eindelijk kunt zien. Zelf negeer ik het allemaal en vindt ik het een zeer vermoeiende manier om een product te marketen en proberen hype te creëren. Dat het ook anders kan bewijst Netflix met The Cloverfield Paradox. Een film die oorspronkelijk onder de naam The God Particle zou worden uitgebracht en werd uitgesteld. Tijdens de Superbowl reclames was er ineens de trailer en tot ieders verbazing de boodschap dat de film meteen na de wedstrijd op Netflix beschikbaar zou zijn. Een marketingtechniek die wat mij betreft vaker mag worden gebruikt. Continue reading
Darkland (2017) – Recensie
De wraak film. Een simpel concept, dat op diverse manieren kan worden uitgevoerd. Het kan rauw en gewelddadig zijn, denk bijvoorbeeld aan Death Wish. Of het kan subtieler, zoals in Contratiempo. Het scala is breed (denk aan de wraak trilogie van Park Chan-wook). Deze Deense film kiest voor de simpele methode en daar hoeft natuurlijk niets mis mee te zijn. Continue reading
Detroit (2017) – Recensie
Als de geschiedenis ons iets heeft geleerd, is het misschien wel dat we als mensheid bijzonder weinig hebben geleerd van de geschiedenis. Op de één of andere manier koesteren we allemaal de stille hoop dat we anders zijn dan mensen die vijftig of tweehonderd jaar geleden leefden. En natuurlijk is dat gedeeltelijk waar, maar in de basis, qua emoties en behoeftes blijven we hetzelfde. Je ziet daarom nog steeds dat mensen die macht bezitten, in combinatie met een bepaalde persoonlijkheid, daar nog steeds misbruik van maken en daar regelmatig nog steeds mee wegkomen. Detroit laat gebeurtenissen zien waarvan iedereen zich ook kan voorstellen dat ze vorige week ergens hebben plaatsgevonden. Continue reading