Soms zie je een film en stel je jezelf de vraag hoe iemand het concept heeft kunnen verzinnen. In dit geval is het concept misschien niet eens zo moeilijk om te verzinnen, maar stel je jezelf de vraag: Welke drugs waren in het spel bij het invullen van het concept? Want de hoeveelheid vreemde momenten (ook waar drugs een rol spelen) is enorm. Levert dat echter ook een film op die het kijken waard is? Continue reading
De huidige coronacrisis heeft niet alleen het dagelijks leven veranderd, ook de impact op de filmindustrie is enorm. Filmmaatschappijen kunnen geen nieuwe films meer maken en titels die op het punt stonden te worden uitgebracht worden uitgesteld. Andere titels, de films die geen blockbusters zijn, verschijnen zonder de bioscoop (of slechts zeer kort voor de sluiting van bioscopen) op VOD platforms. Eén van die titels is Pixar’s Onward, die recent al in Amerika te huren was, is (zeer waarschijnlijk) komende week al beschikbaar via Disney+. Continue reading
Elk jaar komt er een enorm aantal films uit. Veel zullen nooit veel aandacht krijgen en zal niemand zich meer herinneren. En zelfs als ze aandacht krijgen hoeft dit niet te betekenen dat ze ook daadwerkelijk memorabel zijn. Zelf zie ik af en toe in m’n statistieken van deze site titels van films die geen belletje meer doen rinkelen, terwijl ik er toch over heb geschreven. Pas bij het bekijken van de foto’s weet ik dan pas welke het was. Andersom gebeurt echter ook. Films die ook in een bepaalde jaar uit zijn gekomen, bijna of geen aandacht kregen, maar door de jaren heen toch een naam weten op te bouwen en waar je over blijft horen. Dat is het geval voor de Japanse zombiefilm One Cut of the Dead. Daar bleef ik maar positieve berichten over lezen. Na het kijken van de film is dat helemaal terecht, dit is voor de filmliefhebber genieten. Continue reading
De Netflix exclusive Spenser Confidential is inmiddels al weer de vijfde film op rij die regisseur Peter Berg maakt met hoofdrolspeler Mark Wahlberg. Na het verschrikkelijke Mile 22 en de gedachte in m’n achterhoofd dat over het algemeen Netflix films (een enkele uitzondering daargelaten) tegenvallen, besloot ik deze nieuwe titel toch een kans te geven. Dat had ik niet moeten doen. Continue reading
Alhoewel regisseur Guy Ritchie inmiddels al weer meer dan 20 jaar meedraait en verantwoordelijk is voor titels als Aladdin, The Man from U.N.C.L.E., en de Sherlock Holmes films, zijn het z’n eerste twee films die nog steeds m’n favoriet zijn. Lock, Stock and Two Smoking Barrels en Snatch waren heerlijke Britse gangsterfilms die opvielen door hun tempo en humor. Met The Gentlemen keert Ritchie terug naar z’n roots. Continue reading
In Suicide Squad wist Margot Robbie met haar vertolking van Harley Quinn de show te stelen. Het verbaast dan ook niet dat DC besloot het karakter een eigen film te geven. Want ondanks de titel, die verwijst naar een groep vrouwelijke superhelden die misdaad bestrijden (en ook in de film voorkomen), is de focus vooral op haar. Levert dat een leuke film op? Continue reading
Wat doe je na een gezellig oud en nieuw? In mijn geval was dat op nieuwjaarsdag met z’n allen naar de bioscoop te gaan om een leuke familiefilm te bekijken. De tv-reclames maakten duidelijk dat Spionnengeheimen de nodige humor bevatte, maar is het eindproduct ook geslaagd? Continue reading
Regisseur Rian Johnson heeft in z’n carrière vele unieke films gemaakt. Hij maakte Brick, The Brothers Bloom, Looper, een paar Breaking Bad afleveringen en uiteraard Star Wars: Episode VIII – The Last Jedi. Een regisseur die met die laatste film bewees niet bang te zijn om zaken anders aan te pakken, ook als dat sommigen tegen de haren in strijkt. Hij liep al jaren met het idee rond om een “murder mystery” te maken en toen hij dat idee mocht uitwerken en hij er in slaagde om Daniel Craig als detective te strikken, maakte hij in korte tijd Knives Out. Continue reading
Ik heb altijd een zwak gehad voor de films van Alfred Hitchcock. Een regisseur die in staat was om gewone mensen in bijzondere situaties te plaatsen en definieerde wat spanning is. Het is een gevoel dat ik ook bij het kijken van Parasite kreeg. De nieuwste film van regisseur Bong Joon-Ho (die eerder onder andere Okja, Snowpiercer, Mother, Memories of Murder and The Host maakte), die net zoals Hitchcock een meester is in het maken van films en de kijker een heerlijk onvoorspelbare film voorschotelt waarbij de spanning steeds hoger wordt opgevoerd totdat het bijna ondraaglijk is. Continue reading
Soms heb je van die combinaties waarvan je initieel niet zou denken dat ze kunnen werken, zoals bijvoorbeeld M&M’s en zoute popcorn. Toch blijkt die mix van zoet en zout heerlijk te zijn. Het bij elkaar gooien van bepaalde ingrediënten kan iets nieuws en verrassends opleveren, maar het kan natuurlijk ook compleet misgaan. Wat er gebeurt als je een kleuterklas en zombies combineert, laat de Australische film Little Monsters zien. Is dat een geslaagde mix? Continue reading