Wanneer ik aan regisseur Robert Rodriguez denk, heb ik niet meteen het gevoel dat ik z’n volgende project moet zien. Z’n eerste film El Mariachi was goed, van de Spy Kids films heb ik wel kunnen genieten voor wat ze zijn en Sin City is misschien wel z’n beste, maar het gevoel van Grindhouse-achtige films die hij veel heeft gedaan (bv. de Machete titels) overheerst. Ik had dan ook niet echt verwachtingen bij Alita: Battle Angel, maar het feit dat dit een project is dat James Cameron al bijna twintig jaar wilde maken, naast Avatar, en hij ook betrokken was bij het ontwikkelen van deze Rodriguez-versie, zou het resultaat wel eens interessant kunnen zijn. Ik besloot de film op de beste manier te kijken, in een Dolby Cinema. Is Alita: Battle Angel de moeite waard? Continue reading
Category Archives: Misdaad
Peppermint (2018) – Recensie
Het liefst wil je dat elke film een supercar is. Zo mooi dat je er uren naar kunt kijken, veel paardenkrachten onder de motorkap zodat je weet dat de prestaties je zullen verbazen, een prachtig geluid waardoor je wordt meegevoerd en als je eenmaal gaat rijden een beleving die je bijblijft. De praktijk is echter dat niet iedereen een supercar kan maken of kopen. Soms moet je genoegen nemen met iets dat niet in die categorie valt. Dat hoeft echter niet te betekenen dat je er geen plezier aan kunt beleven. Continue reading
Velvet Buzzsaw (2019) – Recensie
Waarom maakt iemand kunst? Of dit nu schilderijen, muziek of zelfs een bepaald genre film is. Wat motiveert iemand om iets te creëren? Eén van de belangrijkste redenen is waarschijnlijk het vorm geven aan datgene wat er in je omgaat. Dat kan puur creatief zijn, maar kan ook een bepaald gevoel zijn dat geuit moet worden. Als dat de basismotivatie is van kunst, dan is alles wat erna komt in essentie bijzaak. De praktijk is uiteraard dat je van full-time creativiteit niet kan leven en dat wat je maakt ook aan de man moet worden gebracht. En dat is vaak het moment dat anderen bepalen wat er met jouw werk gebeurt. Een recensent kan het compleet de grond in boren, maar het kan ook zijn dat een kunsthandelaar (of platenlabel of filmdistributeur) het op zo’n manier aanbiedt en hype weet te creëren dat je werk “hot” is en iedere consument staat te zwaaien met z’n geld.
Mensen volgen graag anderen en dat geldt ook als het gaat om kunst. De documentaire The Price of Everything maakte dat zeer duidelijk bij een kijkje achter de schermen bij een veilinghuis. Als geld een rol speelt kunnen zelfs de laatste wensen van een kunstverzamelaar genegeerd worden, zoals The Art of the Steal pijnlijk duidelijk maakte. Tegen die achtergrond van hebzucht speelt Dan Gilroy’s (Nightcrawler) nieuwste film, Velvet Buzzsaw, zich af. Continue reading
Glass (2019) – Recensie
Terwijl Unbreakable bij mij niet echt een blijvende indruk achterliet, was dat heel anders bij (wat aan het einde van de film blijkt) het vervolg Split. Een film waar ik enorm fan van was en ik kon dan ook niet wachten om het derde deel in deze trilogie te bekijken, Glass, waarin de karakters uit de eerste twee films samenkomen. Continue reading
Blast of Silence (1961) – Recensie
Toen Gert Verbeek vorig jaar tijdens de Kersfilm estafette race deze film toevoegde, was dat een titel die geen van de deelnemers kende, inclusief mezelf. Genoeg reden dus om deze noir uit de jaren zestig dit jaar op te nemen in m’n Blindspot films lijst en rond de kerstperiode te bekijken zodat ik er zelf m’n mening over kon vormen. Is Blast of Silence een kerstfilm en moet je hem gezien hebben? Continue reading
The Ballad of Buster Scruggs (2018) – Recensie
De streaming services zijn langzaam bezig het huidige systeem van Hollywood te veranderen. Apple heeft een deal gemaakt met studio A24 om samen films te maken en Paramount heeft hetzelfde gedaan met Netflix. Het betekent dat films waar een studio misschien te veel risico in ziet wel kunnen worden gemaakt en gezien door een breed publiek. Zoiets gebeurde voor Netflix al met Annihiliation en The Cloverfield Paradox.
De bioscoop lijkt de plek te worden voor de films met extreme budgetten en de kleine arthousefilms, streaming waar de rest te vinden is. Het betekent voor filmmakers echter ook een kans om ideeën die tien jaar geleden misschien onproduceerbaar leken, nu alsnog te realiseren. Dat is waarschijnlijk ook het geval geweest met de nieuwe film van gebroeders Coen, Tha Ballad of Buster Scruggs, die het als bioscoopfilm mogelijk moeilijk zou hebben gehad door z’n onconventionele structuur. Continue reading
Brothers’ Nest (2018) – Recensie
Relaties zijn ingewikkeld en niemand is een compleet open boek, zelfs niet voor degenen die hem of haar al heel hun leven kennen. Er zijn situaties of gevoelens die je voor jezelf houdt en misschien nooit zal bespreken of op andere manieren uit. Frustratie kan zich opkroppen en zich uiteindelijk op een schokkende wijze manifesteren. Dat geldt ook voor de twee broers in Brothers’ Nest. Continue reading
Widows (2018) – Recensie
Regisseur Steve McQueen heeft de afgelopen jaren naam voor zichzelf gemaakt met titels als Shame, Hunger en 12 Years a Slave. Stuk voor stuk kwaliteitstitels die echter wel meer filmhuis- dan “breed publiek” films zijn. Met Widows, een remake van een Britse serie uit 1983, maakt hij een film die een breder publiek aan zal spreken. Is hij daarin succesvol? Continue reading
Memoir of a Murderer (2017) – Recensie
Naarmate we ouder worden, is de kans steeds groter dat ons lichaam gebreken gaat vertonen. Als je je blesseert herstel je minder snel, het is misschien nodig om een nieuwe heup te krijgen en een verkoudheid kan ernstigere gevolgen hebben. Toch is het langzaam verliezen van je hersenen, je gedachten en wie je bent misschien wel het meest angstaanjagende wat kan gebeuren. Dat je niet langer kan vertrouwen op datgene wat jou jou maakt en je weg in de wereld kwijt kan raken. Dat je niet langer kan herinneren wat je gisteren gedaan hebt. Als je dan een seriemoordenaar bent die al jaren geleden besloten heeft dat je niet meer zal moorden en ineens worden er lichamen gevonden, hoe weet je dan of jij het niet hebt gedaan? Continue reading
Mile 22 (2018) – Recensie
Binnen de filmindustrie zijn er bepaalde combinaties van regisseurs en acteurs die bijna onafscheidelijk lijken te zijn. Martin Scorcese en Robert de Niro/Leonardo Di Caprio, Quentin Tarantino en Uma Thurman, Tim Burton en Johnny Depp, Billy Wilder en Jack Lemmon of Akira Kurosawa and Toshiro Mifune. Het zijn samenwerkingen waarbij de twee elkaar lijken te versterken. Regisseur Peter Berg heeft dat met Mark Wahlberg. De twee maakten eerder al Lone Survivor, Deepwater Horizon en Patriots Day. Allemaal films die gebaseerd zijn op echte gebeurtenissen. Dit is echter niet het geval voor Mile 22, dat geheel fictief is. Continue reading