Dat je met één locatie heel veel kunt doen heeft het toneel natuurlijk al eeuwen bewezen en er zijn ook diverse films die hier, soms om budgettaire redenen en soms als artistieke keuze, gebruik van maken. Het betekent dat je heel wat in huis moet hebben om daar iets goeds van te maken. Niet alleen een sterke cast, maar ook een verhaal dat weet te boeien. Het Deense The Guilty (Den skyldige) kiest voor een call center en focust zich op slechts één persoon, een politieagent die 112 gesprekken beantwoord. Continue reading
Category Archives: Misdaad
Blindspotting (2018) – Recensie
Of we het nu realiseren of niet, vanaf het moment dat we iemand voor de eerste keer zien maken we aannames over die persoon, zowel in positieve als negatieve zin. We zijn onbewust blind voor aspecten die niet bij dat beeld passen en kunnen daardoor compleet verkeerde conclusies trekken. Dat is het belangrijke idee achter Blindspotting en dat levert een zeer krachtige film op. Continue reading
Bad Times at the El Royale (2018) – Recensie
Wanneer je de schrijver bent van afleveringen van Buffy the Vampire Slayer, Alias, Lost en heb gewerkt aan scripts van Cloverfield en The Martian, plus ook Cabin in the Woods geschreven en geregisseerd te hebben, dan ben je iemand die de moeite waard is om in de gaten te houden. Bad Time at the El Royale is de nieuwste film van Drew Goddard, die ook geheel van zijn hand komt. Weet hij weer indruk te maken? Continue reading
Wellington Paranormal – Seizoen 1 – Serie Recensie
Taika Waititi heeft met Thor: Ragnarok aan een groot publiek laten zien wat zijn vorm van humor is, maar veel filmliefhebbers zagen al eerder films als Boy, Hunt for the Wilderpeople en What We Do in the Shadows. De laatste, waarin een “documentaire crew” een stel vampieren volgt die samen in een huis wonen was zowel bizar als hilarisch. In die mockumentary kwamen ook heel even twee agenten voor, Officer Minogue (Mike Minogue) en Officer O’Leary (Karen O’Leary), die niet al te slim over kwamen wanneer ze naar het huis moeten om onderzoek te doen. Met Wellington Paranormal krijgen die twee karakters een eigen spinoff show. Continue reading
Tomb Raider (2018) – Recensie
Tijdens de periode waarin ik stopte met bloggen had ik ineens een hoop extra tijd om andere zaken op te pakken. Eén daarvan was gamen, iets wat ik altijd heb gedaan, maar de laatste paar jaar wat minder. Er waren veel games die ik had gekocht, maar minimaal had gespeeld.
Eén van de titels was Tomb Raider uit 2013, een game die er zeer goed uit zag en een reboot was voor de franchise. Het maakte van Lara Croft een personage dat realistischer was, zowel fysiek als in haar reacties op wat er om haar gebeurde. Ze was kwetsbaar. Het duurde niet lang voordat ik “hooked” was en de game in twee weken uitspeelde en het vervolg bestelde. Ook daar heb ik erg van genoten. Met beide spellen nog redelijk vers in m’n geheugen besloot ik deze film te zien en was ik benieuwd of de film dezelfde verhaallijn zou volgen en of het karakter hetzelfde zou zijn. Continue reading
Loro (2018) – Recensie
Twee keer per jaar organiseert Pathe het PAC-festival. Een dag waarop (voornamelijk) filmhuis titels worden getoond, vijf in totaal. Het is een dag waar ik altijd erg naar uitkijk. Niet alleen omdat het films zijn die in de komende maanden nog uit moeten komen, maar ook omdat de kwaliteit over het algemeen hoog ligt en de sfeer op deze dagen gezellig is (je komt bekenden tegen en omdat je met dezelfde groep vijf films ziet, van ‘s ochtends vroeg tot (bijna) middernacht, schept dat ook een bepaalde band). De openingsfilm dit jaar was Loro, van regisseur Paolo Sorrentino (The Great Beauty, Youth). Opende het festival daarmee met een topper? Continue reading
Solo: A Star Wars Story (2018) – Recensie
De meeste Star Wars fans die ik sprak over de films die er aan kwamen, waren steeds erg enthousiast. Toch was dat niet de reactie toen ik vroeg over Solo: A Star Wars Story. Persoonlijk heb ik nooit een sterke band gehad met dit universum (ik keek ze pas voor de eerste keer toen ik een tiener was), maar over het algemeen kan ik wel van ze genieten. Dus m’n verwachting was dat dit net zoiets als Rogue One zou zijn, maar deze keer met een bekend karakter.
Natuurlijk is Han Solo één van de meest iconische filmkarakters ooit en misschien is dat de reden dat veel mensen sceptisch waren over deze film, die gaat over z’n jonge jaren en waarin de rol niet vertolkt wordt door Harrison Ford. Soms wil je helemaal niet dat een film antwoorden geeft over bepaalde vragen (ja, ik kijk naar jou Alien Covenant). Sommige zaken moeten een mysterie blijven, zodat je verbeelding dat in kan vullen. Dat was ook het geval voor Solo. Was het een goed idee om deze film te maken? Continue reading
The Meg (2018) – Recensie
Er is een moment in The Meg dat de film, mocht het je nog niet opgevallen zijn, het wel heel erg duidelijk maakt dat het zichzelf niet al te serieus neemt. Jason Statham (die een expert speelt die mensen redt als ze vastzitten op de bodem van de oceaan) zwemt dan namelijk richting een enorme prehistorische haai terwijl hij “Just keep swimming” uit Finding Nemo zingt. Het is maar goed ook dat die toon er is, want dit is een monsterfilm dat gebaseerd is op een bizar idee. Een miljardair heeft veel geld geïnvesteerd om er achter te komen of de Marianentrog nog dieper is dan we dachten. De eerste missie om dat uit te vinden gaat niet zoals gepland en Jonas Taylor (Statham) wordt opgetrommeld om ze te redden. De groep komt er ook achter dat er op die plek de grootste haai die ooit heeft geleefd nog aanwezig is, een megalodon, die uit de diepte ontsnapt en mensen begint aan te vallen. Het is aan Taylor en de groep om de haai te doden. Continue reading
Upgrade (2018) – Recensie
Er zijn jaarlijks maar weinig films waarin er shots zitten die me weten verbazen. Momenten waarvan ik me of afvraag hoe ze gemaakt zijn of die me op visueel vlak overdonderen (maar dat is misschien een onderwerp voor een apart artikel). Wanneer je veel films kijkt ben je heel wat gewend en je hoopt inventieve beelden te zien die fris/nieuw aanvoelen. Initieel had ik geen idee dat Upgrade een titel zou zijn die zulke eigenschappen had. Het begint als een redelijk doorsnee science fiction verhaal, maar vanaf het bovenstaande moment kon ik niet wachten om te zien wat de film nog meer in huis had. Continue reading
Searching (2018) – Recensie
Hoeveel tijd zit je per dag achter een scherm? Als je een app zou hebben die het bij zou houden, dan zou je misschien wel schrikken. De interfaces die we gebruiken kennen we daardoor tot in detail. Toch kiezen films en series er in veel gevallen voor om ons, zelfs als het zich afspeelt in het heden, een voor ons onbekende interface voor te schotelen. Een scherm dat speciaal door een designer voor een film ontworpen is en er vooral gelikt uit moet zien. Hierdoor heb je als kijker geen sterke band met wat je ziet. Searching is daarop een uitzondering. Het is een film die zich compleet afspeelt in besturingssystemen die we kennen: Windows en Mac OS. Continue reading