We zien de mensen om ons heen, of dat nu gezin, familie of vrienden zijn, vaak aan als vanzelfsprekend. Niet altijd zijn we er ons bewust van dat dat ineens kan veranderen. Kinderen kunnen uit huis gaan, gebrek aan contact met vrienden kan die relatie verwateren of iemand blijkt bijna aan het einde van z’n leven te staan. En alhoewel je weet dat het situaties zijn die je in je eigen leven zult meemaken, toch ben je er nooit van tevoren veel mee bezig en is het moeilijk om er op het moment zelf mee om te gaan, om je innerlijke rust weer te vinden. Zo’n situatie vormt de basis van Paddleton. Continue reading
Category Archives: Netflix
Black Mirror Seizoen 5 Recensie: Smithereens
Als je aan Black Mirror denkt, dan denk je vooral aan de ontwikkeling van technologie in de toekomst en tot welke situaties dat mogelijk kan leiden (vaak met een donkere twist). In dat opzicht valt deze aflevering op, omdat deze zich volledig afspeelt in het verleden, 2018. Hoe relevant is Smithereens daarmee? Continue reading
Conversations with a Killer: The Ted Bundy Tapes (2019) – Recensie
Recent had ik een boeiend gesprek met iemand die zich afvroeg waarom iemand zo graag naar true crime series kijkt. Waarom zou je soms de gruwelijke details van een bepaalde zaak willen weten? En dat is een terechte vraag, maar als je het breder trekt kun je dezelfde vraag stellen over waarom we als mens zo graag naar allerlei soorten films kijken of boeken lezen. Of de gebeurtenissen wel of niet echt zijn gebeurd maakt daarbij eigenlijk niet uit, we zoeken het op omdat het ons fascineert. Of er vervolgens tegen kan is een heel andere vraag, maar we verplaatsen onszelf graag in het leven van anderen. Of dat nu een actieheld is in een Fast & Furious film, een astronaut in een Alien film of een willekeurig ander persoon. We vragen ons af of wat we zien ook zelf zouden kunnen of hebben de hoop dat we iemand beter kunnen begrijpen. Dat is echter niet altijd mogelijk. Continue reading
I Am Mother (2019) – Recensie
Alhoewel ik nog niet al m’n recensies voor het vijfde seizoen van Black Mirror geschreven heb, trok ik voor mezelf wel de conclusie dat Charlie Brooker niet meer hetzelfde hoge niveau van eerdere seizoenen weet te halen. De donkere twist was er minder en elementen uit eerdere afleveringen werden weer gebruikt, zoals het plaatsen van een bewustzijn in een ander object. Bij de start van I Am Mother bedacht ik me meteen dat het concept dat deze Netflix-film als basis neemt erg goed bij Black Mirror zou kunnen passen. Continue reading
Always Be My Maybe (2019) – Recensie
We leven in tijden van overvloed, ook als het gaat om entertainment. De keuze aan boeken, videogames, films en series is overweldigend. Met dat luxe probleem is het gevoel van een gedeelde ervaring grotendeels verdwenen. Het gebeurt af en toe nog met grote releases als een Marvel-film of zoiets als Game of Thrones, maar de kans dat wanneer je een film gezien hebt anderen dezelfde titel al hebben gezien, is klein. Helemaal als zo’n film niet in de bioscoop is verschenen. Dat is ook het geval met de Netflix-romcom Always Be My Maybe. Een titel die misschien tijdelijk via de service gepromoot wordt, maar waar je met de lange lijst die je waarschijnlijk al hebt misschien toevoegt, maar vervolgens nooit meer aan toe komt. Toch is dit er eentje die je eigenlijk meteen moet opzetten wanneer je op zoek bent naar een luchtige film met veel humor. Continue reading
Black Mirror Seizoen 5 Recensie: Striking Vipers
*Deze recensie bevat spoilers*
Gisteren kwam het vijfde seizoen van Charlie Brooker’s serie Black Mirror uit. Een serie die ik altijd met veel plezier kijk en na het interessante Bandersnatch was het weer wachten tot er weer een heel nieuw seizoen beschikbaar zou zijn. Met slechts drie afleveringen is dat misschien weinig, maar als je de drie mini episodes die nog op YouTube zullen verschijnen meerekent is er toch weer iets waar je je als Black Mirror fan in kan bijten. De eerste aflevering is Striking Vipers. En helaas is het een teleurstellend begin. Continue reading
Rim of the World (2019) – Recensie
Het leuke aan Netflix is dat er wekelijks enorm veel content bijkomt en je af en toe totaal geen idee hebt wat je van een bepaalde titel kan verwachten. Dat kan betekenen dat je prettig wordt verrast, maar ook dat je soms titels kijkt die misschien beter niet hadden kunnen worden gemaakt. Afgelopen vrijdag verscheen Rim of the World op de on demand service. Zelf had ik er nog niets over gelezen of gehoord, maar aangezien de film geregisseerd is door McG (die ook bijvoorbeeld, 3 Days to Kill, Charlie’s Angels: Full Throttle en Terminator Salvation op z’n naam heeft staan), waren m’n verwachtingen niet hoog, maar was ik wel benieuwd naar het concept. Ik heb altijd een zwak voor science fiction en tieners tegen aliens zag er op papier interessant uit. Continue reading
IO (2019) – Recensie
Je kent het vast wel. Het is al laat in de avond en je wil nog niet gaan slapen, maar eigenlijk is er nog te weinig tijd om een hele film te kijken. Toch besluit je je favoriete VOD service te bezoeken om te zien of er nog een titel in je lijst staat waar je aan kunt beginnen en die je, als hij je weet te pakken, dan toch maar uitkijkt (ook al wordt opstaan de volgende dag misschien iets moeilijker). Eén van de titels die al maanden op m’n lijst stond was IO en aangezien het een film van anderhalf uur was, in het science fiction genre viel en Anthony Mackie er in speelde, zou dit die film worden. Toen de slaap na drie kwartier kijken sterker was dan de kwaliteit van de film, realiseerd ik me dat er in die drie kwartier nog bijna niets gebeurd was. De dag erop besloot ik verder te kijken, in de hoop dat de andere helft een hoop goed zou maken. Continue reading
Unicorn Store (2017) – Recensie
Na pas geleden samen met Samuel L. Jackson in Captain Marvel te spelen, is Brie Larson nu weer samen met hem te zien in de Netflix-film Unicorn Store, die ze ook geregisseerd heeft. Is dit een magisch wezen dat je ooit hoopt te zien of slechts een paard met een opgeplakte hoorn? Continue reading
Struggle: The Life and Lost Art of Szukalski (2018) – Recensie
Vanaf het moment dat we geboren worden, wordt ons langzaam geleerd hoe je je moet gedragen, wat de sociale normen zijn en hoe je over bepaalde zaken moet denken. Allemaal zodat je uiteindelijk je plek in de maatschappij kunt vinden. Maar wat als dat niet het geval zou zijn? Als je kunstenaar Stanisław Szukalski zou moeten geloven, zo dat resulteren in veel meer creativiteit. Hij vond op school z’n eigen alfabet uit en z’n vader steunde hem daarin, zelfs toen de school hem hier op aansprak. Hij bleef het gebruiken en bleek zeer getalenteerd te zijn als beeldhouwer. Z’n werken werden vergeleken met die van Michelangelo en aan het begin van de vorige eeuw was hij zeer bekend. Hij kreeg opdrachten van wereldleiders, maar ondanks al dat succes werd hij vergeten. Hij verhuisde diverse malen en kwam uiteindelijk in Burbank, Amerika terecht waar hij oud werd.
Kunstverzamelaar Glenn Bray kwam toevallig een boek van hem tegen en was gefascineerd. Toen hij niet veel later in een winkel een tekening zag die ook duidelijk van Szukalski’s hand kwam, raakte hij in gesprek en kwam hij erachter dat hij nog leefde en zelfs bij hem in de buurt woonde. Hij besloot contact op te nemen en langs te gaan. Het zou het begin zijn van een jarenlange vriendschap en iedereen die hem ontmoette realiseerde zich hoe geniaal Szukalski was. Eén van die mensen was de vader van Leonardo DiCaprio, George DiCaprio en hij besloot samen met z’n zoon deze documentaire over Szuskalski te produceren. Tijdens het maken ervan kwamen ze er echter achter dat hij gecompliceerder was dan de man die ze kenden. Continue reading