De originele 300 staat al geruime tijd hoog op mijn lijst van favoriete films. Visueel is de film uniek, met een zeer gestyleerde, fel belichte en vaak spectaculaire (slow motion) beelden. Het verhaal over 300 mannen die het als broers opnemen tegen een reusachtig leger spreekt de instincten van de oerman in ons aan. Kan deze film, die zich in dezelfde wereld afspeelt, die formule succesvol herhalen? Lees verder
Er zijn bepaalde regisseurs waarvan je hun werk bijna meteen kan herkennen door de stijl die ze gebruiken. Michael Bay staat bekend om z’n gebruik van explosies, veel shots van schaars geklede vrouwen en een fel kleurenpalet. Quentin Tarantino herken je aan zijn dialogen en z’n eerbetoon aan andere films en zo zijn er nog meer voorbeelden te noemen. De fan zal zulke kenmerken zonder problemen herkennen.
Eén van de meest herkenbare stijlen is die van Wes Anderson. Zijn films hebben een zeer specifieke look, waarbij de sets in een poppenhuis lijken te passen, vaak met felle kleuren en een gevoel van een andere tijd. Er zijn ook een aantal camerabewegingen die hij graag gebruikt, zoals deze lang één as te bewegen, waarbij de actie door muren heen gevolgd wordt. In plaats van te knippen tussen twee standpunten bij een gesprek, blijft hij filmen en draait hij de camera. Het is een techniek die je maar weinig bij andere regisseurs tegenkomt. De karakters in zijn films zijn ronduit uniek te noemen, vaak door zeer opvallende kleding en bijzondere karaktertrekken. Ik moet toegeven dat ik in het begin van zijn carrière geen fan van zijn stijl was. Het was moeilijk om een connectie met de verhalen te maken, maar met zijn laatste paar films zijn m’n gedachten op dat gebied verandert. De verhalen die hij vertelt zijn sterker geworden en daarom keek ik dan ook uit naar deze film, The Grand Budapest Hotel. Lees verder
In hoeverre moet de titel van een film iets zeggen over de film? Terwijl je bij sommige films geen idee hebt waar de film over gaat als je de titel leest (bv. John Carter), zijn er ook films waar de titel heel erg duidelijk maakt wat je kan verwachten (bv.Alien, E.T.). Lone Survivor valt in de laatste categorie, maar waneer je geen fan bent van spoilers, verziekt het eigenlijk wel de hele opbouw van de film. En alsof de titel nog niet genoeg zegt, laat de eerste scène in de film ook nog eens zie wie die enige overlevende is. Het was een feit dat ik tijdens het kijken van de film maar moeilijk van me af kon zetten. Continue reading
Alhoewel de gemiddelde filmliefhebber voornamelijk films uit Hollywood zal kijken, worden er natuurlijk ook en hoop goede films in andere landen gemaakt. De afgelopen jaren ben ik zelf erg de Zuid Koreaanse films gaan waarderen. Films als My Sassy Girl, Old Boy, The Host of No Mercy zijn slechts enkele films die ik erg goed vond. Ook de Chinese filmindustrie brengt mooie films uit. Iedereen kent Crouching Tiger, Hidden Dragon, maar er zijn veel met imposante films zoals Hero, Curse of the Golden Flower en de Ip Man films. Ik moet bekennen dat ik ze eigenlijk nog meer zou moeten kijken, maar dat dit niet altijd lukt door een gebrek aan tijd en het overweldigende aanbod van films. Lees verder
Robert De Niro en John Travolta zijn beide acteurs die hun strepen in Hollywood verdiend hebben. Ze hebben een aantal gedenkwaardige films op hun naam staan en beide hebben ze later in hun carrière niet altijd de beste rollen gekozen. Op papier klinkt Killing Season als een interessante film. Het gaat over een voormalig soldaat (de Niro) die in het vroegere Joegoslavië onder Amerikaans gezag vocht. Daar kwam hij in aanraking met een man (Travolta, die voor deze film met een zwaar accent praat) die hem op heeft gezocht in Amerika om wraak te nemen. De film speelt zich af in een verlaten bos met geen beschikbare vormen van communicatie, behalve dan met elkaar. De twee spelen een dodelijk kat en muis spel. Is Killing Season de volgende Deliverance of slaagt het er niet eens in om tijd te doden? Lees verder
Een man moet af en toe een film zien die de oerinstincten oproept en voedt. Een film die rauw is en waarbij je de klappen voelt. Films als Rambo en The Raid wisten dat in het verleden te doen en bewijzen dat je niet veel verhaal nodig hebt om tot een geslaagde film te komen. Olympus Has Fallen’s Rambo is Mike Banning, gespeeld door Gerard Butler. Hij is een voormalig bodyguard van de president die gestopt is na een heftige gebeurtenis terwijl hij dienst had. De film speelt zich af in het Witte Huis en de slechterik is de favoriet op het moment in Hollywood, Noord Korea. lees verder
Over het algemeen boeit het me niet waar een film op gebaseerd is. Dat kan een boek zijn, een spel of in dit geval stripverhalen en plastic poppetjes. Die basis zegt namelijk niets over de kwaliteit van de film. Alhoewel ik amper iets van de originele G.I. Joe film kan herinneren, behalve dat twee mannen door een bus of metro heen sprongen, kon ik wel van die film genieten. Toen ik opgroeide speelde ik niet met G.I.Joes (dat volgens mij hier Action Man heet), maar vond ik He-Man en Bravestar leuker. Ik heb dus geen enkele affiniteit met de figuren/karakters. Toen ik naar de film ging verwachtte ik een domme, maar vermakelijke actiefilm. Weet Retaliation dat te bieden? Continue reading
Metropolis stond al jaren op m’n “To watch” lijst. Het historische verhaal van de film, waarbij delen verloren leken en toch uiteindelijk gevonden werden, de lovende kritieken en dat iconische beeld van de robot waren voor mij de redenen om deze film te willen zien. De reden dat ik de film nog niet gezien had was de lengte van de film en had recent eindelijk de tijd om ‘m helemaal te zien. Lees verder
Deze zomer was ik op vakantie in Noorwegen en één van de huisjes waar we in verbleven was vlakbij het stadje Rjukan. Het is geen groot stadje, maar tijdens de tweede wereldoorlog was het wel een belangrijke plek. De waterkrachtcentrale die daar in bedrijf was werd namelijk veroverd door de nazi’s die het vervolgens gebruikten om zwaar water te produceren. Andere landen waren bang dat de Duitsers dit zware water zouden gebruiken om een atoombom te maken en besloten dat te voorkomen. De waterkrachtcentrale staat er nog steeds en is inmiddels een museum. Je kan er tot in detail lezen wat er zich tijdens de tweede wereldoorlog afspeelde. Die gebeurtenissen waren de inspiratie voor The Heroes of Telemark. Toen ik deze film in de museumwinkel zag staan en ook zag dat het ter plekke was opgenomen moest ik deze souvenir wel meenemen. Lees verder
Na Tarsem Singh’s Mirror Mirror (waar ik erg van heb kunnen genieten) was ik ook erg benieuwd naar de meer gewelddadige en serieuze interpretatie van het klassieke Sneeuwwitje verhaal. Is het zo mooi als de prinses of is het een lelijke heks? Lees verder