Stilte in een film kan krachtig zijn en is een belangrijke tool in de gereedschapskist van een filmmaker. Momenten van rust kunnen spanning opbouwen, maar zijn ook in staat om emotie uit te drukken. Het meest emotionele deel van bijvoorbeeld Wall E was het eerste gedeelte waarin niet gesproken werd. Hetzelfde was het geval in Up, ook gemaakt door Pixar. Ik schreef wel eens eerder dat ik deze studio, samen met Studio Ghibli voor getekende animatie zie als de absolute top. Studio’s die films maken die niet alleen kinderen raken, maar een diepgang bezitten die ook oudere kijkers aanspreekt. Helaas is de toekomst van Ghibli zeer onzeker. De oprichters zijn met pensioen (alhoewel er één tijdelijk terugkeert) en is het onzeker of er nog iets uit zal komen. Toch was ik blij om te horen dat The Red Turtle door hen zou worden uitgebracht, want het is een studio met een naam. Dat het een film die niet in Japan gemaakt is, is helemaal bijzonder. Continue reading
Category Archives: Romantisch
An Officer and a Gentleman (1982) – Recensie
De laatste paar titels in m’n 2016 Blindspot films zijn aan de beurt. Ik heb er nog maar twee te gaan en dat moet zeker in de laatste maand van het jaar gaan lukken. An Officer and a Gentleman was een titel waar ik al jaren over had gehoord, maar eigenlijk nooit de tijd voor had genomen om te bekijken. Het was geen titel waarvan ik het gevoel had dat hij als klassieker wordt gezien, maar ook niet zo’n titel die niemand kende. Lees verder
Love & Friendship (2016) – Recensie
Ik besloot weer eens een keer buiten m’n “comfort zone” te treden door Love & Friendship te kijken. Normaliter ben ik totaal geen fan van kostuumdrama’s. De setting en gebeurtenissen weten me namelijk maar zelden te boeien (uitzonderingen daargelaten zoals bijvoorbeeld Amadeus), maar soms moet je iets weer een kans geven. Deze film leek me een goede keuze. Over het algemeen waren de recensies lovend over de film en aangezien het bronmateriaal gezien wordt als een klassieker, Jane Austen’s “Lady Susan” en dit ook nog eens komisch was, zette ik deze met redelijke verwachtingen op. Lees verder
Perfetti Sconosciuti (2016) – Recensie
In een relatie deel je lief en leed met elkaar en vertrouw je de ander soms dingen toe die niemand anders mag weten. De ander heeft kennis over je die zelfs je beste vrienden misschien niet weten (of andersom). Wanneer een groep van 7 vrienden bij elkaar komt om samen te eten en naar de maansverduistering te kijken. Op een gegeven moment stelt één van de vrouwen uit de groep voor om een spel te spelen: Iedereen legt z’n mobieltje op tafel en elk berichtje en telefoontje dat binnenkomt zal hardop gelezen worden of via de speaker gedaan worden. Het idee is dat je mobiele telefoon één van de meest persoonlijke devices is en die mogelijk diverse geheimen verborgen houdt. Niet iedereen staat te springen om mee te doen, maar uiteindelijk verschijnen alle toestellen op tafel en begint het spel. Het blijkt een enerverende en emotionele avond te worden waardoor onderlinge relaties al snel onder druk te komen staan. Lees verder
Café Society (2016) – Recensie
Elk jaar is er weer een nieuwe Woody Allen film en elk jaar is het weer afwachten of het er eentje is die wel of niet de moeite waard is. Ze zijn namelijk niet altijd van hetzelfde nivo en voor elke Midnight in Paris is er ook weer een To Rome with Love. In die laatste film speelde overigens Jesse Eisenberg, die in deze film de hoofdrol speelt. Hij is Bobby, een onervaren jongeman die vanuit de Bronx naar Los Angeles verhuist om daar werkt te vinden. Lees verder
La Femme Nikita (1990) – Recensie
Vraag je jezelf soms wel eens af wat er met bepaalde karakters gebeurt na het einde van een film of een serie? Over het algemeen doe ik dat weinig, maar bij deze film werkte dat proces andersom. De hoofdpersoon hier, Nikita (Anne Parillaud), veroorzaakte bij mij de volgende gedachte: “Dus dat is er gebeurt met Pippi Langkous nadat ze opgroeide!” Lees verder
ARQ (2016) – Recensie
Timecrimes, Groundhog Day, Triangle, de serie Day Break, +1 en Edge of Tomorrow, het zijn slechts enkele voorbeelden van films waarin de hoofdpersonen terecht komen in een tijdslus. Een stuk tijd waarin steeds hetzelfde gebeurt en de hoofdpersoon gebruik maakt van die kennis om er uiteindelijk uit te ontsnappen. “High concept” dat vaak leuk is om te kijken. Netflix begeeft zich ook in dit genre met deze film en doet dat met ARQ, een relatieve low budget film (volgen regisseur Tony Elliott onder twee miljoen dollar). Is dit voor Netflix kijkers een must-see? Lees verder
Waterboys (2016) – Recensie
Na het zien van de Nederlandse film Waterboys bij het PAC-festival afgelopen zondag viel me iets op in de reacties. Deze waren over het algemeen namelijk positief, maar bijna elke keer hoorde ik na die reactie de woorden “voor een Nederlandse film”. Het is alsof je zegt “Hij kan best goed z’n veters strikken…voor iemand met maar één hand”. Met andere woorden, het gevoel leeft heel erg sterk dat de kwaliteit van Nederlandse films niet als hoog wordt ervaren. Lees verder
Girlhood (2014) – Recensie
Op basis van de titel zou je misschien kunnen denken dat dit het vervolg is op Richard Linklater’s Boyhood, een film die me persoonlijk niet zo te raken als de gemiddelde recensent, maar deze film heeft behalve de gelijkenis in titel maar weinig overeenkomsten. Girlhood speelt zich af in een Franse buitenwijk en volgt de zestienjarige Marieme (Karidja Touré). Lees verder
Equals (2015) – Recensie
Hoe zal de toekomst er uit zien? We hebben er allemaal een idee van, maar als je terugkijkt in het verleden zijn we over het algemeen niet heel erg goed om valide voorspellingen te doen. Toch zijn de verschillende visies fascinerend en het aanbod van films die een bepaalde maatschappij neerzet is immens. Regelmatig draait alles om één idee. In Logan’s Run mag iedereen alles toen tot z’n 30e en verdwijnt daarna, in de Divergent films wordt de bevolking ingedeeld op basis van de sterkste karaktereigenschap en in Gattaca hebben alleen mensen met perfect DNA een goed leven. Zo zijn er nog veel meer voorbeelden te noemen. Lees verder