Net zoals het echte, blijft ook het Marvel-universum uitdijen. En alhoewel Thanos in de laatste Avengers film er voor zorgde dat er flink wat veranderde, zette het einde de introductie op van een nieuwe superheld, Captain Marvel. Deze film vertelt de “origin story” van dit karakter en hoe Nick Fury (Samuel L.Jackson) haar leerde kennen. Is dit weer een waardige toevoeging aan dit universum? Continue reading
Wanneer ik aan regisseur Robert Rodriguez denk, heb ik niet meteen het gevoel dat ik z’n volgende project moet zien. Z’n eerste film El Mariachi was goed, van de Spy Kids films heb ik wel kunnen genieten voor wat ze zijn en Sin City is misschien wel z’n beste, maar het gevoel van Grindhouse-achtige films die hij veel heeft gedaan (bv. de Machete titels) overheerst. Ik had dan ook niet echt verwachtingen bij Alita: Battle Angel, maar het feit dat dit een project is dat James Cameron al bijna twintig jaar wilde maken, naast Avatar, en hij ook betrokken was bij het ontwikkelen van deze Rodriguez-versie, zou het resultaat wel eens interessant kunnen zijn. Ik besloot de film op de beste manier te kijken, in een Dolby Cinema. Is Alita: Battle Angel de moeite waard? Continue reading
Toen Netflix vorig jaar de eerste interactieve show op Netflix uitbracht, Puss in Book: Trapped in an Epic Tale, was ik erg benieuwd naar het concept. Maar toen ik deze korte film afspeelde kreeg ik geen interactieve opties. Ik zocht het verder niet uit, maar het concept (dat overigens ook wel eens in de bioscoop is geweest) van een keuze laten aan de kijker wat er gebeurt is fascinerend. Is het dan nog wel een film? Of is het meer een game? Afgelopen vrijdag bracht Netflix de eerste Black Mirror film uit, Bandersnatch, die ook gebruik maakt van dit concept. Weer kreeg ik het niet aan de praat. Aangezien Black Mirror één van m’n favoriete series is en ik het moest zien, besloot ik even uit te zoeken waarop je het zou kunnen kijken. M’n telefoon bleek niet te werken (waarschijnlijk omdat het geen standaard Android versie heeft), een Samsung tablet bood de optie ook niet. Apple TV, Chromecast en een Samsung smart TV was allemaal hetzelfde verhaal en de site van Netflix biedt ook geen uitgebreide lijst van ondersteunde apparaten. Uiteindelijk werkte het op een andere smart TV van Samsung wel en kon ik na flink wat frustratie eindelijk de wereld van echte interactieve TV binnenstappen. Continue reading
De meeste Star Wars fans die ik sprak over de films die er aan kwamen, waren steeds erg enthousiast. Toch was dat niet de reactie toen ik vroeg over Solo: A Star Wars Story. Persoonlijk heb ik nooit een sterke band gehad met dit universum (ik keek ze pas voor de eerste keer toen ik een tiener was), maar over het algemeen kan ik wel van ze genieten. Dus m’n verwachting was dat dit net zoiets als Rogue One zou zijn, maar deze keer met een bekend karakter.
Natuurlijk is Han Solo één van de meest iconische filmkarakters ooit en misschien is dat de reden dat veel mensen sceptisch waren over deze film, die gaat over z’n jonge jaren en waarin de rol niet vertolkt wordt door Harrison Ford. Soms wil je helemaal niet dat een film antwoorden geeft over bepaalde vragen (ja, ik kijk naar jou Alien Covenant). Sommige zaken moeten een mysterie blijven, zodat je verbeelding dat in kan vullen. Dat was ook het geval voor Solo. Was het een goed idee om deze film te maken? Continue reading
Als je één conclusie zou kunnen trekken op basis van films die zich in de ruimte afspelen, is het misschien wel dat er zeer incompetente mensen werken bij de HR-afdeling die verantwoordelijk is voor het inhuren van z’n astronauten. Ze voeren niet de juiste tests uit om er achter te komen hoe het nieuwe personeel met stress omgaat en of ze in staat zijn basisprotocollen te volgen die de veiligheid van iedereen garanderen. Als dit soort astronauten bij de NASA zouden werken zou de organisatie door de extreme kosten niet meer bestaan en zou de aarde allang niet meer bestaan. Maar zoals met elke film, is het de bedoeling dat je even niet over de details nadenkt en je mee laat voeren. Als je dat doet bij Life, levert dat een vermakelijke film op? Continue reading
Er zijn jaarlijks maar weinig films waarin er shots zitten die me weten verbazen. Momenten waarvan ik me of afvraag hoe ze gemaakt zijn of die me op visueel vlak overdonderen (maar dat is misschien een onderwerp voor een apart artikel). Wanneer je veel films kijkt ben je heel wat gewend en je hoopt inventieve beelden te zien die fris/nieuw aanvoelen. Initieel had ik geen idee dat Upgrade een titel zou zijn die zulke eigenschappen had. Het begint als een redelijk doorsnee science fiction verhaal, maar vanaf het bovenstaande moment kon ik niet wachten om te zien wat de film nog meer in huis had. Continue reading
In de blindspot films voor dit jaar (waarvan ik er overigens nog maar zeer weinig gezien heb), voegde ik twee titels uit de jaren tachtig toe, die beide te maken hadden met buitenaardse wezens. I besloot als eerste The Adventures of Buckaroo Banzai Across the 8th Dimension te bekijken. Ik blijf een zwak hebben voor films uit de jaren tachtig. Niet alleen omdat het de periode is waarin ik opgroeide, maar ook dat ze een bepaalde “feel” hebben en CGI nog niet groot was. Het betekende veel meer creativiteit om bepaalde ideeën te realiseren. Daardoor voelen bepaalde dingen echter aan omdat het fysieke was en wat je zag gewicht had. Dat is ook het geval bij veel van de effecten in deze film. Continue reading
Je moet als filmmaker een vervolg eigenlijk alleen maar gaan doen als je een idee er voor hebt dat werkt. Jurassic World: Fallen Kingdom is een voorbeeld waar dat duidelijk niet het geval is. Nadat het pretpark in de vorige film veranderde in een voederplaats voor dinosaurussen heeft niemand meer voet gezet op het eiland. De dieren leven er nog steeds, maar alleen dat feit is natuurlijk niet interessant voor een film. Het blijkt dat het eiland een vulkaan heeft die op het punt staat om dino’s (opnieuw) uit te roeien. Je zou kunnen denken “Probleem opgelost!”, maar de de overheid overweegt ze echter te redden. Claire Dearing (Bryce Dallas Howard) is de Dinosaur Protection Group gestart, die voor zo’n reddingsplan zijn. De overheid neemt echter het verstandige besluit ze niet te redden, maar Claire wordt benaderd door Benjamin Lockwood (James Cromwell), die zakenpartner blijkt te zijn van John Hammond, met een plan om de dinosaurussen te redden en te verplaatsen naar een plek waar ze “in vrede kunnen leven”. Ze moet Owen Grady (Chris Pratt) overtuigen om mee te gaan. Dat lukt haar en samen gaan ze naar Isla Nublar. Vervolgens gaat niet alles volgens plan. Continue reading
De promotie van films is tegenwoordig enorm voorspelbaar geworden. Je krijgt maanden van tevoren de eerste set foto’s te zien, gevolgd door teasers en verschillende trailers voordat je de film eindelijk kunt zien. Zelf negeer ik het allemaal en vindt ik het een zeer vermoeiende manier om een product te marketen en proberen hype te creëren. Dat het ook anders kan bewijst Netflix met The Cloverfield Paradox. Een film die oorspronkelijk onder de naam The God Particle zou worden uitgebracht en werd uitgesteld. Tijdens de Superbowl reclames was er ineens de trailer en tot ieders verbazing de boodschap dat de film meteen na de wedstrijd op Netflix beschikbaar zou zijn. Een marketingtechniek die wat mij betreft vaker mag worden gebruikt. Continue reading
Het milieu blijft een “hot topic” en dat komt natuurlijk ook terug in films. Naarmate de wereld steeds voller wordt, temperaturen stijgen en we nog eigenlijk te weinig doen is de vraag hoe je dat moet oplossen. In Downsizing wordt een geniale oplossing hiervoor verzonnen: Mensen verkleinen tot de grootte van een vinger. In vier jaar tijd zal een gemeente van zulke kleine mensen net zoveel afval produceren als een normaal gezin in ongeveer een week of twee. Kleine mensen verbruiken minder energie, hebben minder eten nodig en dat lijkt natuurlijk een prachtige manier om het milieu te verbeteren. Regisseur Alexander Payne (Nebraska, The Descendants, Sideways) gebruikt dat als uitgangspunt voor Downsizing. Continue reading