Wanneer er een reboot of een remake gemaakt wordt van een film is de schreeuw van het internet het eerste wat je hoort. Niet alleen fanboys/girls, maar iedereen lijkt wel z’n mening klaar te hebben en bij de nieuwe Ghostbusters was dat niet anders. Dat er een negatieve reactie was is mij niet ontgaan, maar de details boeiden me verder niet en heb ik me dan ook totaal niet in verdiept. Ik maak me liever om andere dingen druk. En alhoewel ik zeker heb genoten van de originele Ghostbusters maakte een remake me niet koud of warm. Vaak zijn ze remakes onnodig, maar er zijn altijd uitzonderingen. Is de nieuwe Ghostbusters er eentje? Lees verder
Category Archives: Science Fiction
Kan een computer een goed script schrijven? Sunspring laat het eerste resultaat zien
Hoe zal onze toekomst er uit zien? En dan heb ik het niet over het klimaat of politieke situaties, maar vooral op het gebied van technologie. Kunstmatige intelligentie ontwikkeld zich snel en Google heeft niet al te lang geleden laten zien dat zelflerende computers in staat zijn een wereldkampioen in het spel Go te verslaan. Een film als Her liet zien dat die ontwikkelingen uiteindelijk kunnen leiden tot iets dat in staat is om beter te denken als een mens. De impact daarvan op de maatschappij zal enorm zijn, want waarom moet een technologie bedrijf nog programmeurs of testers inhuren als een kunstmatige intelligentie dit moeiteloos kan doen, 24 uur per dag en ook nog eens tientallen keren sneller? Lees verder
Independence Day: Resurgence (2016) – Recensie
Voordat ik de nieuwe Independence Day bezocht besloot ik het origineel maar weer eens te kijken. Ik weet niet meer of ik die film oorspronkelijk in de bioscoop gezien heb, maar het zal ongeveer twintig jaar geleden zijn. Ik kon me nog herinneren dat het vreemd was dat iemand z’n laptopje in kon pluggen op een buitenaards schip en makkelijk een virus kon uploaden en de grote lijnen, maar de verdere details was ik vergeten. En wat een plezier was het om Independence Day weer te kijken! Het biedt namelijk precies wat ik van een rampenfilm verwacht: een aantal karakters waar je net genoeg over weet om met ze mee te leven, indrukwekkende verwoesting en het overwinnen van schijnbaar onmogelijke situaties. Daarnaast werd er, naast CGI, veel gebruik gemaakt van praktische effecten en miniaturen waardoor het allemaal nog overtuigender overkwam. Maar wat moest ik dan verwachten van een vervolg? Lees verder
10 Cloverfield Lane (2016) – Recensie
Wanneer we opgroeien worden we overspoeld met waarschuwingen. We leren daardoor uit te kijken en in te schatten of een situatie mogelijk gevaarlijk kan zijn. Films doen dat op een bepaalde manier ook, al is dat vaak niet in realistische situaties (zeg nu zelf, wanneer is de laatste keer dat je het op je ruimteschip het op moest nemen tegen een buitenaards wezen?). Het extreme wordt opgezocht om je als kijker iets nieuws te laten beleven en je te vermaken. Wanneer je in een bepaald genre vervolgens al veel films gezien hebt, neem je die kennis mee naar de volgende film in dat genre en gebruik je die “ervaring” om de situatie waarin de personages zich bevinden goed in te schatten. Niet alleen om te proberen te raden wat er gaat gebeuren, maar ook omdat je bij een goede film opgaat in die personages en jezelf even vergeet. Je overlevingsdrang neemt onbewust over en ervaring speelt daarbij een belangrijke rol. 10 Cloverfield Lane is zo’n film die je instincten weet te bespelen. Lees verder
Paradox (2016) – Recensie
Als ik soms kijk naar de recensies die ik schrijf en de scores die ik aan films geef, dan vraag ik me soms wel eens af of ik te positief ben over de films die ik kijk, aangezien de meeste positief zijn. Ben ik niet kritisch genoeg of kies ik simpelweg films uit om te zien die over het algemeen simpelweg beter zijn? Paradox gaf me bijzonder snel het antwoord op die vraag. Lees verder
Midnight Special (2016) – Recensie
Als je op IMDB zoekt naar regisseur Jeff Nichols en ziet dat hij slechts vijf films op z’n naam heeft staan zou je kunnen denken dat het niet een zeer ervaren persoon is. Als je even wat meer tijd neemt om de titels te bekijken dan realiseer je je al snel dat dit iemand is die in korte tijd veel indruk heeft weten te maken met titels als Mud en Take Shelter. In die films speelde de altijd imposante Michael Shannon een rol en ook in z’n nieuwste film, Midnight Special, werken de twee weer samen. En dat levert weer een film op die de moeite waard is. Lees verder
Time Lapse (2014) – Recensie
Net zoals licht niet kan ontsnappen uit een zwart gat, kunnen we als mensen niet ontsnappen aan de voorwaartse beweging van tijd. Er is geen overtuigend bewijs dat er tijdreizigers zijn, maar dat betekent nog niet dat we er daardoor niet over dromen. Dat levert interessante boeken, series en films op die ik, hoe slecht ze soms ook zijn, met liefde verorber. Time Lapse stond ook al een tijd om m’n to watch lijst en hoewel niet iedereen er positief over is, was ik toch benieuwd. Lees verder
Captain America: Civil War (2016) – Recensie
Nadat we eerder dit jaar zagen hoe in het DC-universum Batman en Superman het teleurstellend tegen elkaar opnamen, is het nu aan Marvel om hetzelfde te doen in hun films, maar op een veel grotere schaal. Lukt het de studio met deze, door de Russo broers geregisseerde, film wel de juiste richting op te sturen? Of is het beter dat superhelden het onderling niet tegen elkaar opnemen? Lees verder
The Time Traveler’s Wife (2009) – Recensie
Alhoewel de tijdreisfilms een genre op zich is, is het heel goed mogelijk om daarbinnen nog een nader onderscheid te maken. Het kunnen avonturenfilms, komedies of mysteries zijn, maar er zijn er ook een aantal die zich focussen op romantiek. M’n favoriet met dat onderwerp zijn de Christopher Reeve film Somewhere in Time en About Time. The Time Traveler’s Wife was er eentje die ik nog niet bekeken had, maar al heel erg lang wilde zien. Weet deze film met Eric Bana en Rachel McAdams in de hoofdrollen een plekje bij m’n favorieten in te nemen? Lees verder
Pleasantville (1998) – Recensie
Het is al weer april en ik realiseerde me dat ik daardoor een achterstand begon op te lopen in m’n Blindspot films aangezien ik er nog maar twee van de twaalf gezien had. Tijd dus om er weer een aantal op te gaan pakken en Pleasantville leek me erg interessant. Het enige wat ik van te voren gehoord had was dat deze film in zwart-wit was en dat er langzaam meer kleur in kwam. Dat klopte gedeeltelijk, maar de film is veel meer. Lees verder