Als mensheid zijn we in staat complexe problemen aan te pakken en een oplossing te verzinnen. Daardoor hebben we technologie waarmee we de aarde kunnen verlaten, maar ook een apparaat in onze handen waarmee we meer kunnen doen dan we twintig jaar geleden voor mogelijk hadden gehouden. Het is ook indrukwekkend hoe we boorplatformen, zeer bijzondere schepen, kunnen bouwen en midden op zee in de zeebodem kunnen boren om daar verborgen olie naar boven te pompen. Maar met alle technologie kunnen er zaken misgaan, soms door het materiaal (er zijn genoeg voorbeelden van raketten die de ruimte niet wisten te halen), maar soms ook door (grove) fouten van de mens. De gevolgen kunnen desastreus zijn en Deepwater Horizon kijkt naar de gebeurtenissen in 2010 toen het op het boorplatform met dezelfde naam misging. Lees verder
Category Archives: Spanning
Nosferatu the Vampyre (1979) – Recensie
Als je me een beetje kent, dan weet je dat ik een groot fan ben van regisseur Werner Herzog. De keuze om zijn interpretatie van de originele film uit 1922 te zien was er dan ook eentje waar ik niet lang over na hoefde te denken. Helemaal niet omdat hij hier weer samenwerkt met zijn “muze” Klaus Kinski, die in de huid van graaf Orlok kruipt. Lees verder
Nosferatu, eine Symphonie des Grauens (1922) – Recensie
Film heeft vele iconische beelden, die soms de film zelf overstijgen en een plekje krijgen in het algemene bewustzijn. Beelden die iedereen kent, maar waarvan je bijna zeker weet dat niet iedere persoon de film waaruit die beelden komen gezien heeft. Denk bijvoorbeeld aan Marilyn Monroe en haar opvliegende jurk. Een beeld dat iedereen kent, maar uit welke film is dat? Het is een beetje een strikvraag omdat de iconische foto niet daadwerkelijk in de film zit, maar ik denk dat zeker 90% van de mensen de The Seven Year Itch niet hebben gezien of je kunnen vertellen waar het over gaat. Het beeld van Nosferatu uit deze film is ook iconisch te noemen, maar ik had de film in al die jaren dat ik al kijk nog nooit gezien. Vandaar mijn keuze als Blindspot film, want daar moest verandering in komen. Lees verder
Rogue One: A Star Wars Story (2016) – Recensie
‘Ignorance is bliss’ vind ik en prachtige gevleugelde uitspraak die ik zoveel mogelijk probeer toe te passen als het om films gaat. En dan heb ik het niet over filmgeschiedenis, maar over dat heerlijke gevoel dat een film je weet te verrassen, verbazen en te enthousiasmeren. Het binnenstappen van een bioscoopzaal zonder kennis van wat je de komende anderhalf a twee uur gaat meemaken is een gevoel dat ik koester, zelf als wat ik vervolgens mee maak niet aan de verwachtingen voldoet. Van Rogue One wist ik van tevoren slechts het minimale: het is een Star Wars prequel over de rebellen. Het feit dat het echter een Star Wars film is brengt bepaalde verwachtingen met zich mee. Toen ik vroeg bij de bioscoop aankwam en de deuren nog dicht waren voelde je het gevoel van opwinding, elektriciteit in de lucht en de vraag was of deze film me net zou kunnen verrassen als The Force Awakens vorig jaar. Dat lees je in m’n Rogue One recensie… Lees verder
Vaiana (2016) – Recensie
Als filmliefhebber worden we dit jaar verwend als het gaat om animatiefilms en specifiek die van Disney. Eerder dit jaar werden we al getrakteerd op het heerlijke Zootropolis, die een wereld neer wist te zetten waar je graag meer tijd in wilde doorbrengen, en nu brengen ze in hetzelfde jaar een tweede animatiefilm uit, Vaiana (die in Amerika Moana wordt genoemd, maar in verband met rechten hernoemd moest worden). Haalt deze hetzelfde nivo van Zootropolis? Lees verder
Spectral (2016) – Recensie
Een nieuwe week en weer een nieuwe Netflix original, deze keer in de vorm van een science fiction/actiefilm met supernatuurlijke elementen, Spectral. Wanneer het leger in Slovenië in oorlog is wordt één van de soldaten op mysterieuze wijze gedood door iets wat niet zichtbaar is voor het blote oog. Dr. Mark Clyne (James Badge Dale), een onderzoeker bij DARPA, wordt gevraagd om de aanval, die wel opgenomen is door een speciaal systeem, te onderzoeken en een oplossing te vinden. Zijn de verschijningen geavanceerde camouflagepakken of hebben ze hier met iets heel anders te maken? Lees verder
The Red Turtle (2016) – Recensie
Stilte in een film kan krachtig zijn en is een belangrijke tool in de gereedschapskist van een filmmaker. Momenten van rust kunnen spanning opbouwen, maar zijn ook in staat om emotie uit te drukken. Het meest emotionele deel van bijvoorbeeld Wall E was het eerste gedeelte waarin niet gesproken werd. Hetzelfde was het geval in Up, ook gemaakt door Pixar. Ik schreef wel eens eerder dat ik deze studio, samen met Studio Ghibli voor getekende animatie zie als de absolute top. Studio’s die films maken die niet alleen kinderen raken, maar een diepgang bezitten die ook oudere kijkers aanspreekt. Helaas is de toekomst van Ghibli zeer onzeker. De oprichters zijn met pensioen (alhoewel er één tijdelijk terugkeert) en is het onzeker of er nog iets uit zal komen. Toch was ik blij om te horen dat The Red Turtle door hen zou worden uitgebracht, want het is een studio met een naam. Dat het een film die niet in Japan gemaakt is, is helemaal bijzonder. Continue reading
Doctor Strange (2016) – Recensie
Alhoewel we jaarlijks van Marvel diverse nieuwe superheldenfilms krijgen van de bekende karakters uit de Avengers, neemt de studio elk jaar ook een risico (tot op zekere hoogte, want ze volgen wel een bepaalde formule) door een relatief onbekend karakter naar het grote doek te brengen. Dat werkte eerder prima voor Guardians of the Galaxy en Ant-Man en nu is het dus de beurt aan Doctor Strange. Lees verder
Hunt for the Wilderpeople (2016) – Recensie
De Nieuw Zeelandse regisseur Taika Waititi heeft met films als Boy en het hilarische What We Do in The Shadows laten zien dat hij in staat is om films met een eigen stem te maken. Hij regisseert ook de nieuwe Thor film en was verantwoordelijk voor de recente short over wat Thor deed tijdens Civil War. Met Hunt for The Wilderpeople verfilmt hij het gelijknamige boek over een rebelse wees die intrekt bij een ouder paar. Lees verder
Gomorra: Seizoen 2 – Serie recensie
Seizoen 1 van Gomorra wist een boeiende wereld neer te zetten waarin mafiabaas Don Pietro Savastano, zijn zoon Genny en Ciro Di Marzio langzaam verstrikt raken in een onderlinge machtstrijd in de straten van Napels. Een serie die rauw was en ook veel tijd besteedde aan het “voetvolk” en daarmee realistisch aanvoelt. Ik keek dan ook uit naar het tweede seizoen om er achter te komen wat er na de strijd aan het einde van het eerste seizoen zou gaan gebeuren. Lees verder