De manier waarop een film in beeld gebracht wordt kan al heel veel doen om de sfeer te bepalen. Zo speelde Wes Anderson in The Grand Budapest Hotel met diverse formaten om een bepaalde tijd neer te zetten of gebruikte regisseur Xavier Dolan het in z’n film Mommy om de geestestoestand van de hoofdpersoon neer te zetten en op één moment schakelde van een 4:3 formaat naar breedbeeld om het gevoel van bevrijding over te brengen. Son of Saul, dat zich tijdens de tweede wereldoorlog afspeelt in een concentratiekamp, zet met de manier waarop het visueel verteld wordt al meteen de toon. Met een claustrofobisch 4:3 formaat en de focus dicht bij de camera te houden, waardoor de achtergrond bijna altijd onscherp is ben je gedurende de film vastgeplakt aan het hoofdpersonage, Saul Ausländer (Géza Röhrig). Lees verder
Category Archives: Spanning
Les Cowboys (2015) – Recensie
Wanneer je kinderen hebt dan heb je het natuurlijke instinct om op ze te letten, er voor ze te zijn en ze te beschermen. Toch moet je al vanaf het begin ze langzaam steeds meer los laten zodat ze kunnen leren van de fouten die ze maken en uiteindelijk hun vleugels kunnen spreiden. Er zijn echter moment dat je merkt dat de vrijheid die je ze geeft net te veel is en dan moet je het weer net iets inperken.
Het is een constant proces waar ik zelf ook constant mee bezig ben, maar hoe ouder je kinderen zijn hoe meer je je realiseert dat je niet alles meer kan en moet willen controleren. Er is een kans dat dat ongelooflijk mis gaat. Regelmatig lees ik over ouders die hun kind alleen lieten voor bijvoorbeeld een feestje en dat er door overmatig alcoholgebruik kinderen naar het ziekenhuis moesten. Maar met die verhalen in je achterhoofd is het belangrijk om te informeren in plaats van te beperken zodat je met elkaar blijft praten in plaats van dat een tiener je op een gegeven moment buiten sluit en geheimen voor je heeft. Dat is precies waar het hoofdpersonage uit Les Cowboys achterkomt. Een geheim dat heel het gezin zeer diep zal raken. Lees verder
Son of a Gun (2014) – Recensie
Ewan McGregor heb ik altijd een goede acteur gevonden vanaf het moment dat ik hem zag in Trainspotting. Het is geen acteur die dezelfde soort rollen doet en daardoor een heel gevarieerde lijst aan films op z’n naam heeft staan. Een acteur die niet alleen in leuke komedies zit, maar ook in Star Wars speelde en overtuigende dramatische rollen neerzette zoals bijvoorbeeld in The Impossible. Toen ik een foto van hem zag met een lange baard in deze Australische film was ik dan ook erg benieuwd. Lees verder
The Jungle Book (2016) – Recensie
Als er één ding is dat vrijwel altijd slechter is dan het origineel, dan is het wel de remake. Zelf vermijd ik ze dan ook regelmatig (My Sassy Girl, Old Boy, The Thing) en af en toe wint m’n nieuwsgierigheid het onterecht van m’n instinct (Point Break). Disney is de afgelopen jaren ook begonnen met remakes van hun tekenfilmklassiekers en er staan er nog veel gepland voor de komende jaren (waaronder Dumbo, Pinokkio, Beauty and the Beast en Mulan). Films als Alice in Wonderland en Cinderella lieten zien dat dat best wel aardige films op kan leveren. Nu is er dan The Jungle Book. De originele tekenfilm kan ik me nog goed herinneren en een aantal liedjes zijn altijd blijven hangen. Lukt het regisseur Jon Favreau (Chef, Iron Man) om het verhaal ook in een niet-getekende omgeving tot leven te brengen? Lees verder
The 5th Wave (2016) – Recensie
Na een aantal grote Young Adult franchises zoals Twilight, The Hunger Games, Divergent en The Maze Runner die allemaal succesvol zijn blijven nieuwe potentiële filmseries zich aanmelden. The 5th Wave is daar eentje van. Het is de vraag of The 5th Wave voldoende onderscheidend vermogen heeft om op te vallen binnen dit genre. Lees verder
Batman v Superman: Dawn of Justice (2016) – Recensie
Toen ik hoorde dat er een Batman Vs. Superman film zou worden uitgebracht begon m’n hart niet meteen sneller te kloppen. De Batman films van Christopher Nolan waren de moeite waard, maar de afgelopen twee Superman films maakten geen indruk. Het feit dat Zack Snyder verantwoordelijk was voor Man of Steel en nu ook deze nieuwe film heeft geregisseerd was ook geen reden tot euforie.
Daarnaast begon ik na te denken over het uitgangspunt van deze film. Als deze twee superhelden het tegen elkaar opnemen dan is het toch geen vraag wie er dan zou winnen? De één is een rijke man met wat gadgets en de andere een alien met superkrachten, die weliswaar niet tegen kryptoniet kan maar verder geen zwakheden heeft. Desondanks al die zorgen ging ik toch naar de film toe, want m’n verwachting was dat Snyder zich na de kritiek op Man of Steel zou moeten bewijzen en ook de studio achter de film een hit moest hebben zodat het “DC universum” op de kaart kan worden gezet. Lees verder
Dheepan (2015) – Recensie
Jacques Audiard is een regisseur die garant staat voor boeiende films. Hij maakte The Beat That My Heart Skipped, Un prophète en De rouille et d’os (Rust and Bone). Stuk voor stuk films die opvielen en waarvan Un prophète nog steeds één van m’n persoonlijke favorieten is. Met Dheepan wist hij de Gouden Palm op het Cannes filmfestival binnen te halen en was dan ook erg benieuwd wat deze film te bieden zou hebben. Lees verder
Phantom Boy (2015) – Recensie
Op animatiegebied ontkom je bijna niet aan films over of pratende dieren en prinsessen. Daar hoeft in principe niets mis mee te zijn (het recente Zootropolis is daar een goed voorbeeld van), maar daardoor krijg ik toch het gevoel dat er soms te weinig onderscheidend vermogen is binnen het genre. Het was dan ook verfrissend om te zien dat Phantom Boy het anders doet, met ook nog eens een hoop originaliteit. Lees verder
A Hard Day (2014) – Recensie
Ik heb ze gelukkig niet vaak, maar er zijn van die dagen waarop alles mis lijkt te gaan. Treinen die uitvallen, apparaten die plotseling niet meer werken, eten dat mislukt, noem het maar op. De wet van Murphy lukt regelmatig te kloppen: Alles wat verkeerd kan gaan zal verkeerd gaan. En dat is precies wat de hoofdpersoon uit deze film aan den lijve ondervindt. Lees verder
London Has Fallen (2016) – Recensie
London Has Fallen is een belachelijke film. Eentje waarin zich constant situaties voordoen die ongeloofwaardig zijn of van extreme toevalligheden aan elkaar hangen. Aaron Eckhart en Gerard Butler zijn weer terug voor dit vervolg op Olympus Has Fallen als respectievelijk de president van Amerika en z’n bodyguard. Dit keer wordt niet het Witte Huis aangevallen, maar je raadt het al, Londen.
Alle wereldleiders komen naar de stad nadat de premier onverwacht is overleden. En nog voordat de ceremonie begint en iedereen nog onderweg is vinden er overal in de stad terroristische aanvallen plaats op een manier die volgens de film “jaren van tevoren gepland moet zijn”, maar in werkelijkheid totaal onrealistisch is. Als je deze film zou moeten geloven dan is heel centraal Londen overspoeld door terroristen, die op elk moment precies weten waar de diverse wereldleiders zijn en ook in staat zijn de president van Amerika steeds op te sporen. Lees verder