Aquaman (2018) – Recensie

Recensie Aquaman

Je hebt maar één keer om een eerste indruk te maken en toen DC, geïnspireerd door het succes van Marvel en hun “shared universe” van films die allemaal samenhangen, hetzelfde probeerde was dat niet echt succesvol. Batman vs. Superman stelde teleur en datzelfde was het geval voor Justice League. Waar de Marvel films voornamelijk luchtig en entertaining waren, was dat niet het geval in het universum van DC. Dat hoeft uiteraard geen probleem te zijn, zoals de Batman films van Christopher Nolan hebben bewezen, maar het grote publiek keek simpelweg niet zo uit naar de films van de studio. Wonder Woman bleek de uitzondering te zijn, maar die slaagde er in een andere toon neer te zetten. In Justice League werd Aquaman geïntroduceerd en Jason Mamoa gaf het karakter zowel een serieuze als ook luchtige toon door bijvoorbeeld grappen te maken over Batman. Nu krijgt dit personage z’n eigen film. Is dit weer een teleurstellende DC film of heeft het bedrijf eindelijk de juiste balans weten te vinden? Continue reading

Venom (2018) – Recensie

Recensie Venom

De kans dat er in één jaar twee films uitkomen die allebei gaan over een man wiens relatie ten einde komt, waarbij hun lichaam wordt overgenomen door een intelligente entiteit en de hoofdrolspelers beide op Tom Hardy lijken (en één van hen ook daadwerkelijk Tom Hardy is), is enorm klein. Toch gebeurde dat dit jaar. Nadat eerder het fantastische Upgrade uitkwam, was het daarna de beurt voor Venom. De opvallende vijand van Spiderman, die een standalone film krijgt waarbij Peter Parker niet te zien is. Continue reading

Brothers’ Nest (2018) – Recensie

Recensie Brothers Nest

Relaties zijn ingewikkeld en niemand is een compleet open boek, zelfs niet voor degenen die hem of haar al heel hun leven kennen. Er zijn situaties of gevoelens die je voor jezelf houdt en misschien nooit zal bespreken of op andere manieren uit. Frustratie kan zich opkroppen en zich uiteindelijk op een schokkende wijze manifesteren. Dat geldt ook voor de twee broers in Brothers’ Nest. Continue reading

Widows (2018) – Recensie

Recensie Widows

Regisseur Steve McQueen heeft de afgelopen jaren naam voor zichzelf gemaakt met titels als Shame, Hunger en 12 Years a Slave. Stuk voor stuk kwaliteitstitels die echter wel meer filmhuis- dan “breed publiek” films zijn. Met Widows, een remake van een Britse serie uit 1983, maakt hij een film die een breder publiek aan zal spreken. Is hij daarin succesvol? Continue reading

Memoir of a Murderer (2017) – Recensie

Recensie Memoir of a Murderer

Naarmate we ouder worden, is de kans steeds groter dat ons lichaam gebreken gaat vertonen. Als je je blesseert herstel je minder snel, het is misschien nodig om een nieuwe heup te krijgen en een verkoudheid kan ernstigere gevolgen hebben. Toch is het langzaam verliezen van je hersenen, je gedachten en wie je bent misschien wel het meest angstaanjagende wat kan gebeuren. Dat je niet langer kan vertrouwen op datgene wat jou jou maakt en je weg in de wereld kwijt kan raken. Dat je niet langer kan herinneren wat je gisteren gedaan hebt. Als je dan een seriemoordenaar bent die al jaren geleden besloten heeft dat je niet meer zal moorden en ineens worden er lichamen gevonden, hoe weet je dan of jij het niet hebt gedaan? Continue reading

Mile 22 (2018) – Recensie

Recensie Mile 22

Binnen de filmindustrie zijn er bepaalde combinaties van regisseurs en acteurs die bijna onafscheidelijk lijken te zijn. Martin Scorcese en Robert de Niro/Leonardo Di Caprio, Quentin Tarantino en Uma Thurman, Tim Burton en Johnny Depp, Billy Wilder en Jack Lemmon of Akira Kurosawa and Toshiro Mifune. Het zijn samenwerkingen waarbij de twee elkaar lijken te versterken. Regisseur Peter Berg heeft dat met Mark Wahlberg. De twee maakten eerder al Lone Survivor, Deepwater Horizon en Patriots Day. Allemaal films die gebaseerd zijn op echte gebeurtenissen. Dit is echter niet het geval voor Mile 22, dat geheel fictief is. Continue reading

The Guilty (2018) – Recensie

Recensie The Guilty

Dat je met één locatie heel veel kunt doen heeft het toneel natuurlijk al eeuwen bewezen en er zijn ook diverse films die hier, soms om budgettaire redenen en soms als artistieke keuze, gebruik van maken. Het betekent dat je heel wat in huis moet hebben om daar iets goeds van te maken. Niet alleen een sterke cast, maar ook een verhaal dat weet te boeien. Het Deense The Guilty (Den skyldige) kiest voor een call center en focust zich op slechts één persoon, een politieagent die 112 gesprekken beantwoord. Continue reading

Bad Times at the El Royale (2018) – Recensie

Review Bad times at the el royale

Wanneer je de schrijver bent van afleveringen van Buffy the Vampire Slayer, Alias, Lost en heb gewerkt aan scripts van Cloverfield en The Martian, plus ook Cabin in the Woods geschreven en geregisseerd te hebben, dan ben je iemand die de moeite waard is om in de gaten te houden. Bad Time at the El Royale is de nieuwste film van Drew Goddard, die ook geheel van zijn hand komt. Weet hij weer indruk te maken? Continue reading

Tomb Raider (2018) – Recensie

Tomb Raider recensie

Tijdens de periode waarin ik stopte met bloggen had ik ineens een hoop extra tijd om andere zaken op te pakken. Eén daarvan was gamen, iets wat ik altijd heb gedaan, maar de laatste paar jaar wat minder. Er waren veel games die ik had gekocht, maar minimaal had gespeeld.

Eén van de titels was Tomb Raider uit 2013, een game die er zeer goed uit zag en een reboot was voor de franchise. Het maakte van Lara Croft een personage dat realistischer was, zowel fysiek als in haar reacties op wat er om haar gebeurde. Ze was kwetsbaar. Het duurde niet lang voordat ik “hooked” was en de game in twee weken uitspeelde en het vervolg bestelde. Ook daar heb ik erg van genoten. Met beide spellen nog redelijk vers in m’n geheugen besloot ik deze film te zien en was ik benieuwd of de film dezelfde verhaallijn zou volgen en of het karakter hetzelfde zou zijn. Continue reading

Deadpool 2 (2018) – Recensie

Recensie Deadpool 2

Toen Deadpool in 2016 uitkwam, voelde het aan als een frisse wind tussen alle andere superheldenfilms. Dat was voor sommigen nodig omdat ze een beetje moe van het genre begonnen te worden. Die film bracht iets anders, iets wat je niet verwachtte. Het slaagde er in te shockeren, zichzelf niet al te serieus te nemen en ook grappen over andere superheldenfilms te maken. Een film waar ik enorm van heb kunnen genieten en ik keek dan ook uit naar het vervolg. Was het nog mogelijk om een nieuwe film te maken die net zo verfrissend aan zou voelen? Continue reading