Tijdens onze school of studietijd is er voor bijna iedereen wel eens een moment geweest waarop spieken een heel aantrekkelijke keuze was om die moeilijke toets toch te halen. En om niet gepakt te worden probeer je dan een ingenieuze manier te verzinnen om informatie mee te nemen die moeilijk te ontdekken is. Als je die informatie besluit te gebruiken is de spanning te snijden. Je voelt je als een geheim agent die niet op mag vallen en z’n gegevens moet kopiëren. Vertaal die geladen sfeer en stress naar film en dan is Bad Genius het resultaat. Een mix van The Breakfast Club en Ocean’s Eleven… Continue reading
Category Archives: Spanning
The Cloverfield Paradox (2018) – Recensie
De promotie van films is tegenwoordig enorm voorspelbaar geworden. Je krijgt maanden van tevoren de eerste set foto’s te zien, gevolgd door teasers en verschillende trailers voordat je de film eindelijk kunt zien. Zelf negeer ik het allemaal en vindt ik het een zeer vermoeiende manier om een product te marketen en proberen hype te creëren. Dat het ook anders kan bewijst Netflix met The Cloverfield Paradox. Een film die oorspronkelijk onder de naam The God Particle zou worden uitgebracht en werd uitgesteld. Tijdens de Superbowl reclames was er ineens de trailer en tot ieders verbazing de boodschap dat de film meteen na de wedstrijd op Netflix beschikbaar zou zijn. Een marketingtechniek die wat mij betreft vaker mag worden gebruikt. Continue reading
Darkland (2017) – Recensie
De wraak film. Een simpel concept, dat op diverse manieren kan worden uitgevoerd. Het kan rauw en gewelddadig zijn, denk bijvoorbeeld aan Death Wish. Of het kan subtieler, zoals in Contratiempo. Het scala is breed (denk aan de wraak trilogie van Park Chan-wook). Deze Deense film kiest voor de simpele methode en daar hoeft natuurlijk niets mis mee te zijn. Continue reading
Jumanji: Welcome to the Jungle (2017) – Recensie
Ik moet eerlijk bekennen dat ik de originele Jumanji film pas vorig jaar voor de eerste keer helemaal zag. En alhoewel de CGI duidelijk van een andere periode komt, was het nog steeds een erg entertainende film die niet alleen momenten van spanning had, maar in de vorm van Robin Williams en zijn karakter, maar ook een emotionele lading. Een bordspel kwam tot leven en iedereen die het speelde werd verplicht om door te spelen tot het einde, als je tenminste de diverse aanvallen van verschillende dieren kon overleven. Een remake was eigenlijk niet nodig, maar als een film succesvol was, dan kan je er tegenwoordig bijna vergif op innemen dat een oude titel opnieuw wordt gemaakt. Zelf zat ik er niet echt op te wachten, maar het feit dat Dwayne Johnson en Kevin Hart (samen met Jack Black) de hoofdrollen zouden spelen en hiervoor in Central Intelligence erg leuk waren had ik stille hoop dat Jumanji: Welcome to the Jungle uiteindelijk toch een titel zou worden die fijn wegkeek. Continue reading
Detroit (2017) – Recensie
Als de geschiedenis ons iets heeft geleerd, is het misschien wel dat we als mensheid bijzonder weinig hebben geleerd van de geschiedenis. Op de één of andere manier koesteren we allemaal de stille hoop dat we anders zijn dan mensen die vijftig of tweehonderd jaar geleden leefden. En natuurlijk is dat gedeeltelijk waar, maar in de basis, qua emoties en behoeftes blijven we hetzelfde. Je ziet daarom nog steeds dat mensen die macht bezitten, in combinatie met een bepaalde persoonlijkheid, daar nog steeds misbruik van maken en daar regelmatig nog steeds mee wegkomen. Detroit laat gebeurtenissen zien waarvan iedereen zich ook kan voorstellen dat ze vorige week ergens hebben plaatsgevonden. Continue reading
Black Mirror – Seizoen 4 Recensie: Arkangel
Als ouders moet je vanaf het begin al starten met loslaten. Je zorgt dat je kinderen de juiste bagage mee krijgen, maar ze leren alleen door zelf ervaringen op te doen en fouten te maken. Dat is echter niet altijd makkelijk omdat je ze tegelijkertijd ook het liefst tegen van alles wilt beschermen. Een balanceeract dus waarbij je zelf ook steeds ervaring op doet. In Arkangel kijkt Black Mirror naar het opvoeden van een kind in combinatie met technologie en uiteraard kan dat soms niet gaan zoals bedoeld. Lees verder
Black Mirror – Seizoen 4 Recensie: USS Callister
Het was even wachten, maar een nieuw seizoen van m’n één van m’n favoriete series is vanaf vandaag beschikbaar op Netflix. Alhoewel het vanwege z’n donkere vibe niet een show is die ik meteen binge watch, was ik erg benieuwd naar de eerste aflevering vanwege de Star Trek-achtige beelden die Netflix eerder vrijgaf. Lees verder
mother! (2017) – Recensie
Eén van de meest controversiële titels (als je alle ophef rondom Star Wars even niet meerekent) dit jaar was mother! Deze door Darren Aronofsky geregisseerde film, met in de hoofdrollen Jennifer Lawrence en Javier Bardem, maakte nogal wat los. CinemaScore, een bedrijf dat meet wat het filmgaand publiek van een film vindt, noteerde voor deze film een F, de laagst mogelijke score. Tijdens de premiere van de titel in Venetië klonk er boegeroep. Toch begreep Aronofsky die reacties, want het is geen makkelijke film om te kijken, eentje die je hard raakt en ongemakkelijk laat voelen en er is veel publiek die daar niet naar op zoek is wanneer ze een film zien. Het maakte mij, mede omdat Aronofsky’s Black Swan m’n all-time favoriete film is, des te benieuwder. En zonder voorkennis deze film zien zoals ik deed, is de impact des te groter Lees verder
Bright (2017) – Recensie
Vorig jaar was Netflix verwikkeld in een hevige strijd rondom de rechten van Bright. Ze wisten uiteindelijk meer te bieden dan grote studio’s als Warner Brothers en MGM en legden voor deze titel 90 miljoen dollar neer. De film die geregisseerd is door David Ayer, die gespecialiseerd lijkt te zijn in politiedrama’s (End of Watch, Training Day, Street Kings) en ook grote films als Fury en Suicide Squad, is daarmee een titel waarvoor de verwachtingen hoog gespannen waren. Met bekende acteurs in de hoofdrollen, Will Smith, Joel Edgerton en Noomi Rapace is dit het type blockbuster waarvoor je normaal naar de bioscoop zou gaan. Nu is deze met een aantal klikken van je afstandsbediening thuis te zien.
Een ontwikkeling waar niet iedereen blij mee is (eerder dit jaar was er nog een verhitte discussie op het Cannes filmfestival wat diensten als Netflix voor film in het algemeen betekenen, waarbij Will Smith (begrijpelijk) voor de kant van Netflix koos. Het gemak is uiteraard erg fijn, maar is Bright een titel die de moeite waard is? Lees verder
The Killing of a Sacred Deer (2017) – Recensie
Vreemd, onvoorspelbaar en bizar. Zo maar een aantal willekeurige woorden die bij me opkomen als ik de naam van regisseur Yorgos Lanthimos hoor. En alhoewel ik Dogtooth niet heb gezien, voldeed zijn vorige film The Lobster zeker aan al die eigenschappen. Maar daarnaast slaagt hij er ook in om je als kijker die bizarre wereld in te trekken en je als het ware te hypnotiseren. Je wil meer weten, uitvinden wat er gaande is, ook al heb je geen idee waar dat uiteindelijk toe zal leiden. The Killing of a Sacred Deer is zijn nieuwste film en de vraag is of deze weer net zo hypnotiserend is. Lees verder