Parasite (2019) – Recensie

Parasite recensie

Ik heb altijd een zwak gehad voor de films van Alfred Hitchcock. Een regisseur die in staat was om gewone mensen in bijzondere situaties te plaatsen en definieerde wat spanning is. Het is een gevoel dat ik ook bij het kijken van Parasite kreeg. De nieuwste film van regisseur Bong Joon-Ho (die eerder onder andere Okja, Snowpiercer, Mother, Memories of Murder and The Host maakte), die net zoals Hitchcock een meester is in het maken van films en de kijker een heerlijk onvoorspelbare film voorschotelt waarbij de spanning steeds hoger wordt opgevoerd totdat het bijna ondraaglijk is. Continue reading

De Dag (2018) – Seizoen 1 – Serie recensie

De Dag recensie

Degenen die m’n blog al wat langer lezen, weten dat ik over het algemeen meer films kijk dan series. De tijdsinvestering die nodig is is voor mij meestal een drempel en als ik iets kijk, dan is het vaak iets dat wekelijks uitkomt, een laag aantal afleveringen heeft of een concept dat me aanspreekt. Toen ik een marketing mail ontving van Lumière over De Dag was m’n interesse al snel gewekt. Deze Belgische serie werd vergeleken met Scandinavische series (waar ik meestal wel van kan genieten vanwege de sfeer), was enorm populair bij onze zuiderburen en draait om een bankoverval. Genoeg reden om deze dus een kans te geven, in de hoop dat hij aan m’n hoge verwachtingen wist te voldoen. Continue reading

Memoir of a Murderer (2017) – Recensie

Recensie Memoir of a Murderer

Naarmate we ouder worden, is de kans steeds groter dat ons lichaam gebreken gaat vertonen. Als je je blesseert herstel je minder snel, het is misschien nodig om een nieuwe heup te krijgen en een verkoudheid kan ernstigere gevolgen hebben. Toch is het langzaam verliezen van je hersenen, je gedachten en wie je bent misschien wel het meest angstaanjagende wat kan gebeuren. Dat je niet langer kan vertrouwen op datgene wat jou jou maakt en je weg in de wereld kwijt kan raken. Dat je niet langer kan herinneren wat je gisteren gedaan hebt. Als je dan een seriemoordenaar bent die al jaren geleden besloten heeft dat je niet meer zal moorden en ineens worden er lichamen gevonden, hoe weet je dan of jij het niet hebt gedaan? Continue reading

The Guilty (2018) – Recensie

Recensie The Guilty

Dat je met één locatie heel veel kunt doen heeft het toneel natuurlijk al eeuwen bewezen en er zijn ook diverse films die hier, soms om budgettaire redenen en soms als artistieke keuze, gebruik van maken. Het betekent dat je heel wat in huis moet hebben om daar iets goeds van te maken. Niet alleen een sterke cast, maar ook een verhaal dat weet te boeien. Het Deense The Guilty (Den skyldige) kiest voor een call center en focust zich op slechts één persoon, een politieagent die 112 gesprekken beantwoord. Continue reading

Searching (2018) – Recensie

Recensie Searching

Hoeveel tijd zit je per dag achter een scherm? Als je een app zou hebben die het bij zou houden, dan zou je misschien wel schrikken. De interfaces die we gebruiken kennen we daardoor tot in detail. Toch kiezen films en series er in veel gevallen voor om ons, zelfs als het zich afspeelt in het heden, een voor ons onbekende interface voor te schotelen. Een scherm dat speciaal door een designer voor een film ontworpen is en er vooral gelikt uit moet zien. Hierdoor heb je als kijker geen sterke band met wat je ziet. Searching is daarop een uitzondering. Het is een film die zich compleet afspeelt in besturingssystemen die we kennen: Windows en Mac OS. Continue reading

A Taxi Driver (2017) – Recensie

Recensie A Taxi Driver

Tussen al het Amerikaanse filmgeweld raken goede films uit andere landen regelmatig ondergesneeuwd en is het maar moeilijk om ze te zien en als ze dan een keer in de bioscoop draaien, gaan er eigenlijk weinig mensen naar toe om ze te zien, waardoor maar weinig distributeurs de kans nemen. En zo ontstaat er natuurlijk een vicieuze cirkel waar maar moeilijk uit te komen is. En dat is af en toe best jammer, want er zitten regelmatig pareltjes tussen, zoals eerder deze week Bad Genius, maar dat geldt ook voor het Zuid-Koreaanse A Taxi Driver Continue reading

The Cloverfield Paradox (2018) – Recensie

Recensie The Cloverfield Paradox

De promotie van films is tegenwoordig enorm voorspelbaar geworden. Je krijgt maanden van tevoren de eerste set foto’s te zien, gevolgd door teasers en verschillende trailers voordat je de film eindelijk kunt zien. Zelf negeer ik het allemaal en vindt ik het een zeer vermoeiende manier om een product te marketen en proberen hype te creëren. Dat het ook anders kan bewijst Netflix met The Cloverfield Paradox. Een film die oorspronkelijk onder de naam The God Particle zou worden uitgebracht en werd uitgesteld. Tijdens de Superbowl reclames was er ineens de trailer en tot ieders verbazing de boodschap dat de film meteen na de wedstrijd op Netflix beschikbaar zou zijn. Een marketingtechniek die wat mij betreft vaker mag worden gebruikt. Continue reading

mother! (2017) – Recensie

Recensie Mother!
Eén van de meest controversiële titels (als je alle ophef rondom Star Wars even niet meerekent) dit jaar was mother! Deze door Darren Aronofsky geregisseerde film, met in de hoofdrollen Jennifer Lawrence en Javier Bardem, maakte nogal wat los. CinemaScore, een bedrijf dat meet wat het filmgaand publiek van een film vindt, noteerde voor deze film een F, de laagst mogelijke score. Tijdens de premiere van de titel in Venetië klonk er boegeroep. Toch begreep Aronofsky die reacties, want het is geen makkelijke film om te kijken, eentje die je hard raakt en ongemakkelijk laat voelen en er is veel publiek die daar niet naar op zoek is wanneer ze een film zien. Het maakte mij, mede omdat Aronofsky’s Black Swan m’n all-time favoriete film is, des te benieuwder. En zonder voorkennis deze film zien zoals ik deed, is de impact des te groter Lees verder

Bright (2017) – Recensie

Recensie Bright

Vorig jaar was Netflix verwikkeld in een hevige strijd rondom de rechten van Bright. Ze wisten uiteindelijk meer te bieden dan grote studio’s als Warner Brothers en MGM en legden voor deze titel 90 miljoen dollar neer. De film die geregisseerd is door David Ayer, die gespecialiseerd lijkt te zijn in politiedrama’s (End of Watch, Training Day, Street Kings) en ook grote films als Fury en Suicide Squad, is daarmee een titel waarvoor de verwachtingen hoog gespannen waren. Met bekende acteurs in de hoofdrollen, Will Smith, Joel Edgerton en Noomi Rapace is dit het type blockbuster waarvoor je normaal naar de bioscoop zou gaan. Nu is deze met een aantal klikken van je afstandsbediening thuis te zien.

Een ontwikkeling waar niet iedereen blij mee is (eerder dit jaar was er nog een verhitte discussie op het Cannes filmfestival wat diensten als Netflix voor film in het algemeen betekenen, waarbij Will Smith (begrijpelijk) voor de kant van Netflix koos. Het gemak is uiteraard erg fijn, maar is Bright een titel die de moeite waard is? Lees verder

The Foreigner (2017) – Recensie

Recensie The Foreigner

Alhoewel de grote actiehelden uit de jaren tachtig en negentig langzaam oud beginnen te worden, blijven sommigen films in het genre maken alsof ze nog steeds jong zijn. Dat levert af en toe nog best vermakelijke films op, maar soms moet je als acteur ook de realiteit onder ogen zien en het type rol dat je speelt aanpassen. Voor Jackie Chan geldt dat misschien nog wel meer. Hij is natuurlijk bekend van z’n extreme stunts en gevechten, maar wanneer je ouder wordt gaat dat allemaal wat minder makkelijk. Dat zie je ook terug in het type rollen. Hij heeft meer stemmen ingesproken en ook in z’n fysieke rollen doet hij minder (denk aan The Karate Kid of Chinese Zodiac). In The Foreigner zie je dit ook terug. Een serieuze rol, zonder z’n typische humor. Lees verder