De beste goochelaars zijn in staat om je te verbazen, om trucs uit te voeren waar je echt totaal geen idee hebt hoe ze die doen. De trucs voelen aan als echte magie omdat het onmogelijk lijkt. Wanneer je vervolgens een goochelaar bezig ziet die niet van datzelfde nivo is, dan zie je al snel de momenten waarop hij je te slim probeert af te zijn, waardoor heel het optreden al snel voor je uit elkaar valt. Dat was voor mij een beetje het geval bij het bekijken van The Client. Lees verder
De afgelopen jaren is The Bridge (de originele versie), een ijzersterke serie geweest die me in de eerste twee seizoenen bleef boeien. Met een enigszins open einde van het tweede seizoen, was ik dan ook erg benieuwd naar de belevenissen van Saga Norén (Sofia Helin) en Martin Rohde (Kim Bodnia). Wat echter aan het begin van dit derde seizoen opvalt is dat Martin niet ten tonele verschijnt. Is Saga een sterk genoeg karakter om een seizoen te dragen? Lees verder
The Terror Live is een film die ik al een tijd geleden op de planning had staan om over te schrijven, maar de week van geplande publicatie vonden de aanslagen in Parijs plaats en dat zette me aan het denken. Alle films die ik deze week heb besproken hebben iets met bommen te maken. Bommen zijn voor bezoekers/kijkers van die films een bron van entertainment, spanning en ook spektakel. Maar soms zien we de gevolgen van bommen in het echte leven, de schade die ze aanbrengen en de levens die ze ontwrichten. Waarom blijven we dan toch naar dat soort films gaan? Naar mijn mening is het gedeeltelijk om iets te kunnen ervaren wat normaal niet mogelijk is, we kunnen ontsnappen aan het leven van elke dag en onze grootste angsten in een veilige omgeving ondergaan, maar soms (zoals tijdens de aanslagen) komen fictie en werkelijkheid dicht bij elkaar en kan het verkeerd voelen om te genieten van een bepaald type film.
In het verleden hebben schokkende gebeurtenissen ook z’n effect gehad op films. Zo werd er een scene uit de film Gangster Squad verwijdert na de schietpartij in een bioscoop in Aurora, Colorado en overwoog de regisseur van Die Hard with a Vengeance om de opening van de film, waar een bom in een warenhuis explodeert, te verwijderen na de gebeurtenissen in Oklahoma. Op dat soort momenten lijken films die gelijkenissen vertonen ongepast te zijn. Lees verder
Het is deze week een beetje een themaweek bij De Filmkijker, namelijk over films waarin bommen voorkomen. Dus ik heb er recent een aantal weer eens bekeken (en ook een aantal voor de eerste keer) en daarvan verschijnen de recensies deze week. Op vrijdag sluit ik de week af met een top 10 met de best films met bommen.
Vandaag dus de eerste film en dat is er eentje met een Nederlands tintje. De regisseur is namelijk niemand anders dan Jan de Bont en dit was z’n Amerikaanse debutfilm, eentje impact had en hem in staat zou stellen films als Twister en Lara Croft Tomb Raider: The Cradle of Life te regisseren. Lees verder
Als ik puur de recensies van deze film zou moeten geloven dan is No Escape een verschrikkelijke film die net zoals The Impossible zich focust op een blank gezin dat in het buitenland moet zien te overleven en de lokale bevolking negatief afschildert. Oh ja, en met acteurs die verkeerd gecast zijn voor de rollen. Gelukkig ben ik een erg eigenwijs persoon en wilde ik toch wel heel graag m’n eigen mening over deze film vormen. Lees verder
De titel van een film is maar een klein detail, maar die paar woorden kunnen je pakken, vragen oproepen en intrigeren. In dat opzicht is de titel van deze film een fascinerende. Dat die voor allerlei interpretaties vatbaar is laat dit hilarische stuk uit de Jimmy Fallon show wel zien, waarbij er kinderen gevraagd werd om een verhaal te schrijven puur op basis van de titel. Hoofdrolspeler Tom Hanks is daarbij ook aanwezig om zijn rol in die stukken uit te beelden.
Gelukkig (of helaas) is deze nieuwe speelfilm van meester regisseur Steven Spielberg iets anders. Lees verder
The Good Dinosaur is het verhaal van een jongen en z’n hond. Alleen is de jongen hier de hond en is de hond…eeehmm…er niet. Pixar’s nieuwste film speelt zich af in het verleden en laat zien wat er mogelijk gebeurt zou zijn als de dinosaurussen 65 miljoen jaar geleden niet uitgeroeid zouden zijn door een komeet. Dat levert een film op die tegelijkertijd prachtig als frustrerend is. Lees verder
Onderzeebootfilms zijn de instant koffie onder de films. Bij instant koffie schep je de korrels in je mok, voegt je wat water toe (en eventueel nog melk en suiker voor de smaak) en je hebt een kop koffie. Bij film over duikboten neem je een groep mannen, stopt ze in een onderzeeër en voeg je water toe en de emoties die bij zo’n situatie horen komen dan vanzelf naar boven. In het algemeen zijn films in dit genre zelden slecht, dus ik was dan ook erg benieuwd of dat ook gold voor Black Sea, met Jude Law in de hoofdrol. Lees verder
Na het fantastische The Martian was ik wel in de mood voor nog een ruimte-gerelateerde film en 400 Days klonk als een zeer interessante. Want als we als mensheid ooit die lange ruimtereizen willen maken moeten we er ook zeker van zijn dat een groep mensen zo’n lange reis op psychologisch vlak aankunnen. Dat is het uitgangspunt van 400 Days. Lees verder
Alhoewel ik al lang niet meer tot de doelgroep behoor van de YA-films (alhoewel ik me nog steeds jong voel), kan ik films in dit genre nog steeds waarderen. En net zoals in elk genre zitten er goede en slechte films tussen. Zelf vond ik het eerste deel vermakelijk, maar wisten de delen erna me minder te overtuigen. Mockingjay Part 1 voelde leeg aan en er leek maar weinig te gebeuren. Na de 3 eerdere delen draait nu eindelijk het laatste deel in de bioscopen, weet deze de spanning van het eerste deel weer terug te pakken? Lees verder