Ook al zijn er diverse films waar tijdreizen een centraal thema is, blijft het een genre wat relatief klein is in vergelijking met andere genres. Het zijn echter wel mijn favoriete soort films en ik pak dan ook elke kans aan om ze te kijken. Plus One gaat over een specifiek subgenre, de tijdslus. Timecrimes en Triangle zijn twee voorbeelden van films die het concept van herhalende tijd goed gebruiken en waar ik erg van heb kunnen genieten. Is +1 ook de moeite waard? Lees verder
Toen ik opgroeide was ik niet iemand die graag achter de TV ging zitten om naar sport te kijken, ik was liever zelf actief bezig. Zo nu en dan keek ik wel eens wat tennis of zag ik de wedstrijden van oranje, maar dat was het dan wel. Behalve dan Formule 1. In de jaren negentig wilde ik er niets van missen. Op zondagen zat ik op m’n kamer achter m’n TV’tje gekluisterd en keek met spanning naar de races. Het was de tijd van Senna, Damon Hill en Michael Schumacher. De rivaliteit (vooral die tussen Hill en Schumacher) is iets wat ik niet snel zal vergeten (en is één van de redenen dat ik nooit een fan van Schumacher ben geweest ondanks het feit dat hij diverse malen de wereldtitel heeft weten te bemachtigen). Toen ik echter op mezelf ging wonen begon ik de sport minder fanatiek te volgen. Zo nu en dan keek ik nog wel eens een race, maar de sport vond ik niet zo interessant meer. Documentaires over de sport interesseren me echter nog steeds en zoals de documentaire Senna in 2010 wist te bewijzen kunnen deze zeer goed zijn. De vraag is of 1 net zo goed is. Lees verder