Kim Kardashian, Paris Hilton, Amanda Bynes en Lindsay Lohan. Het zijn slecht enkele namen die bijna dagelijks de bron zijn voor nieuws en roddels. Je kan dagelijks precies lezen wat ze aan hadden, waar ze zijn gaan winkelen en wat voor problemen ze hebben. Elke outfit wordt tot in detail beschreven en er is altijd wel een lading aan stylisten beschikbaar om daar hun mening over te geven. Een groot aantal “sterren” hebben maar weinig gedaan om daadwerkelijk een ster te kunnen worden genoemd (zo hebben de eerste twee dames hun plek in het middelpunt van de belangstelling te danken aan hun sekstapes) en dat is iets wat ik nooit heb kunnen begrijpen. Het is niet te geloven dat mensen met maar weinig talent zulke iconen worden en waarover iedereen wil lezen en zelf na willen doen. Toch zijn er ladingen jongeren (en ook ouderen) die maar al te graag geld uitgeven aan een bepaalde tas of schoen omdat een ster dat ook heeft. Een vorm van materialisme waarbij het hebben van zo’n item een bepaalde status uit moet stralen. The Bling Ring gaat over zo’n groep jongeren, die dat leven heel erg graag willen leven en in plaats van die items te kopen simpelweg inbreekt bij die sterren en meenemen wat ze willen hebben. Continue reading
Tag Archives: 2013
Before Midnight (2013) – Recensie
De “Before…” trilogie is voor mij een prachtige doos die elke 9 jaar open gaat. Je kijkt er in en voor een kort moment mag je naar het leven van twee mensen kijken, Jesse en Celine. De eerste keer dat je ze ontmoet (Before Sunrise) kijken ze ook in elkaars leven en wanneer de doos toen dicht ging dacht je na over wat er na zou zijn gebeurd. 9 jaar later ging de doos weer open (Before Sunset) en ontdekte je wat er was gebeurt, waar ze allebei in hun leven stonden. Aan het einde van die film begon je je af te vragen of Jesse naar het vliegveld ging en of de twee contact zouden hebben gehouden. Nu de derde film uit is krijg je eindelijk weer antwoorden en weet je of je persoonlijke theorie juist is. Lees verder
The Great Gatsby (2013)
Ik lees eigenlijk geen boeken, tenzij je audioboeken meetelt. Af en toe pak ik wel eens een magazine mee, maar de meeste tijd die ik aan lezen besteed is op blogs van andere filmfans. Wat opvalt als je de recensies van deze film leest is dat bijna iedereen het boek The Great Gatsby de hemel in prijst en dat het niet te verfilmen is. Omdat ik zelf die kennis niet heb heb ik die kennis voor waar aangenomen en alleen gekeken naar mijn eerste ontmoeting met het verhaal, in de vorm van deze film. Lees verder
Upstream Color (2013)
Er zijn van die films waar je nog dagen nadat je ze gezien hebt nog steeds aan denkt. De eerste film waar ik dat heel erg sterk had was Donnie Darko. Het was een film die je wilde begrijpen, het was een puzzel die je wilde oplossen. Door de jaren heen heb ik meerdere films gezien die dat doen, zoals bijvoorbeeld Primer, geregisseerd door Shane Carruth. Ik ben er nooit in geslaagd om die film helemaal te begrijpen (wat in principe geen probleem is aangezien Carruth zelf ook heeft toegeven bewust bepaalde antwoorden uit de film te hebben gelaten), maar het was een uitdagende film. Ik keek dan ook erg uit naar z’n tweede film, Upstream Color. Ik had me geestelijk ingesteld op een uitdaging en het niet kunnen vinden van antwoorden, maar was dat nodig? Lees verder
Iron Man 3 (2013) – Recensie
De reden waarom ik zo erg van het eerste deel van de Iron Man serie heb kunnen genieten was niet vanwege het feit dat een figuur uit een strip op het grote doek verscheen. Ik lees die bladen niet, dus voor mij was het simpelweg een actiefilm. Iron Man zou elk ander karakter kunnen zijn. Het gaat bij mij maar om één ding…het moet me kunnen vermaken. De reden waarom ik Iron Man leuk vond was Robert Downey Jr. Hij bracht veel humor met zich mee waardoor z’n karakter, een rijke man die zich superieur voelt en dat ook nog eens kan waarmaken, ondanks die instelling toch sympathiek was. Hij maakte van Tony Stark een fascinerend persoon. Ik keek dan ook erg uit naar Iron Man 2, maar die wist me niet te bekoren. Het karakter leek niet hetzelfde, had niet zoveel slimme opmerkingen en de film zelf voelde veel te lang aan. The Avengers wist dat gevoel weer te herstellen en ik had dan ook de hoop dat Iron Man 3 beter zou zijn dan de tweede film. Lees verder
The Incredible Burt Wonderstone (2013)
Het was slechts een kwestie van tijd voordat de wereld van de magie de basis zou vormen voor een komedie. Het genre is al eerder gebruikt voor drama, zoals bijvoorbeeld The Prestige, maar werkt het ook voor komedie (als je even Presto van Pixar vergeet)? Ik kan me nog goed herinneren dat ik toen ik opgroeide verbaasd werd door David Copperfield toen hij door de Grote Muur in China liep of een vliegtuig liet verdwijnen. Het zijn momenten die je bijblijven. Naarmate reality tv populairder werd verschenen er meer straatartiesten op TV zoals David Blaine en Dynamo. Deze film neemt die twee vormen van magie, met Burt Wonderstone (Steve Carrell) en Anton Marvelton (Steve Buscemi) die de magie doen waarvoor Copperfield bekend staat en Steve Gray (Jim Carrey) de extreme versie van straatmagie doet. Weet de film je te verrassen of kan je het konijn al in de hoed verstopt zien zitten? Lees verder
Oz the Great and Powerful (2013) – Recensie
De afgelopen jaren wordt er veel geklaagd over het feit dat er te weinig originele films uit Hollywood komen en dat er te veel sequels en prequels gemaakt worden. Zelf heb ik er nooit veel problemen mee gehad, tenminste niet wanneer de kwaliteit van ze goed zijn (wat natuurlijk niet altijd het geval is). Oz the Great and Powerful is een prequel voor de klassieke film The Wizard of Oz en laat de kijker zien hoe de tovenaar van Oz daar uiteindelijk terecht gekomen is. Lees verder
A Good Day to Die Hard (2013) – Recensie
Het lijkt John McClane maar niet te lukken om uit de problemen te blijven. A Good Day to Die Hard is de vijfde keer dat er iets onverwachts met ‘m gebeurt. Het maakt echter niet uit wat die onverwachte situatie is, want hij slaagt er elke keer weer in om zich er door te worstelen. Hij is langzaam veranderd van een toevallige held naar een soort Rambo waarmee niets kan gebeuren. Het lijkt er ook op alsof de setting elke film groter moet zijn, eerst was het een wolkenkrabber, toen een vliegveld, daarna New York, toen Amerika en nu Rusland. McClane gaat er naar toe wanneer hij hoort dat z’n zoon daar in de problemen zit. Daarbij belandt hij zelf ook in de problemen. Lees verder
G.I. Joe: Retaliation (2013) – Recensie
Over het algemeen boeit het me niet waar een film op gebaseerd is. Dat kan een boek zijn, een spel of in dit geval stripverhalen en plastic poppetjes. Die basis zegt namelijk niets over de kwaliteit van de film. Alhoewel ik amper iets van de originele G.I. Joe film kan herinneren, behalve dat twee mannen door een bus of metro heen sprongen, kon ik wel van die film genieten. Toen ik opgroeide speelde ik niet met G.I.Joes (dat volgens mij hier Action Man heet), maar vond ik He-Man en Bravestar leuker. Ik heb dus geen enkele affiniteit met de figuren/karakters. Toen ik naar de film ging verwachtte ik een domme, maar vermakelijke actiefilm. Weet Retaliation dat te bieden? Continue reading
Gangster Squad (2013) – Recensie
Naast films ben ik al vanaf jonge leeftijd een groot fan van videogames geweest. Alhoewel het de afgelopen jaren is verbeterd, zijn ze vaak niet zo goed in het vertellen van verhalen. Er zijn er maar weinig die je echt emotioneel weten te raken. Natuurlijk kunnen ze je frustreren, maar je zal niet vaak heel veel om de hoofdpersoon geven of worden meegevoerd door een diepgaand verhaal. Het gaat vaak puur om het beleven van actie. Gangster Squad is in dat opzicht de videogame versie van The Untouchables. Het verhaal is ongeveer hetzelfde, maar het weet niet op dezelfde manier de emoties te bespelen en voegt meer actie toe. De vraag is echter of dat slecht is… Lees verder