Room introduceert Joy (Brie Larson) en haar 5-jarige zoontje Jack (Jacob Tremblay) als een gewoon éénoudergezin. Ze wonen in een klein huis, doen hun ochtendrituelen en besteden veel tijd aan elkaar. Toch is niet alles wat het lijkt. Het haar van Jack is extreem lang, Joy ziet er onverzorgd uit en de ruimte waar ze in zitten is wel heel krap. Je vraagt je af waarom ze niet naar buiten gaan. Wanneer je er vervolgens achterkomt dat deze twee mensen opgesloten zitten in een klein kamertje, Joy als tiener gekidnapt is, al jaren wordt misbruikt en dat Jack daar uit voort gekomen is, dan weet je dat je naar een film zit te kijken die je niet in de koude kleren zal gaan zitten. Lees verder
Tag Archives: 2015
Demolition (2015) – Recensie
Als we heel eerlijk tegen onszelf zijn, zouden er dan aspecten in je leven zijn die je anders zou doen als je je geen zorgen hoefde te maken voor de consequenties? Zou je dan nog steeds bij dezelfde werkgever werken? Vasthouden aan je relatie? Hetzelfde levensritme hebben? Het zijn vragen die bij iedereen wel eens door het hoofd schieten, maar het is slechts zelden dat we ook echt grote keuzes maken die ons leven drastisch veranderen. Soms willen we de realiteit niet zien voor wat het is of hebben we al te veel geïnvesteerd om ergens uit te stappen. Maar wat zou er gebeuren als we onze interesses en verlangens niet zouden wegstoppen en deze compleet te volgen? Dat is precies wat Davis Mitchell (Jake Gyllenhaal) doet in Demolition. Lees verder
Jessica Jones (2015): Seizoen 1 – Recensie
Ik ben iemand die niet opgegroeid is met het lezen van comics. Hier en daar wel een Donald Duck of een Suske en Wiske, maar ik ging niet wekelijks naar de boekenwinkel om ze te kopen. De Marvel comics zijn dan ook helemaal aan me voorbij gegaan en m’n interesse is er nooit echt groot voor geweest. Maar door alle films en series van de laatste jaren zie ik steeds meer de aantrekkingskracht. Elke superheld heeft wel z’n eigen kenmerken die ‘m anders maakt en zo is er voor iedereen wel eentje die je aanspreekt. Zo heb ik zelf na het zien van Deadpool vorige week toch wel interesse om eens een keer een comic van hem te lezen. Door middel van de films en de diverse series leer je deze karakters kennen en de kwaliteit hiervan ligt meestal hoog. Netflix bracht eerder al het fantastische Daredevil uit en eind vorig jaar de volgende superheld: Jessica Jones. Lees verder
The Program (2015) – Recensie
Om de top te bereiken en daar vervolgens te blijven hebben sommige mensen alles over. Dat geldt natuurlijk ook binnen de sport en door de jaren heen heeft bijna elke tak van sport wel controversiële momenten gekend in relatie tot doping. Of het nu atletiek, honkbal of voetbal is er zijn altijd wel een paar sporters die het nodig vinden iets te gebruiken om beter te zijn als de rest.
Maar de sport die het de afgelopen jaren misschien wel het moeilijkst gehad heeft is de wielrennerij. Jaar na jaar werden fietsers bij controles gepakt op het gebruik van prestatie verhogende middelen, waardoor de kijkcijfers langzaam terug zijn gelopen en grote sponsors besloten hebben de sport niet langer te sponsoren. De meest beruchte fietser is natuurlijk Lance Armstrong, die dankzij drugs er in slaagde om de Tour de France maar liefst zeven keer te winnen. Iemand die vol bleef houden dat hij niets gebruikte en toen de waarheid naar boven kwam diep door de knieën moest. Lees verder
City of Gold (2015) – Recensie
Jonathan Gold is een fascinerend persoon. Hij groeide op in Los Angeles, luisterde veel naar klassieke muziek, opera en had een obsessie voor de chello. Hij maakte in z’n jeugd de rellen mee, waarbij tanks door de straten van L.A. reden. Nu is hij bekend als dé “foodcritic” van de stad waar hij opgroeide, maar hij zat ook samen met hip hop artiesten Dr.Dre en Snoop Doggy Dogg in de studio toen ze de klassieker Doggystyle aan het maken waren. Hij won een Pulitzer voor z’n recensies van restaurants en is daarmee een beetje de Roger Ebert van de culinaire wereld, een man die in staat is om de ideeën, motivatie en het gevoel achter maaltijden bloot te leggen door het simpelweg te eten en deze ervaring op bijna poëtische wijze te beschrijven. En hij is het onderwerp van deze documentaire, City of Gold. Lees verder
An (2015) – Recensie
Japan is een land dat me altijd al gefascineerd heeft. Niet alleen vanwege technologie, maar ook de cultuur en de natuur. Een aantal jaar geleden ben ik (gedeeltelijk ook door het zien van Lost in Translation) er dan ook op vakantie geweest en dat is nog steeds de vakantie die me het meest is bijgebleven. In drie weken ben ik door het land gereisd en heb ik genoten van de drukte van de steden, de prachtige architectuur van oude gebouwen en aangelegde tuinen, de mooi landschappen en natuurlijk ook diverse lekkernijen. En omdat ik de taal niet kende wist ik niet altijd wat ik tijdens de lunch kocht. Het was avontuurlijk en af en toe zaten er wel eens dingen tussen die ik niet zo lekker vond. Eén daarvan was een broodje gevuld met een bonenvulling, waar ik geen fan van was. Maar na het zien van de film An, ben ik toch erg benieuwd of ik toen niet simpelweg een broodje heb gekocht dat simpelweg niet zo heel goed gemaakt was. Lees verder
As I Open My Eyes (2015) – Recensie
Film is soms een krachtig medium om bepaalde ideeën of situaties op gevoelige en doordringende wijze over te brengen aan anderen. Het kan ogen openen door licht op het donkere verleden van een land te schijnen (denk bijvoorbeeld aan The Act of Killing) of veranderingen veroorzaken (zoals Blackfish deed). De afgelopen jaren waren er in verschillende land in het Midden Oosten revoluties, die niet allemaal het gewilde resultaat hebben bereikt, maar wel de wereld liet zien wat de kracht kan zijn als iedereen z’n stem laat horen. Tunesië behoorde ook tot die landen en het is de plek waar deze film zich afspeelt, aan de vooravond van de Tunesische Jasmijnrevolutie. Lees verder
Experimenter (2015) – Recensie
Mensen zijn kuddedieren die tot alles in staat zijn, dat zie je niet alleen door bepaald gedrag op het nieuws of gebeurtenissen uit het verleden, maar ook diverse experimenten hebben dat bevestigd. Op het gebied van sociale psychologie zijn er een aantal die erg bekend zijn, waarbij vooral het Stanford-gevangenisexperiment en het experiment van Milgram berucht zijn. Macht corrumpeert en bevelen worden in de meeste gevallen gevolgd. Toevallig zijn er in 2015 over beide experimenten films gemaakt. Voor het Stanford-gevangenisexperiment is er The Standford Prison Experiment (en in daarvoor ook al The Experiment). Experimenter vertelt het verhaal van Milgram en het experiment waar hij bekend mee werd. Lees verder
The Beauty Inside (2015) – Recensie
Hoe belangrijk is je uiterlijk voor je? Voor veel mensen is het bepalend, want het bepaalt de eerste indruk op iemand anders, maar heeft het ook invloed hoe je over jezelf voelt. In de entertainment- en mode-industrie is uiterlijk het criterium waarop je beoordeelt wordt en lijkt er voor ouder worden maar weinig ruimte te zijn. Maar wat nu als je geen invloed hebt op je uiterlijk? Wat als je elke dag in een ander lichaam wakker zou worden? Dat is de realiteit van de hoofdpersoon in deze film, Woo-Jin. Lees verder
Making A Murderer (2015) – Recensie
Het subgenre van documentaires die gaan over misdaden waarbij de verkeerde persoon terecht staat blijft (helaas) groeien. Het betekent dat nog te vaak werk niet goed gedaan wordt, bewijs onvoldoende wordt onderzocht en bepaalde verklaringen van getuigen te veel betekenis krijgen. The Thin Blue Line liet dat al zien, maar denk ook aan documentaires als Murder on a Sunday Morning, A Murder in the Park, The Central Park Five, The Staircase of de films over “The Memphis Three” (Paradise Lost en West of Memphis). Vorige maand bracht Netflix de tiendelige documentaire serie Making A Murderer uit, die draait om Steven Avery. Lees verder