De Twin Towers zullen altijd in ons collectieve geheugen gegrift staan door wat er in 2001 gebeurde. De gebouwen maakten een iconisch deel uit van de New Yorkse skyline en het is nog steeds vreemd om ze niet te zien nadat je ze in zoveel films en series bent tegengekomen mist. Toch waren ze ook de plek waar in de jaren zeventig één man een droom wilde realiseren. Die man was Philippe Petit uit Frankrijk (hier gespeeld door Joseph Gordon-Levitt) en hij wilde als koordloper van het ene naar het andere gebouw wandelen. Lees verder
Tag Archives: 2015
No Escape (2015) – Recensie
Als ik puur de recensies van deze film zou moeten geloven dan is No Escape een verschrikkelijke film die net zoals The Impossible zich focust op een blank gezin dat in het buitenland moet zien te overleven en de lokale bevolking negatief afschildert. Oh ja, en met acteurs die verkeerd gecast zijn voor de rollen. Gelukkig ben ik een erg eigenwijs persoon en wilde ik toch wel heel graag m’n eigen mening over deze film vormen. Lees verder
Mijn Filmjaar: 2015
2015 is weer bijna voorbij en zoals elk jaar betekent dat voor mij een terugblik. Naar m’n film en blog gerelateerde doelstellingen, de beste en slechtste films dit jaar en natuurlijk m’n persoonlijke top 10. Lees verder
The Lobster (2015) – Recensie
Waar zit ik in vredesnaam naar te kijken? Het is één van de eerste gedachten die door m’n hoofd schoot bij het zien van deze film. De regisseur van Dogtooth, Yorgos Lanthimos, weet weer een film voor te schotelen die je ongemakkelijk laat voelen, een absurde situatie compleet serieus te presenteren en daardoor je aandacht te houden. Het is een film die iets doet wat je niet verwacht, alsof je in een restaurant zou vragen of je als eerste het toetje zou kunnen eten. Lees verder
The Good Dinosaur (2015) – Recensie
The Good Dinosaur is het verhaal van een jongen en z’n hond. Alleen is de jongen hier de hond en is de hond…eeehmm…er niet. Pixar’s nieuwste film speelt zich af in het verleden en laat zien wat er mogelijk gebeurt zou zijn als de dinosaurussen 65 miljoen jaar geleden niet uitgeroeid zouden zijn door een komeet. Dat levert een film op die tegelijkertijd prachtig als frustrerend is. Lees verder
Mr. Hu en de Tempel (2015) – Recensie
Meneer Hu zou graag het pure boeddhisme een grotere plaats willen geven in ons land. Z’n droom is om een boeddhistische tempel neer te zetten, die ook gerund zal worden door monniken uit China. Om die droom te realiseren moeten diverse stappen worden genomen. Hij zoekt naar investeerders, een locatie en gaat een samenwerking aan met de Mount Putuo tempel. Het gebouw dat aangekocht wordt moet van een saaie lege hal omgetoverd gaan worden in een indrukwekkende plek om het geloof uit te dragen. Maar met zoveel betrokken partijen, die verschillende ideeën hebben over het geloof en hoe de tempel daar in past, lijkt de realisatie een ware uitdaging te zijn. Lees verder
Black Sea (2015) – Recensie
Onderzeebootfilms zijn de instant koffie onder de films. Bij instant koffie schep je de korrels in je mok, voegt je wat water toe (en eventueel nog melk en suiker voor de smaak) en je hebt een kop koffie. Bij film over duikboten neem je een groep mannen, stopt ze in een onderzeeër en voeg je water toe en de emoties die bij zo’n situatie horen komen dan vanzelf naar boven. In het algemeen zijn films in dit genre zelden slecht, dus ik was dan ook erg benieuwd of dat ook gold voor Black Sea, met Jude Law in de hoofdrol. Lees verder
Victoria (2015) – Recensie
Naarmate film zich ontwikkelde, veranderde ook de manier waarop verhalen verteld werden. Dat gebeurde op verschillende vlakken, zoals de positionering van de camera, de introductie van geluid en kleur en de ontwikkelingen op het gebied van special effects. Er werd geknipt en geplakt om spanning of snelheid te suggereren en in de jaren tachtig, onder invloed van de muziekvideo’s op MTV werden de cuts steeds sneller. Lange shots werden gezien als traag en niet spannend.
Toch is dat inmiddels veranderd en hebben we de afgelopen jaren steeds meer lange scenes gezien die in één take opgenomen zijn. Denk daarbij aan films als Children of Men of de openingsshot van Spectre. Maar filmmakers willen dat concept verder pushen. Er was natuurlijk vorig jaar Birdman, die door middel van slim filmen en editen de suggestie wekte dat alles in één keer opgenomen was, alhoewel de realiteit anders was. Russian Ark uit 2002 was de eerste film die, dankzij de ontwikkelingen op het gebied van apparatuur, in één shot kon worden gefilmd, met 2000 extra’s die allemaal een stukje geschiedenis uitbeelden in verschillende kamers van het Hermitage museum. Nu is er Victoria, een film met één verhaal, dat in één take in de straten van Berlijn is opgenomen en maar liefst een onafgebroken 138 minuten duurt. Lees verder
Turbo Kid (2015) – Recensie
Het valt me op dat de invloed van de jaren tachtig dit jaar veel terug te zien is in verschillende films. Zo was er een aantal maanden geleden natuurlijk het fantastische Kung Fury, maar ook de hilarisch Computer Show maakt gebruik van de stijl van die jaren. En nu is er dan Turbo Kid, met z’n Laserdisc opening, synthesizer muziek en budget feel. Gaat het hier om “style over substance” of is het toch een film geworden die je niet mag missen? Lees verder
Rebels (2015) – Recensie
Er zijn zoveel factoren die bepalen wie we als persoon worden. Natuurlijk is de plek waar we geboren van invloed, maar ook factoren als je opvoeding, de vrienden die je maakt en de tegenslagen die je te verduren hebt dragen allemaal bij tot je persoonlijkheid en waar je terecht komt. Soms gaat dat mis en in deze documentaire zien we hoe een groep probleemjongeren een cursus volgt om hen te helpen een baan te vinden. Lees verder