Toen ik recent naar de Movieinsiders podcast luisterde, kwam in hun aflevering over Da 5 Bloods ter sprake dat je eigenlijk ook wel een interview moest lezen dat Spike Lee had gegeven over de film. Die zou je extra achtergrond geven, waardoor je de film beter snapt. Uiteraard is het mooi als extra informatie verdieping kan geven, maar zelf ben ik van mening dat je een film moet kunnen zien zonder extra informatie. Een film moet in staat zijn geheel op eigen benen te staan en de kijker alle nodige informatie te geven. Dat kan vervolgens een startpunt zijn om je verder te verdiepen in een onderwerp, maar je moet niet het gevoel hebben dat je dingen mist omdat je de achtergrond niet kent. Datzelfde gevoel bekroop me echter wel bij het bekijken van Wiren, dat (zoals de trailer duidelijk maakt) gebaseerd is op ware gebeurtenissen. Continue reading
Tag Archives: 2018
I Used to Be Normal: A Boyband Fangirl Story (2018) – Recensie
Wanneer je opgroeit met drie dochters in huis, dan weet je als vader dat er een fase zal zijn waarin er minstens eentje door een popidool/boyband fase zal heengaan. Je weet ook dat wanneer er een concert in Nederland is je er ook heen zal moeten gaan. Gelukkig heb ik destijds een bezoek aan Justin Bieber kunnen ontwijken, maar was ik de klos toen One Direction in de Arena op zou treden. En wat een ervaring was dat. Goed voorbereid ging ik er met één van m’n dochters naar toe (lees: met goede oordoppen) en heb ik me door een aantal uur gegil moeten slaan. De muziek had ik persoonlijk weinig mee, maar je moet wat over hebben voor je kinderen. De band wist zelf ook wel dat het mogelijk voor ouders een uitdaging zou zijn en bedankte de ouders voor het komen. Het idee van een boyband is echter niet nieuw, net zoals de schreeuwende en gillende fans. Deze documentaire richt de camera op die fans. Continue reading
The Fall of the American Empire (2018) – Recensie
Gewone mensen die in bijzondere situaties terecht komen, kan in films fascinerende resultaten opleveren. En als een film dat goed doet, kan je juist omdat je je als kijker kunt voorstellen dat het jou zou overkomen, kan dat resulteren in een memorabele film. Dat bewees A Simple Plan bijvoorbeeld. Ook in The Fall of the American Empire vindt zo’n scenario plaats, maar is dit ook een goede film? Continue reading
Jim Button en de Stad van de Draken (2018) – Recensie
Met een junior Filmkijker in huis, komt het af en toe voor dat ik naar films kijk, die ik normaliter links zou liggen. Toen ze de trailer zag van Jim Button en de Stad van de Draken was ze echter meteen geïnteresseerd. Visueel zag het er allemaal prachtig uit en de trailer beloofde veel avontuur. Wat was echter de praktijk? Continue reading
The Game Changers (2018) – Recensie
Op het gebied van voedsel is er een enorm aanbod van documentaires, niet alleen over restaurants, chefs en foodbloggers, maar ook over wat we eten en de effecten die dat op ons lichaam kan hebben. That Sugar Film en Fed Up maakten duidelijk hoeveel suiker we eigenlijk binnenkrijgen en hoe verslavend dat is. Fat, Sick and Nearly Dead liet de voordelen zien van het drinken van sappen. Ook over vegetarisch eten heb ik al diverse documentaires gezien. Met de recente oproep van de Verenigde Naties om minder vlees te eten, komt deze documentaire misschien wel op het juiste moment om meer mensen over te halen om hun dieet te veranderen. Continue reading
The Wedding Guest (2018) – Recensie
Alhoewel ik geen trailers kijk, schept een titel van een film toch bepaalde verwachtingen. Bewust of onbewust probeer je op basis daarvan voor jezelf een verhaal te bedenken. Alhoewel ik wist dat Dave Patel in deze film de hoofdrol speelde en er wat actie was, had ik het verhaal in m’n hoofd dat hij in deze film naar een bruiloft zou gaan en hij daar in een onverwachte situatie zou terechtkomen waarin hij zichzelf zou moeten redden. Alhoewel die aanname gedeeltelijk klopt, wist de film me te verrassen en ging het richtingen op die ik niet zag aankomen. Continue reading
In Fabric (2018) – Recensie
Het bekijken van een film is het beetje als het leren kennen van iemand die je nog niet kent. Je weet van tevoren niet wat je kunt verwachten en naarmate je tijd doorbrengt kom je meer te weten en voel je of er een klik is. Wanneer die er niet is dan hoeft dat niet te betekenen dat het een slecht persoon is, maar dat je simpelweg te weinig raakvlakken hebt om in elkaars belevingswereld mee te gaan. In Fabric is een film die veel lovende kritieken kreeg, maar waar ik zelf maar weinig connectie mee kon krijgen. Continue reading
Tea with the Dames (2018) – Recensie
Binnen de Engelse acteurswereld zijn er vier actrices die regelmatig bij elkaar komen en allemaal door de koningin de titel “Dame” hebben ontvangen. Het zijn Eileen Atkins, Judi Dench, Joan Plowright en Maggie Smith. Regisseur Roger Michell was een middag bij zo’n bijeenkomst aanwezig en legt met z’n camera de verhalen en anecdotes van dit viertal vast. Continue reading
General Magic (2018) – Recensie
Hoe innovatief je ook bent, je wordt altijd beperkt door de tijd waarin je leeft. Wat zou Leonardo da Vinci bijvoorbeeld hebben kunnen doen als hij nu zou leven? Zou hij meer hebben kunnen uitvinden? Een nog grotere impact op de maatschappij hebben gehad? General Magic is een documentaire die gaat over een bedrijf met dezelfde naam. Een bedrijf dat niemand kent en niet langer bestaat, maar een enorme impact heeft gehad op de manier waarop we allemaal met elkaar communiceren. Ze hadden een visie die z’n tijd ver vooruit was, maar door de beperkingen van technologie destijds te vroeg tot realiteit werd gebracht. Een smartphone voor een wereld die daar nog helemaal niet klaar voor was. Continue reading
Bob Lazar: Area 51 & Flying Saucers (2018) – Recensie
Al eeuwen vragen we ons af of we de enigen in het heelal zijn en in de vorige eeuw begon het idee van marsmannetjes en UFO’s steeds meer tot de verbeelding te spreken dankzij diverse films, de gebeurtenissen in Roswell en de mysterieuze “Area 51” basis van het Amerikaanse leger. En alhoewel er door de jaren heen genoeg filmpjes zijn gemaakt waren ongeïdentificeerde vliegende objecten te zien waren, was er nooit genoeg bewijs dat onomstotelijk vaststelde dat we niet langer alleen zijn. Totdat er in de jaren tachtig een interview plaatsvond met Bob Lazar. Een onderzoeker die enkele maanden voor het Amerikaanse leger net buiten Area 51 werkte. Zijn claim: Hij heeft diverse vliegende schotels gezien en was ingehuurd om te onderzoeken hoe de aandrijving van zo’n schotel, dat een zwaartekrachtveld kon genereren, werkte. Een uiterst boeiend verhaal, maar levert dat ook een goede documentaire op? Continue reading