Clint Eastwood is een acteur die verweven is in het DNA van film, met z’n iconische karakters heeft hij zichzelf vereeuwigd en ook achter de camera heeft hij laten zien waartoe hij in staat is. Hij is inmiddels 88, maar nog steeds is hij druk bezig met het maken van films. In deze nieuwste film, waarin hij ook de hoofdrol speelt, duikt hij in de wereld van Mexicaanse drugscartels. Continue reading
Robert Redford is inmiddels 82 jaar en heeft een lange carrière achter de rug, waarin hij in 80 verschillende titels te zien was. Maar hij was ook achter de camera te vinden. Hij kondigde vorig jaar aan dat The Old Man and the Gun z’n laatste film zou zijn. Is dit een waardige afsluiter van zijn werk als acteur? Continue reading
Het is soms maar moeilijk bij te houden wat voor nieuwe content er allemaal op Netflix verschijnt. Deze streaming service heeft zelf helaas geen duidelijk overzicht. Het is jammer dat de suggesties vaker gebaseerd zijn op populariteit en je eigen smaak in plaats van een simpel lijstje van nieuwe titels waaruit je zelf een keuze maakt. Gelukkig hou ik zelf wel redelijk bij wat er uitkomt door andere filmblogs te lezen en podcasts te luisteren, dus op die manier kom je toch in aanraking met wat andere titels. Eén daarvan is The Breaker Upperers, een Nieuw Zeelandse komedie. Continue reading
Yorgos Lanthimos is een regisseur die ik als filmliefhebber altijd graag in de gaten houd. Reden hiervoor is omdat hij werelden neerzet en verhalen vertelt die alles behalve standaard of voorspelbaar zijn. In The Lobster moet mensen binnen 45 dagen een partner zien te vinden omdat ze anders in dieren veranderen en in The Killing of a Sacred Deer speelt hij met afpersing en mogelijk supernatuurlijke krachten, wat resulteert in een aantal enorm memorabele momenten. Z’n films zijn daardoor misschien vreemd en niet voor iedereen even toegankelijk, maar zelf kan ik er enorm van genieten. The Favourite is misschien z’n meest toegankelijke film ontving enorm veel Oscar nominaties en Olivia Colman won het beeldje voor beste actrice. Wat maakt deze film zo bijzonder? Continue reading
Na het recente Purl is nu de tweede Pixar Sparkshorts film beschikbaar, Smash and Grab. Deze korte film gaat over twee robots die al jaren werken in een locomotief en er voor zorgen dat deze blijft rijden. Er komt echter een moment dat ze meer willen en dat onderwerp is wat deze short in beeld brengt. Dit tweede project pakt me wat meer dan de vorige, maar bekijk ‘m vooral zelf om je eigen mening te vormen. Continue reading
Het is fantastisch als je in staat bent om je dromen te realiseren, maar die dromen kunnen soms op weg daarnaar toe transformeren in nachtmerries. Diverse regisseurs hebben dat aan den lijve ondervonden. Werner Herzog kwam er bij het maken van Fitzcarraldo niet alleen achter dat een echte oorlog impact kan hebben op het maken van je film, maar dat het met de hand trekken van een enorm schip over een heuvel in realiteit verschrikkelijk moeilijk is. Allemaal prachtig te zien in de documentaire Burden of Dreams. Ook Francis Ford Coppola ging door een persoonlijke hel bij het maken Apocalypse Now (Hearts of Darkness) en over het maken van de film over Don Quixote van Terry Gilliam was er Lost in La Mancha. Lang werd z’n film beschouwd als “één van de grote films die nooit gemaakt is” omdat hij steeds weer tegen problemen aanliep. Hij bleef echter proberen deze film te maken en toen hij The Man Who Killed Don Quixote had gemaakt en wilde uitbrengen kwamen er rechtszaken om deze te stoppen. Het duurde 29 jaar, maar Gilliam wist eindelijk z’n droom te realiseren. Was het het wachten waard? Continue reading
Het liefst wil je dat elke film een supercar is. Zo mooi dat je er uren naar kunt kijken, veel paardenkrachten onder de motorkap zodat je weet dat de prestaties je zullen verbazen, een prachtig geluid waardoor je wordt meegevoerd en als je eenmaal gaat rijden een beleving die je bijblijft. De praktijk is echter dat niet iedereen een supercar kan maken of kopen. Soms moet je genoegen nemen met iets dat niet in die categorie valt. Dat hoeft echter niet te betekenen dat je er geen plezier aan kunt beleven. Continue reading
Het medium film is een ware kameleon. Het kan gebruikt worden om te vermaken, informatie te delen, problemen aan de orde te stellen of te provoceren. Het filmdoek is een leeg canvas waarop een filmmaker kan schilderen wat hij wil en het is aan de kijker om te beslissen of datgene wat er wordt getoond je raakt of het goed/slecht is. Regisseur Adam McKay, die eerder The Big Short maakte (maar ook Step Brothers, Ant-Man en The Other Guys) gebruikt dat canvas hier om iets voor te schotelen dat alles behalve standaard is. Continue reading
Niets is zo magisch als een film op het grote doek te zien. Door de omvang en het geluid is het een omgeving waarin je even alles om je heen vergeet en als het ware het beeld wordt ingezogen. Voor de speelduur van de film bevindt je je op een plek waar alles mogelijk is. Het leek me dan ook een goed idee om Mary Poppins Returns juist daar te zien, want de originele Mary Poppins was pure magie. Het heerlijke spel van Julie Andrews, de muzieknummers van de Sherman broers die nog lang in je hoofd bleven rondzingen en natuurlijk de fantastische werelden waar de nanny de kinderen naar mee toe nam. Het was dan ook jammer dat ik na iets meer dan twee uur, toen de aftiteling verscheen, voor geen seconde m’n stoel had verlaten, regelmatig op m’n horloge had gekeken of het al afgelopen was en me afvroeg waarom deze Mary Poppins film niet werkt. Continue reading
2018 is weer afgelopen, wat onlosmakelijk verbonden is aan het terugkijken. Een jaar dat voor mij als blogger anders liep dan dat ik me aan het begin had voorgesteld, want half februari besloot ik een break te nemen. Ik haalde nog te weinig voldoening uit het schrijven en besloot m’n energie in andere dingen te steken, wat ook erg veel voldoening gaf. Toch begon een paar maanden later, in juli, het toch weer te jeuken en keerde ik terug. Deze keer wel met de bewuste keuze om niet meer vijf dagen in de week artikelen te plaatsen, maar simpelweg wanneer ik er zin in had. Een juiste aanpak, want daardoor schrijf ik nu weer met meer plezier. Maar genoeg over m’n break, tijd om de belangrijke vragen te beantwoorden, welke doelen heb ik gehaald, hoeveel heb ik gezien, zijn er titels die een perfecte score hebben behaald en natuurlijk de vraag wat de slechtste en de beste films van 2018 waren. Continue reading