Toen ik opgroeide keek ik, waarschijnlijk net zoals ieder kind, veel naar TV. Het grootste aanbod van tekenfilms was echter niet in het Nederlands, maar in het engels (of duits op de ZDF). Dankzij die niet-Nederlandstalige series kon ik al een redelijk woordje engels spreken toen ik uiteindelijk op school de taal moest leren. Door de jaren heen is dat echter veranderd en bijna alles wat nu wordt uitgezonden/beschikbaar is op VOD/in de bioscoop draait is nagesynchroniseerd. Het is een ontwikkeling die ik zelf niet toejuich, want juist daardoor duurt het langer voordat kinderen een andere taal horen/leren. Er zijn scholen waar er vanaf de laagste klassen al les wordt gegeven in het engels, maar ik denk dat juist ook entertainment een bijdrage kan leveren die nu mist. Nasynchronisatie is in Nederland daarmee ingeburgerd, maar veel later dan dat in andere landen, zoals Italië, Frankrijk of Duitsland, het geval was. De documentaire Being George Clooney focust zich (voornamelijk) op de stemacteurs die de rol van George Clooney in diverse landen spelen, waaronder Turkije, India, Brazilie, Duitsland, Italie en Frankrijk. Lees verder