Als je De Filmkijker regelmatig bezoekt hou je waarschijnlijk net zo veel (of zelfs meer) van films als ik. Natuurlijk is die liefde voor films er niet vanaf het begin. Het moet ergens gestart zijn en langzaam zijn gegroeid. De vraag van deze week is: Wat was de eerste film die je in de bioscoop zag en wat voor indruk maakte dat op je? Lees verder
Alhoewel de afgelopen jaren de thuisbioscoop steeds beter geworden is met grotere televisies/beamers en surround systemen, blijft een bezoek aan de bioscoop een unieke ervaring. Het gevoel van het samen met een publiek een film ondergaan op een reusachtig doek en een goed geluidssysteem is niet te evenaren. Daarbij bieden de bioscopen ervaringen aan die daar nog iets aan toevoegen. Zo is het mogelijk om een film op het IMAX formaat te kijken, waarbij het doek groot en dichterbij het publiek geplaatst is en het geluid net even wat beter is. Andere bioscopen bieden op het gebied van geluid het Atmos systeem van Dolby, waarbij de geluiden niet alleen de kijker bereiken vanuit de zijkanten van de zaal, maar ook boven het publiek hangen er speakers, waardoor de filmbeleving nog net even wat effectiever kan zijn.
Dolby staat vooral bekend om de expertise op het gebied van geluid, maar met Dolby Cinema wil het bedrijf een unieke en nog betere filmervaring bieden. Afgelopen week opende de eerste Dolby Cinema ter wereld zijn deuren in de JT bioscoop van Eindhoven en De Filmkijker nam een kijkje bij de presentatie hiervan. Lees verder
Eerder in deze serie keek ik al naar Cineac NRC die naast de Bijenkorf gevestigd was. Voordat de bioscoop zich daar echter vestigde was het te vinden in het Beursgebouw aan de overkant. In 1940 werd de plek in het Beursgebouw gebruikt voor Cineac AD. Terwijl Cineac NRC vanaf de opening heel de dag het filmjournaal afspeelde, was het Cineac AD waar je terecht kon voor de gewone speelfilms. De bioscoop sloot zijn deuren in 1984 en op dezelfde plek zijn nu winkels gevestigd. Continue reading
Deze week kijk in naar bioscoop Thalia, die gevestigd was aan de Kruiskade, recht tegenover bioscoop Lumière. Dit was de derde locatie waar de bioscoop onder die naam zich vestigde. In 1911 opende bioscoop Thalia aan de Coolvest 44. Nog geen jaar later was Tuschinksi gedwongen die bioscoop te sluiten in verband met de bouw van het nieuwe stadhuis. Continue reading
Vorig jaar keek ik al eerder naar een aantal verdwenen bioscopen en in het nieuwe jaar ben ik van plan er weer een aantal te bekijken. Deze keer de Cineac NRC bioscoop die gevestigd was aan de Coolsingel, naast de Bijenkorf. Pathé zette de Cineac bioscopen op om het filmjournaal te vertonen. Dit was een doorlopende voorstelling waar bezoekers net zo lang konden zitten als ze wilden. Met de slogan “Een reis om de wereld in 50 minuten!” trok de bioscoop bezoekers.
In deze serie kijk ik naar de vele bioscopen die Rotterdam ooit rijk was, maar die inmiddels verdwenen zijn. Deze week is dat cinema Oscar. Het opende 2 oktober 1975 zijn deuren in het centrum van Rotterdam aan de Meent en sloot in 1989, de bioscoop had 215 groene stoelen die contrasteerden met de bruine en paarse wanden.
Wat me verbaasde over deze bioscoop is dat ik eigenlijk niet wist dat deze bioscoop er was, terwijl ik er waarschijnlijk vaak genoeg langs ben gelopen toen ik jonger was, maar kan me er niets van herinneren. Ik had dan ook moeite om de originele locatie te vinden. Ik had wel een idee waar het ongeveer zat, maar er was niemand die het kon bevestigen. Ik kwam in contact met iemand waarvan zijn oma daar werkte, maar die kon na het zien van wat foto’s ook niet precies aanwijzen waar het was. Na twee weken onderzoek lukte het me eindelijk om met grote zekerheid te weten waar het zat en keek er dan ook uit om naar de precieze plek te gaan om er een foto van te nemen. Lees verder
De reis door het bioscoopverleden gaat deze week verder met bioscoop Lumière. De bioscoop bevond zich op de kruising tussen de Lijnbaan en de Kruiskade. Het opende de deuren op 27 januari 1955 Continue reading
M’n zoektocht naar de verdwenen bioscopen van Rotterdam gaat door. Deze week kijk ik naar Alhambra, die in 1979 haar deuren opende. De bioscoop had twee zalen met 195 stoelen en was gevestigd op de plek waar nu de ingang voor metrostation Beurs zit. De bioscoop sloot z’n deuren in 1995. Het is een bioscoop die ik me goed herinner omdat deze op een gegeven moment een riksbioscoop werd. Voor twee en een halve gulden kon je iets oudere films bekijken. Het betekende een hele goedkope manier om het huis uit te gaan en een film te zien. Als tiener was ik er dan ook vaak te vinden. Lees verder
Dit was de bioscoop waar ik m’n eerste bioscoopfilm zag. Het was de Boezemvriend met André van Duin. Toen ik ‘m zag was ik waarschijnlijk een jaar of 7 en nu, jaren later wilde ik meer over de bioscoop weten. Ik was de naam vergeten en ging op zoek. Het zou het begin zijn van een ontdekkingstocht in het verleden van de vele verdwenen Rotterdamse bioscopen.
Ik kocht het fantastische boek “Fantasie, illusie en betovering, herinneringen aan Rotterdamse bioscopen” van Herman Romer (waar ik dan ook veel informatie uit heb gehaald) en “Over stalles, Rotterdam en het witte doek en parket” van Henk Berg om meer te weten te komen over de rijke bioscoophistorie van de stad waar ik geboren en getogen ben. In deze nieuwe serie werp ik letterlijk een blik in het verleden, met elke keer een andere bioscoop. Deze keer bioscoop Centraal. Lees verder
Woody, Buzz en de rest van het speelgoed zijn weer terug voor het laatste deel uit de Toy Story trilogie. Het speelgoed heeft in de eerste twee delen al veel meegemaakt. Zo moest er in de eerste film vertrouwen en vriendschap ontstaan tussen Woody en Buzz en raakten ze in het tweede deel elkaar bijna kwijt doordat een verzamelaar Woody meenam. Door deze avonturen is er sprake van een hechte groep, waarbij ze weten wat ze aan elkaar hebben.
Hun eigenaar Andy wordt echter ouder, staat op het punt om het huis te verlaten om te gaan studeren en heeft de interesse in zijn speelgoed verloren. Dat hij niet meer met ze speelt is natuurlijk iets waar het speelgoed niet blij mee is, maar iets wat ze wel aan zagen komen. Net zoals in elke relatie genieten ze van aandacht en genegenheid en lijkt die tijd voorbij te zijn. Lees verder