Elk jaar kijk ik honderden film, maar er zijn er maar weinig die zich (gedeeltelijk) afspelen/gemaakt zijn in Suriname. Het aantal dat ik gezien heb is op één hand te tellen. Wan Pipel, geregisseerd door Pim de la Parra is de eerste Surinaamse speelfilm die gemaakt is nadat Suriname onafhankelijk werd in 1975. Lees verder
Soms zijn er van die films waarbij de opening meteen de toon goed weet te zetten, waardoor je als kijker die film meteen alle aandacht geeft. Oslo, 31. august is één van die films. Je ziet Anders (Anders Danielsen Lie) door Oslo lopen naar een bos toe waarna hij probeert zelfmoord te plege door het water in te gaan met een zware steen. Het duurt niet lang voordat je er achter komt dat hij een voormalig drugsverslaafde is die dat leven achter zich probeert te laten. Hij mag vanuit z’n therapie naar Oslo gaan voor een sollicitatiegesprek en de film volgt hem gedurende die dag. Lees verder
Ik heb heel m’n leven in en om Rotterdam gewoond en heb dan ook een sterke band met de stad. Een wereldstad met een grote haven en een plek waar het gezegde “niet lullen, maar poetsen” het motto is. Rotterdammers hebben hun eigen manier van praten en typische humor. Zelf heb ik nooit de marathon gelopen, maar m’n vader heeft ‘m twee keer gelopen. Ik was benieuwd of deze film de setting en de kenmerken die daar bij horen op een goede manier neer zou weten te zetten. Lees verder
Hyde Park on Hudson is een weinigzeggende naam als je niets weet van de Amerikaanse geschiedenis. De naam doelt op het buitenverblijf van President Roosevelt in de buurt van New York. Het was de plek waar de president regelmatig verbleef als hij niet in Washington was. De film speelt zich af net voordat Hitler z’n oorlog in Europa begint en de Engelse koning komt naar Roosevelt toe om support te krijgen. Het probeert de historische karakters op menselijke wijze neer te zetten, inclusief hun gebreken, maar weet de film daar in te slagen? Lees verder
Er zijn van die films die er in slagen om gedurende de eerste paar minuten je aandacht te pakken en niet meer loslaten totdat ze eindigen. Een erg effectieve manier om dat te doen is om iets te laten zien aan het begin van de film wat pas tegen het einde terug komt. Dat weet Seven Pounds voortreffelijk te doen en ik zat dan ook aan het scherm gekluisterd te kijken naar dit verhaal over een erg unieke man. Lees verder
Soms lees je over bepaalde acteurs die fantastische rollen hebben gespeeld, maar waarvan je zelf nog nooit een film gezien hebt. Dat had ik toen ik over Harry Dean Stanton las. Ik herkende de acteur niet en er werd me aangeraden om Paris, Texas te kijken. Na het blind aanschaffen van de DVD was ik benieuwd of ik wel een goede koop had gedaan. Lees verder
Na m’n recensie van Sound of Noise gisteren keek ik toevallig nog een film die een sterke link heeft met muziek. Deze film is echter niet zo licht en de muziek maakt maar een klein deel uit van het verhaal. Lees verder
Het verbaast me soms dat het mogelijk is om films te kijken die meer dan 50 jaar oud zijn zonder dat ik er ook maar iets van af weet. Natuurlijk probeer ik ook altijd blind een nieuwere film te bekijken, maar dat is een stuk moeilijker met alle nieuwtjes die je overal tegenkomt. Les Diaboliques is een film waar ik nog nooit van gehoord had, maar wel graag wilde kijken omdat deze voorkomt in de IMDB top 250. Heeft deze film die plek in de lijst verdiend? Lees verder
Wreed, gewelddadig en angstaanjagend zijn de eerste dingen die me te binnen schieten als ik aan een Tyrannosaurus denk. Het is geen film die zich afspeelt in prehistorische tijden en het heeft niets met Jurassic Park te maken. Brutal, vicious and terrifying are the first things I think of when I think of a Tyrannosaur. This isn’t a movie set in prehistoric times and it doesn’t have any ties to Jurassic Park. De gedachten die ik heb bij een tyrannosaurus beschrijven het gevoel dat je krijgt bij deze film echter ook. Lees verder
De stapel van Dvd’s die ik nog moet zien is al tijden veel te groot. Sommige films liggen er al jaren en Das Boot was daar eentje van. Ik heb er veel goede dingen over gehoord, maar vanwege de lengte (bijna 5 uur) had ik nooit de tijd genomen om ‘m te kijken, tot recentelijk. Lees verder