Zoals je waarschijnlijk wel weet probeer ik bij alle films die ik kijk er zo min mogelijk van te weten. Albert Nobbs was deel van een festival programma en behalve een klein plaatje van de poster wist ik niets over de film. Geen idee waar het over ging en wie er in speelde. Toen de film begon zag ik wel de naam Glenn Close verschijnen, maar het lukte me niet om een gezicht bij die naam te verzinnen. Toen de film eenmaal startte begon ik me echter heel ongemakkelijk te voelen. Lees verder
Is het leven op deze kleine zandkorrel op het strand dat het universum heet uniek? Het is een vraag die de mens al lang bezig houdt. UFO’s worden gezien en projecten zoals SETI proberen de vraag te beantwoorden. In deze film verschijnt er nog een aarde en mensen willen er meer over weten. Eén van hen is Rhoda Williams (Brit Marling), een jonge studente die naar de hemel aan het kijken is als ze het nieuws op de radio hoort en daardoor een groot ongeluk veroorzaakt waarbij ze haar eigen leven en dat van anderen verandert. Lees verder
Wat is het eerste waar je aan denkt als je Hawaii hoort? Waarschijnlijk is dat lekker weer, hula dansers en veel schoonheid. Als je in films denkt zal je misschien aan Lilo en Stitch denken, beelden die fel en mooi zijn en je het gevoel geven dat je op vakantie bent. The Descendants speelt zich ook op Hawaii af, maar laat een andere kant van de eilanden zien en gebruikt het als achtergrond voor een familie drama. Lees verder
Soms moet je niet alles geloven wat je leest. Ik probeer altijd zo min mogelijk te weten over de films die ik ga kijken, maar hoorde wel het één en ander van 50/50. Overal las ik dat deze film een komedie over kanker zou zijn en ik kan me voorstellen dat deze gedachte veel mensen zou kunnen shockeren die zich afvragen hoe je daar grappen over kan maken. Wilde zelf die vraag ook beantwoord zien. Vorig jaar geloofde ik ook niet dat een komedie over terrorisme leuk kon zijn, maar Four Lions liet zien dat het mogelijk is. Wat is het oordeel over 50/50? Continue reading
Er zijn soms films waarvan je weet dat je ze moet hebben gezien, maar waar je nooit aan toekomt. De reden dat ik Schindler’s List nooit eerder heb gezien was vanwege het feit dat het een moeilijke film is om te kijken en daarnaast ook lang is. Voordat je ‘m bekijkt weet je al dat je hartverscheurende situaties gaat zien en dat je na het zien niet erg vrolijk zal zijn. Het heeft misschien wat jaren geduurt, maar nu ik de film eindelijk heb bekeken kan ik zeggen dat dit een fantastisch stukje filmhistorie is. Continue reading
Iedereen kan zich wel nieuwsberichten herinneren over eenzame kinderen die op een gegeven moment een bloedbad op school aanrichten. Verhalen over Columbine, Cal Tech of de recente gebeurtenissen in Nederland zijn schokkend. Het is onbegrijpelijk waarom iemand zoiets zou doen. Vaak vergeten we dat ze ook nog ouders hebben en het is niet voor te stellen waar zij doorheen moeten gaan. Zijn zij schuldig voor wat er gebeurd is, hebben ze hun kind niet goed opgevoed? Het zijn dit soort vragen waar We Need To Talk About Kevin mee speelt. Weet het dat op een succesvolle manier te doen? Lees verder
Weer een IMDB top 250 film die ik niet eerder had gezien en het was tijd om dat te veranderen. Langzaam begin in mijn doel te bereiken om voor het eind van het jaar tenminste 200 films uit die lijst te hebben gezien (nog 5 te gaan, dus dat moet wel gaan lukken).
Aangezien dit een Stanley Kubrick film is had ik er hoge verwachtingen van. Heb een aantal van zijn andere film gezien die ik bijna allemaal kon waarderen, dus keek ook naar deze film uit. De enige scène die ik er ooit van had gezien was de iconische opening, waarbij de “drill instructor” (R. Lee Ermey) aan het schreeuwen is tegen alle nieuwe rekruten. Het is zo’n fantastische scène om te kijken, helemaal als je weet dat het grootste gedeelte geïmproviseerd was. Het enige wat je kan doen is lachen. Lees verder
Door de jaren heen zijn er diverse films geweest waarin een persoon op één plek vastzitten. Dat kan een gebouw zijn (Die Hard), een telefooncel (Phone Booth), een doodskist (Buried) of onder een steen (127 Hours). Nog nooit had ik een film gezien waar de hoofdpersoon gevangen zit in z’n eigen lichaam. Wanneer Jean-Dominique Bauby (Mathieu Amalric) wakker wordt is hij compleet verlamd. Zijn hersenen zijn echter totaal niet beschadigd, maar praten kan hij ook niet meer. Het enige waar hij nog controle over heeft is z’n linkerooglid en het is de enige manier waarop hij met anderen kan communiceren. Hierdoor is hij in staat om duidelijk te maken wat er in hem omgaat en stelt hem zelfs in staat een boek te schrijven. Het verbazingwekkende aan dit verhaal is echter dat deze film is gebaseerd een waar verhaal. Lees verder
Het aantal actiefilms waarin een vrouw de hoofdrol speelt staat in schril contrast met de hoeveelheid actiefilms met mannen in de hoofdrol. Sinds James Cameron in Alien heeft laten zien dat vrouwen kwetsbaar kunnen zijn, maar tegelijkertijd ook met wapens om kunnen gaan en het slechte kunnen verslaan is het aantal vrouwen gestegen, maar ik denk dat ik niet heel veel vrouwelijke actiehelden kan opnoemen. Enige vrouw waar ik meteen aan denk is Angelina Jolie die met onder andere de Tomb Raider films, Salt en Wanted laat zien dat ze zich prima staande weet te houden in dit genre.
Hanna (Saoirse Ronan (The Lovely Bones)) is de volgende actieheldin. Ze is pas 16 jaar, maar is in Finland in afzondering door haar vader (gespeeld door Eric Bana) opgevoed. Ze wonen in een gebied waar geen andere mensen zijn en waar ze leven van de jacht. Haar vader test haar voortdurend totdat hij overtuigd is dat ze zichzelf goed kan verdedigen. Alle kennis die Hanna heeft komt van haar vader en uit een encyclopedie. Ze heeft nooit muziek gehoord en geen contact gehad met andere mensen. Op een gegeven moment wordt ze echter nieuwsgierig naar de wereld en legt ze samen met haar vader contact met de buitenwereld. Haar eerste ervaring is geen positieve en het begin van een reis vol spanning en actie. Lees verder
Andrew Bagby is een 28 jarige medische student wanneer hij een relatie begint met de 41-jarige Shirley Jane Turner. Alhoewel zijn ouders en vrienden een vreemd gevoel bij deze relatie hebben lijkt Andrew gelukkig te zijn. Toch knaagt er iets aan Andrew en hij besluit de relatie te verbreken. Turner kan hier niet mee omgaan en zoekt hem op 5 november 2001 op en vermoord hem. Het is een grote schok voor zijn familie en vrienden, maar de schok wordt nog groter als ze er achter komen dat zijn ex zwanger is van hem.
Wanneer zijn jeugdvriend, regisseur Kurt Kuenne met wie hij vele amateur films gemaakt heeft, het verhaal hoort besluit hij een documentaire te maken over Andrew Bagby zodat zijn zoontje ooit deze film kan zien en een beeld kan krijgen van wie zijn vader eigenlijk was. Deze film is echter meer dan een verhaal over Andrew en is één van de meest aangrijpende films die ik ooit gezien heb. Lees verder