Volgens sommigen is Ed Wood de slechtste regisseur die er is. Waarschijnlijk zullen sommigen meteen denken aan Uwe Boll, maar zelf kan ik het niet bevestigen. Van beide regisseurs heb ik geen enkele film gezien. Na het bekijken van Ed Wood ben ik echter wel heel benieuwd om toch één van zijn films te kijken, omdat ik er bijna zo’n “zo slecht dat het goed is” gevoel bij krijg. Ed Wood probeert te laten zien hoe deze regisseur uiteindelijk in de wereld van films terecht is gekomen. Lees verder
Over de jaren heen hebben we al veel films langs zien komen over boksers. De bekendste daarbij is natuurlijk de Rocky reeks en als je de plaatjes van deze film ziet zal je al snel aannemen dat het hier om een zelfde soort film gaat. Alhoewel dat op bepaalde vlakken het geval is, ligt de focus bij The Fighter iets anders dan je zou verwachten. Lees verder
Gaspar Noé is een opvallend regisseur die met Irreversible (die ik niet gezien heb) heeft laten zien dat hij controverse niet uit de weg gaat. Die film bevatte namelijk een verkrachtigsscene die minuten lang duurde en dus een zware aanslag op de kijker was. Met Enter The Void valt Noé de kijker weer aan, zij het minder extreem (tot op zekere hoogte), maar zowel ogen als oren worden meteen al overdonderd door opzwepende muziek en sterke flitsen bij de begincredits. Dat flitsen gebeurt overigens heel regelmatig in de film, geen aanrader dus als je daarvoor gevoelig bent en epilepsie hebt. Enter The Void is een film die met geen andere te vergelijken is en bijna als een ervaring kan worden beschreven. Lees verder
Bij Black Swan had ik ongeveer hetzelfde gevoel als bij The Social Network. Ik vroeg me ook hier af hoe een film over een bepaald onderwerp, in dit geval ballet, interessant kon zijn. Als je kijkt naar de dansfilms die de afgelopen jaren zijn uitgekomen, dan zijn deze vaak gericht op een jonger publiek en het drama wat er in zit heeft meestal een hoog soap-gehalte. Er stond me echter een hele aangename verrassing te wachten. Lees verder
De 17-jarige Ree Dolly (Jennifer Lawrence) heeft geen makkelijk bestaan. Ze woont samen met haar kleine broertje en zusje en een moeder die helemaal de weg kwijt is op het platteland in Amerika. De omstandigheden zijn al moeilijk, maar wanneer ze te horen krijgt dat haar vader het huisje waarin ze wonen heeft overgedragen om zijn borg te kunnen betalen wordt alles nog moeilijker. Als hij over een week niet komt opdagen voor zijn rechtszaak betekent dit dat haar wereld zal instorten. Ze begint dus driftig naar haar vader te zoeken. De omgeving is echter zeer vijandig en het blijkt al snel een heel moeilijke zoektocht te worden. Lees verder
Chocola is m’n persoonlijke verslaving, er gaat bijna geen dag voorbij of ik eet wel wat M&M’s of een chocoladereep. Toch blijkt dat er achter al dat lekkers en gelukmakende goedje ook een donkere kant zit. In deze documentaire besluit Roberto Romano onderzoek te doen naar de verhalen over kinderarbeid in de productie en oogst van cacaobonen. Lees verder
Wanneer je op IMDB op zoek gaat naar Tyler Perry films dan valt één ding op, namelijk dat elk van z’n films rond de 4 of lager scoort. Toch heeft hij een groot aantal films op z’n naam staan, is succesvol en raadt zelf Oprah Winfrey zijn films aan. Waarom dan toch al die lage scores. For Colored Girls is niet de eerste Perry film die ik heb gezien. De films met Madea (Tyler Perry zelf) en Why Did I Get Married Too heb ik gezien en één ding is duidelijk bij deze films, ze zijn duidelijk voor een bepaalde doelgroep gemaakt. De titel van deze film maakt dat helemaal duidelijk en ik had naar deze gebruiksaanwijzing moeten luisteren. Lees verder
Het verlies van een dierbare is een ingrijpende gebeurtenis waar iedereen weer anders mee om gaat. Becca (Nicole Kidman) en Howie (Aaron Eckhart) hebben hun zoontje verloren en proberen moeizaam met dat gegeven om te gaan. Het geeft grote spanningen en ze kunnen er maar moeilijk met elkaar over praten.
Ze gaan samen wel naar een praatgroep om naar andere ouders te luisteren die hetzelfde hebben meegemaakt, maar ook daar kan Becca niet echt goed mee omgaan. Lees verder
Toen Quentin Tarantino en Robert Rodriguez de Grindhouse films (Death Proof en Planet Terror) maakten (die helaas nooit in Nederland als 1 film hebben gedraaid), wilden ze tussen deze twee films trailers laten zien van niet bestaande films. Eén van die trailers ging oover Machete, een Mexicaan die wordt ingehuurd om iemand te vermoorden, maar vervolgens in de val blijkt te zijn gelokt, waardoor iedereen naar hem op zoek is. Tijd voor wraak voor degenen die verantwoordelijk zijn.
De trailer bleek zo populair dat Rodrigueze vragen kreeg of hij de film ging maken en Machete is daarna een feature length film geworden. Is de film net zo leuk als de trailer of had Rodiguez het beter bij de trailer kunnen laten? Lees verder
Soms kan een film extra effect op je hebben als je er helemaal niets van af weet. Ik probeer dit zo veel mogelijk te doen, omdat je dan fris een film kijkt en ook geen verwachtingen hebt. Trailers probeer ik dan ook zo min mogelijk te kijken.
Van 13 wist ik absoluut niets, behalve dat Jason Statham en Mickey Rourke er in speelden. Die namen zijn al voldoende voor me om een film te zien, dus keek er naar uit en ben zeker niet teleurgesteld. Ik zal dan ook proberen in deze review zo min mogelijk over het verhaal te vertellen. Lees verder