Top 10 Alfred Hitchcock Actrices

Top 10 Alfred Hitchcock actrices

Alfred Hitchcock had altijd een zwak voor zijn “leading ladies”. Hij gaf de voorkeur aan blondines en vroeg diverse malen aan actrices om hun haar te bleken. Maar zijn relatie met vrouwen zowel op het doek als daarachter blijft iets waarover discussie is. Sommige actrices hebben zich openlijk uitgesproken over de kleinerende houding richting hen op de set en sommige feministische schrijvers zien hem als iemand die vrouwen alleen van het mannelijk perspectief toont, als lustobject. Hitchcock zag vrouwelijke seksualiteit als een ingewikkeld dramatisch middel en gebruikte het in veel van zijn films. En

Alfred Hitchcock was always fond of his leading ladies. He preferred blonde stunners and on more than one occasion requested the actress bleach her hair. But his relationship to women on and off the screen has been one of continued debate. Some actresses have spoken openly about the director’s belittling attitude to them on set, and some feminist writers see him as a dramatist who only portrays women from the male perspective of sexual desire. But Hitchcock saw female sexuality as an intricate dramatic device and used it in many of his movies. En uiteindelijk, interesseerden onafhankelijke en krachtige vrouwen hem, wanneer dergelijke attributen niet traditioneel gewenst waren.

Gedurende zijn gehele carriere castte Hitchcock een aantal van de meest getalenteerde en aantrekkelijke vrouwen in zijn films. Als je terug kijkt naar zijn filmografie zie je dat veel van Hollywood’s grootste actrices rollen hebben gespeeld in ten minste één van zijn meesterwerken. Dit zijn de beste actrices in Hitchcock’s films. Lees verder

The 39 Steps (1935)

Wanneer je Filmkijker al wat langer leest, zal je het niet ontgaan zijn dat ik een groot fan van Alfred Hitchcock films ben. Een tijdje geleden heb ik een box van hem aangeschaft die ik op m’n gemak doorwerk. Eén van de films in die box was The 39 Steps. Een titel die bijzonder weinig zegt over de film, maar gelukkig bepaalt dat niet alleen of een film de moeite waard is.

The 39 Steps gaat over een man (gespeeld door Robert Donat) die bij een optreden in contact komt met een vrouw die hem vertelt dat ze in groot gevaar is en of ze even bij hem thuis mag verstoppen totdat het gevaar is geweken. Al snel komt de man erachter dat ook hij gevaar loopt en met de informatie die hij van de vrouw heeft gekregen is hij genoodzaakt om te vluchten en het één en ander uit te vinden om z’n eigen leven en dat van Engeland te redden. Lees verder

Vertigo (1958)

recensie vertigo

Vertigo is volgens mijnwoordenboek:

Medisch
NL: vertigo EN: attack of dizziness
Definitie: (Nederlands)
1.duizeling:het gevoel alsof de hele omgeving rondom in een draaiende beweging is;ook wel alsof men zelf draait in een ruimte;
2.duizeligheid:het gevoel geen evenwicht te kunnen bewaren met neiging tot vallen

John ‘Scottie’ Ferguson (James Stewart) heeft hier, nadat hij als agent betrokken is bij een achtervolging op de daken van San Francisco, heel veel last van en durft nog amper een keukentrapje op te gaan. Hij stopt met zijn werk bij de politie en wordt privé detective. Hij wordt door een oude vriend van hem gevraagd wordt om zijn vrouw te volgen omdat ze zich de laatste tijd zeer vreemd gedraagt. John neemt de opdracht aan en volgt de dame in en om San Francisco, wat naast mooie shots ook resulteert in een spannende thriller zoals alleen Hitchcock die kan maken. Lees verder

Psycho (1960) – Recensie

Recensie Psycho

Ik was van plan m’n bestaande IMDB tienen lijstje voort te zetten met de films die al op de lijst staan, totdat ik deze week Psycho zag. Een nieuwe toevoeging tot m’n lijstje dus (na eerder al E.T. en The Great dictator). Maar dat krijg je als je films uit de IMDB top 250 kijkt. En wat een film. Net zoals de eerder deze week al besproken Rope is dit ook een film van Hitchcock’s hand. Ik kende van deze film maar één ding en dat is de beroemde douche scene inclusief de begeleidende muziek. Ik had dus geen idee waar in de film deze scene zich bevond en had het gevoel dat het waarschijnlijk wel tegen het einde zou zijn. Dit was echter niet het geval en daardoor merk je toch wel hoe je in je hoofd een bepaald idee over een film vormt. – Lees verder

Rope (1948)

Hitchcock, the master of suspense, is een regisseur waar ik nog maar kort films van kijk (een jaar of 2). De films die ik van hem gezien heb (o.a. Rear Window, The Wrong Man, The Man Who Knew Too Much, The Birds, I confess) laten zien dat hij deze titel verdient heeft. Met Rope verfilmt hij een toneelstuk. Heel het verhaal speelt zich af in een apartement en is de eerste film van Hitchcock die hij in kleur geschoten heeft. Wat opvalt aan de film is dat er gebruik wordt gemaakt van zeer lange takes (zoals we die ook kennen van bijvoorbeeld Orson Welles z’n Touch of Evil (de openingsshot is zeer indrukwekkend) of een film als Children of Men). De totale film heeft maar 10 segementen die voor het grootste gedeelte door slim gebruik te maken van bijvoorbeeld een rug van een acteur verbloemd worden. – Lees verder