“Industry rule #4080, record company people are shady!”, aldus Q-Tip van A Tribe Called Quest in “Check the Rhime”. In deze YouTube Original documentaire vertellen voormalige leden van diverse boy/girl bands, waaronder The Backstreet Boys en *NSYNC, wat hun ervaringen waren met zakenman Lou Pearlman. Nadat hij jaren in de vliegtuigindustrie had gewerkt, werd hij door het succes van New Kids on the Block geïnspireerd om ook de muziekindustrie in te gaan. Hij zette een platenlabel op en begon een talentenjacht om zo zijn eerste band samen te stellen, The Backstreet Boys. Hij zorgde voor onderdak, danslessen en alles wat de jongens nodig hadden en bracht veel tijd met ze door tot hun doorbraak. Door de leden van de band werd hij als een soort vaderfiguur gezien, een verhaal dat ook anderen vertellen. Toch bleek Pearlman een man met twee gezichten. Dat werd duidelijk toen bands al een enorm succes waren, miljoenen platen hadden verkocht, maar waarbij de eerste cheque die ze ontvingen nog minder dan het minimumloon bleek te zijn. Daarnaast bleek dat hun mentor zichzelf ook lid van de band had gemaakt en daardoor nog meer geld wist te verdienen. Continue reading
Tag Archives: review
Mug (2018) – Recensie
De Poolse film Mug opent met een bizarre scène, waarin bezoekers aan een winkel in hun ondergoed de winkel in moeten gaan om een goedkope TV te kunnen scoren. Er ontstaat een Black Friday-achtig tafereel, waarin het slechtste in mensen naar boven komt. Een moment waarmee je aandacht als kijker meteen wordt getrokken en een voorbode van wat het hoofdpersonage uit deze film te wachten staat. Continue reading
Rim of the World (2019) – Recensie
Het leuke aan Netflix is dat er wekelijks enorm veel content bijkomt en je af en toe totaal geen idee hebt wat je van een bepaalde titel kan verwachten. Dat kan betekenen dat je prettig wordt verrast, maar ook dat je soms titels kijkt die misschien beter niet hadden kunnen worden gemaakt. Afgelopen vrijdag verscheen Rim of the World op de on demand service. Zelf had ik er nog niets over gelezen of gehoord, maar aangezien de film geregisseerd is door McG (die ook bijvoorbeeld, 3 Days to Kill, Charlie’s Angels: Full Throttle en Terminator Salvation op z’n naam heeft staan), waren m’n verwachtingen niet hoog, maar was ik wel benieuwd naar het concept. Ik heb altijd een zwak voor science fiction en tieners tegen aliens zag er op papier interessant uit. Continue reading
Cold Pursuit (2019) – Recensie
Met z’n 66 jaar slaagt Liam Neeson er nog steeds in om over te komen als actieheld. Alhoewel hij in het verleden wel een opmerkte dat hij die rollen niet langer zou doen, kwam hij daar uiteindelijk op terug. Hij wil ze blijven doen totdat hij er niet meer is (of natuurlijk het publiek dat deze films kijkt). Sinds Taken was hij bijna jaarlijks te zien in één of meer actiefilms. De kwaliteit is over het algemeen redelijk gelijk: vermakelijke films om de honger naar actie te stillen, maar vaak niet meer dan dat. Volgt Cold Pursuit dezelfde lijn? Continue reading
Fruitvale Station (2013) – Recensie
Nieuwjaarsdag 2009, Oakland. Nadat een klein gevecht uitbreekt in een metro, worden Oscar Grant en zijn vrienden vastgehouden op het platform van Fruitvale Station. Verschillende mensen gebruiken hun telefoons om vast te leggen wat er gebeurt. De situatie is chaotisch en de betrokkenen zijn gespannen. De groep begint ruzie te maken met de politie en wanneer de politie besluit Oscar Grant in handboeien te doen, kunnen ze dat niet. Even later wordt hij door een van de politieagenten in z’n rug geschoten en sterft als gevolg hiervan.
Toen de video van deze tragische gebeurtenis online verscheen, kreeg het veel media-aandacht. Door velen werd het gezien als een voorbeeld van extreem en onnodig geweld dat werd gebruikt door de politie. Deze film is op die gebeurtenis gebaseerd en probeert de kijker een idee te geven van hoe de laatste dag in het leven van Oscar Grant eruit zag. Continue reading
John Wick: Chapter 3 – Parabellum (2019) – Recensie
In de afgelopen jaren is John Wick franchise één van de beste actie franchises geworden. Een serie waar veel actiefans naar uitkijken, voornamelijk vanwege de uitstekende manier waarop gevechten in beeld worden gebracht, maar ook een verborgen wereld van huurmoordenaars die elke film weer iets wordt uitgebreid met nieuwe concepten en karakters. Zelf keek ik ook enorm uit naar het nieuwe deel, want wat zou er gebeuren na de gebeurtenissen in deel 2? Continue reading
Wu-Tang Clan: Of Mics and Men (2019) – Serie recensie
Toen de Wu-Tang Clan in 1993 hun eerste album, Enter the 36 Chambers, uitbrachten, was vielen ze op. Niet alleen was er eerder niet een groep met zoveel leden (9), maar ze klonken ook anders dan wat er op dat moment uit was. De beats van producer RZA waren enorm rauw en de groep werd snel enorm populair. Zelf liep ik destijds ook met een zelf getekende W op m’n rugzak en luisterde ik veel naar de muziek die de verschillende leden in de jaren daarna uitbrachten. 25 jaar later treedt de groep nog steeds op. Zo staan ze aanstaande donderdag samen met De La Soul en Public Enemy in de Ziggo Dome. De vierdelige documentaire serie Wu-Tang Clan: Of Mics and Men duikt de geschiedenis in en kijkt naar het ontstaan van de groep, hun eerste album en diverse gebeurtenissen in hun lange carrière. Continue reading
MFKZ (2017) – Recensie
Het is begrijpelijk dat Mutafukaz in veel markten uitgebracht is onder de wat meer abstracte naam MFKZ. Deze anime is gebaseerd op een Franse comic en is een samenwerking tussen het Franse Ankama Animations en het Japanse Studio 4°C. Dat levert een unieke film op met een heel eigen stijl. De schrijver van de comic, Guillaume “Run” Renard, maakte in 2003 al zelf een short met de naam Operation Blackhead, maar met deze film is z’n visie van Boyz n the Hood meets They Live gerealiseerd. Resulteert dat in een boeiende film? Continue reading
The Wandering Earth (2019) – Recensie
De afgelopen twee weken kon je bijna geen grote filmsite lezen zonder het nieuws dat Avengers: Endgame records aan het verbreken is als het gaat om de inkomsten die het genereert. Het filmnieuws is vooral gericht op de Amerikaanse films, maar wist je dat deze nieuwe Chinese film die nu op Netflix beschikbaar is ook de afgelopen maanden veel indrukwekkende feiten op z’n naam heeft gezet? Z’n opbrengt maakt het de op één na meestverdienende Chinese film aller tijden, op wereldnivo neemt het dit jaar de derde plek in en de film staat in de top 20 van meestverdienende science fiction films ooit. En toch zullen maar weinig mensen iets over deze titel gehoord hebben. Toch draait het voor de beleving uiteraard niet om de omzet, maar om de inhoud en of deze rampenfilm, die zich op kosmisch nivo afspeelt, de moeite waard is. Continue reading
De Dag (2018) – Seizoen 1 – Serie recensie
Degenen die m’n blog al wat langer lezen, weten dat ik over het algemeen meer films kijk dan series. De tijdsinvestering die nodig is is voor mij meestal een drempel en als ik iets kijk, dan is het vaak iets dat wekelijks uitkomt, een laag aantal afleveringen heeft of een concept dat me aanspreekt. Toen ik een marketing mail ontving van Lumière over De Dag was m’n interesse al snel gewekt. Deze Belgische serie werd vergeleken met Scandinavische series (waar ik meestal wel van kan genieten vanwege de sfeer), was enorm populair bij onze zuiderburen en draait om een bankoverval. Genoeg reden om deze dus een kans te geven, in de hoop dat hij aan m’n hoge verwachtingen wist te voldoen. Continue reading