Hoeveel beter zou de wereld zijn zonder internet? Ondanks het extra gemak en directe toegang tot allerlei informatie en producten, heeft het de wereld verandert, mensen verandert en wat belangrijk voor ons is. Plotseling proberen velen zichzelf van hun beste kant te laten zien en draait alles om gezien worden, likes en aantal volgers. Een kunstmatige vorm van populariteit, die veel mensen geld heeft opgeleverd, maar ondanks het feit dat het woord sociaal centraal staat, ook vaak genoeg dat niet is. En er zijn ook genoeg personen die verschrikkelijke filmpjes, foto’s en teksten via social media proberen te delen. En alhoewel grote platformen proberen hier automatisch actie tegen te nemen, heeft dit nog geen punt breikt dat er geen mensen worden ingezet die hierin keuzes moeten maken. Bedrijven zoals Facebook en Twitter hebben een waar “leger” aan onbekende editors, die elke dag verschrikkelijke beelden voorgeschoteld krijgen (rond de 25.000 per dag) en een keuze moeten maken of dit moet worden verwijderd of kan worden gezien. De documentaire The Cleaners probeert die mensen, die de diverse platformen voor ons veilig proberen te maken, hun verhaal te laten doen. Continue reading
Tag Archives: review
Bodied (2017) – Recensie
Ik kan me nog goed herinneren toen er in Nighttown in Rotterdam (dat ook ooit de plek was waar een bioscoop gevestigd was) een hiphopfestival plaatsvond. Het was een mix van allerlei disciplines. In de ene zaal waren er b-boys aan het breakdancen, er werd muziek gedraaid en er waren optredens. Maar de meeste belangstelling was er voor de battles, die tegen het einde van de avond op het programma stonden. Een gladiatorenstrijd tussen verschillende MC’s, die elkaar verbaal af proberen te maken. Een schouwspel waarbij de directe feedback van het publiek de graadmeter was. Een mix van goed van te voren bedachte teksten, maar ook bewijzen dat je kan reageren op je omgeving en wat de ander tegen je zegt. In één van de rondes stond Tim Beumers en bij de “coin toss” liet de scheidsrechter de munt per ongeluk vallen. Tim startte en maakte gelijk een gevatte opmerking dat de andere zo arm was dat hij ‘m meteen wilde oprapen toen hij het zag. Het publiek ging los en ook dat werd meteen verwerkt. Hij wist die avond als winnaar naar huis te gaan.
Het is een subcultuur die ook in tv shows en films af en toe voorkomt, waarbij 8 Mile misschien wel het bekendste is. Eminem, die naam maakte als battle mc voordat hij doorbrak, bracht het battelen naar een breder publiek en in Bodied, waarvan hij de producer is, draait het ook om deze scene. Doet hij daarmee z’n vorige film dunnetjes over of weet Bodied iets nieuws te brengen? Continue reading
Venom (2018) – Recensie
De kans dat er in één jaar twee films uitkomen die allebei gaan over een man wiens relatie ten einde komt, waarbij hun lichaam wordt overgenomen door een intelligente entiteit en de hoofdrolspelers beide op Tom Hardy lijken (en één van hen ook daadwerkelijk Tom Hardy is), is enorm klein. Toch gebeurde dat dit jaar. Nadat eerder het fantastische Upgrade uitkwam, was het daarna de beurt voor Venom. De opvallende vijand van Spiderman, die een standalone film krijgt waarbij Peter Parker niet te zien is. Continue reading
The Ballad of Buster Scruggs (2018) – Recensie
De streaming services zijn langzaam bezig het huidige systeem van Hollywood te veranderen. Apple heeft een deal gemaakt met studio A24 om samen films te maken en Paramount heeft hetzelfde gedaan met Netflix. Het betekent dat films waar een studio misschien te veel risico in ziet wel kunnen worden gemaakt en gezien door een breed publiek. Zoiets gebeurde voor Netflix al met Annihiliation en The Cloverfield Paradox.
De bioscoop lijkt de plek te worden voor de films met extreme budgetten en de kleine arthousefilms, streaming waar de rest te vinden is. Het betekent voor filmmakers echter ook een kans om ideeën die tien jaar geleden misschien onproduceerbaar leken, nu alsnog te realiseren. Dat is waarschijnlijk ook het geval geweest met de nieuwe film van gebroeders Coen, Tha Ballad of Buster Scruggs, die het als bioscoopfilm mogelijk moeilijk zou hebben gehad door z’n onconventionele structuur. Continue reading
Brothers’ Nest (2018) – Recensie
Relaties zijn ingewikkeld en niemand is een compleet open boek, zelfs niet voor degenen die hem of haar al heel hun leven kennen. Er zijn situaties of gevoelens die je voor jezelf houdt en misschien nooit zal bespreken of op andere manieren uit. Frustratie kan zich opkroppen en zich uiteindelijk op een schokkende wijze manifesteren. Dat geldt ook voor de twee broers in Brothers’ Nest. Continue reading
Widows (2018) – Recensie
Regisseur Steve McQueen heeft de afgelopen jaren naam voor zichzelf gemaakt met titels als Shame, Hunger en 12 Years a Slave. Stuk voor stuk kwaliteitstitels die echter wel meer filmhuis- dan “breed publiek” films zijn. Met Widows, een remake van een Britse serie uit 1983, maakt hij een film die een breder publiek aan zal spreken. Is hij daarin succesvol? Continue reading
The Price of Everything (2018) – Recensie
Het enige wat ik met kunst in de vorm van schilderijen/beelden etcetera heb, is dat ik gefascineerd ben in het wereldje er om heen. Alhoewel ik best wel eens een museum bezoek, doen kunstwerken die ik daar zie maar weinig. Maar om te zien hoe de kunstwereld werkt, hoe kunstenaars hun werk maken en de gekte ervan is fascinerend. Het aantal documentaires/films dat ik er inmiddels over heb gezien is enorm (dit was twee jaar geleden m’n top 10) en The Price of Everything sprak me dan ook enorm aan. Is het niet vreemd dat een werk van een artiest vaak meer oplevert als deze dood is of dat sommigen kunst meer kopen als investering dan als iets waarvan ze echt genieten? In deze film worden niet alleen verzamelaars en kunstenaars gevolgd (de uiterst succesvolle Jeff Koons en Larry Poons wiens werk niet meer “hot” is), maar krijgt regisseur Nathaniel Kahn ook toegang achter de schermen bij veilinghuis Sotheby’s. Dat levert een boeiend beeld op waarbij je je soms afvraagt of geld uiteindelijk niet iets heel erg heeft kapotgemaakt. Continue reading
First Man (2018) – Recensie
We choose to go to the moon. We choose to go to the moon in this decade and do the other things, not because they are easy, but because they are hard.
Met deze historische woorden maakte de Amerikaanse president John F.Kennedy bekend dat Amerika wilde gaan waar nog nooit iemand eerder geweest was. Dat dit niet makkelijk is, wordt meteen duidelijk tijdens de openingscène in deze biopic over Neil Armstrong (Ryan Gosling). Hij bestuurt een experimenteel vliegtuig dat enorm schudt en elk moment uit elkaar zou kunnen vallen door de krachten die het moet doorstaan. Als Armstrong net boven de dampkring uit komt wil hij terugkeren, maar hij stuitert over de atmosfeer als een steen over water. De weg naar zijn eerste stap op de maan is een uitdagende, eentje waarin elke nieuwe proef of vlucht de laatste kan zijn. Continue reading
House of Cards – Seizoen 6 – Serie Recensie
Wanneer je een kaartenhuis bouwt, is de grootste uitdaging om er voor te zorgen dat het blijft staan. Toch weet je dat er een moment komt dat het zal gaan instorten en probeer je dat zo lang mogelijk uit te stellen. Netflix wist hun huis goed op te bouwen, maar kwam in grote problemen toen het nieuws bekend werd dat hoofdrolspeler en gezicht van de serie Kevin Spacey ook werd genoemd in de lange lijst van #MeToo namen als iemand die in het verleden misbruik maakte van z’n positie ten koste van een ander. Daarmee leek het kaartenhuis al in te zijn gestort voordat de serie zelf was afgelopen. Netflix kon de serie niet langer meer met Spacey maken en moest een beslissing nemen. De keuze was uiteindelijk om een laatste seizoen te maken waarin hij niet langer voorkwam en de focus compleet te richten op Claire Underwood (Robin Wright), na de dood van haar man Francis. Slaagt de VOD-service hiermee om het kaartenhuis nog een paar extra afleveringen te laten staan? Continue reading
The Guilty (2018) – Recensie
Dat je met één locatie heel veel kunt doen heeft het toneel natuurlijk al eeuwen bewezen en er zijn ook diverse films die hier, soms om budgettaire redenen en soms als artistieke keuze, gebruik van maken. Het betekent dat je heel wat in huis moet hebben om daar iets goeds van te maken. Niet alleen een sterke cast, maar ook een verhaal dat weet te boeien. Het Deense The Guilty (Den skyldige) kiest voor een call center en focust zich op slechts één persoon, een politieagent die 112 gesprekken beantwoord. Continue reading