August 29, 2018 by Nostra - 4 Comments

The Adventures of Buckaroo Banzai Across the 8th Dimension (1984) – Recensie

In de blindspot films voor dit jaar (waarvan ik er overigens nog maar zeer weinig gezien heb), voegde ik twee titels uit de jaren tachtig toe, die beide te maken hadden met buitenaardse wezens. I besloot als eerste The Adventures of Buckaroo Banzai Across the 8th Dimension te bekijken. Ik blijf een zwak hebben voor films uit de jaren tachtig. Niet alleen omdat het de periode is waarin ik opgroeide, maar ook dat ze een bepaalde “feel” hebben en CGI nog niet groot was. Het betekende veel meer creativiteit om bepaalde ideeën te realiseren. Daardoor voelen bepaalde dingen echter aan omdat het fysieke was en wat je zag gewicht had. Dat is ook het geval bij veel van de effecten in deze film. Continue reading →

August 28, 2018 by Nostra - 5 Comments

A Quiet Place (2018) – Recensie

Geluid maakt een groot deel uit van films, maar toch is het vaak iets waar je niet over nadenkt. Sinds de introductie van geluid heeft het een laag toegevoegd die mede verantwoordelijk is voor hoe je je voelt, iets kan versterken of zelfs de toon kan zetten. Er wordt veel tijd besteed aan het perfectioneren ervan. Denk bijvoorbeeld aan animatiefilms, waarbij je kijkt naar een levende wereld die echt aanvoelt. Maar net zoals de beelden, moet ook elk geluid gemaakt worden om het publiek mee te voeren of dat nu een actiescène in The Incredibles is of een emotioneel moment in Your Name. In horror films is het een onmisbaar element dat effectief gebruikt moet worden omdat het een spanningsmoment kan maken of breken. A Quiet Place is een horrorfilm die geluid gebruikt op een andere manier… Continue reading →

August 17, 2018 by Nostra - 0 comments

Hannah Gadsby: Nanette (2018) – Recensie

Zoals ik afgelopen maandag schreef is het niet bij te houden wat er allemaal op Netflix uitkomt. Vooral de afgelopen maanden was ik niet erg actief en hield ik het totaal niet bij. Ik luister veel podcasts en ook daar had ik een aardige achterstand. Toch hoorde ik in verschillende podcasts de titel van deze Netflix-special noemen. Een show van een Australische stand-up comedian die meer zou zijn dan alleen vermaak, maar ook kijkt naar het genre en je aan het denken zet. Ik was echter niet voorbereid op hoe erg ik geraakt en onder de indruk zou zijn van wat deze artiest weet neer te zetten. Een aangrijpend optreden dat je simpelweg gezien moet hebben. Continue reading →

August 15, 2018 by Nostra - 6 Comments

Ocean’s Eight (2018) – Recensie

Toen George Clooney‘s versie van Ocean’s Eleven (een remake van de originele film uit 1960) uitkwam, was het een hit en kreeg het veel positieve recensies. Regisseur Steven Soderbergh slaagde erin om een film te maken die vlot, gelikt en leuk was. Het vervolg stelde iets teleur en Ocean’s 13 in 2007 was weer leuk. Nu is er elf jaar later Ocean’s 8, waarin de (bijna) gehele cast uit de trilogie vervangen is en het verhaal zich niet afspeelt voor de andere films (iets dat je mogelijk zou verwachten). In deze versie is het een vrouwelijk crew die een beroving aan het plannen zijn. Continue reading →

August 14, 2018 by Nostra - 0 comments

Zion (2018) – Recensie

Wanneer een specifieke gebeurtenis plaatsvindt die door meerdere mensen gezien is, dan kun je ze allemaal vragen om te vertellen wat er gebeurd is. Je krijgt dan heel veel verschillende verhalen. Sommigen zullen zich beperken tot de feiten, anderen voegen extra informatie toe. Ze vertellen hoe de sfeer was of kleine details die het geheel tot leven brengen. Alhoewel documentaires gaan over echte gebeurtenissen, speelt de manier waarop ze hun verhaal vertellen een belangrijke rol. Net zoals elke andere film moet het op de juiste manier ge-edit zijn om er voor te zorgen dat de kijker meeleeft met wat er op het scherm gebeurt. Een regisseur als Werner Herzog is bijna poëtisch in de manier waarop hij z’n voiceovers doet en dat voegt heel veel toe. Zion, deze korte Netflix documentaire, is helaas te feitelijk. Continue reading →

August 8, 2018 by Nostra - 5 Comments

Jurassic World: Fallen Kingdom (2018) – Recensie

Je moet als filmmaker een vervolg eigenlijk alleen maar gaan doen als je een idee er voor hebt dat werkt. Jurassic World: Fallen Kingdom is een voorbeeld waar dat duidelijk niet het geval is. Nadat het pretpark in de vorige film veranderde in een voederplaats voor dinosaurussen heeft niemand meer voet gezet op het eiland. De dieren leven er nog steeds, maar alleen dat feit is natuurlijk niet interessant voor een film. Het blijkt dat het eiland een vulkaan heeft die op het punt staat om dino’s (opnieuw) uit te roeien. Je zou kunnen denken “Probleem opgelost!”, maar de de overheid overweegt ze echter te redden. Claire Dearing (Bryce Dallas Howard) is de Dinosaur Protection Group gestart, die voor zo’n reddingsplan zijn. De overheid neemt echter het verstandige besluit ze niet te redden, maar Claire wordt benaderd door Benjamin Lockwood (James Cromwell), die zakenpartner blijkt te zijn van John Hammond, met een plan om de dinosaurussen te redden en te verplaatsen naar een plek waar ze “in vrede kunnen leven”. Ze moet Owen Grady (Chris Pratt) overtuigen om mee te gaan. Dat lukt haar en samen gaan ze naar Isla Nublar. Vervolgens gaat niet alles volgens plan. Continue reading →

August 7, 2018 by Nostra - 0 comments

Rapture (2018) – Recensie

Op het gebied van hiphop heeft Netflix een aardig aanbod van interessante documentaires (Bad Rap, Hip Hop Evolution, The Defiant Ones, Fresh Dressed, Stretch and Bobbito: Radio That Changed Lives, The Art of Organized Noize, Sample This en films/series (Roxanne Roxanne, The Get Down) over dit muziekgenre. Ik heb ze stuk voor stuk gezien en ook al zijn er een aantal teleurstellend, toch bieden over het algemeen interessante informatie en entertainment. Dit jaar werd ook Rapture toegevoegd. Volgens de Netflix bescrijving vertellen hip-hop sterren wat hetgene is wat hen als artiest definieert en het effect dat ze hebben gehad op de cultuur buiten hun muziek. Bij bijna elke aflevering in deze serie ligt de focus op één artiest. Dit is een mix van oude en nieuwe artiesten: Logic, Nas & Dave East, G-Eazy, 2 Chainz, T.I., Rapsody, Just Blaze en A Boogie Wit Da Hoodie. Aangezien ik de laatste jaren wat minder naar muziek luister, wist ik niets over Logic, Dave East, G-Eazy, Rapsody of A Boogie, dus ik was wel geïnteresseerd om meer over ze te weten te komen. Continue reading →

August 4, 2018 by Nostra - 2 Comments

Robin Williams: Come Inside My Mind (2018) – Recensie

Recensie Robin Williams Come inside my mind

Alhoewel er veel mensen zijn die Robin Williams kennen van zijn standup komedie en zijn tv show Mork en Mindy, kende ik hem persoonlijk voornamelijk uit de films waarin hij speelde. Of dat nu z’n komische werk was in films als Aladdin, Mrs. Doubtfire en Flubber of z’n serieuze rollen in Awakenings, What Dreams May Come, One Hour Photo, Good Will Hunting en Dead Poets Society. Hij was een zeer veelzijdige acteur die altijd een genot was om naar te kijken. Het kwam in 2014 dan ook als een schok toen het nieuws bekend werd dat hij een einde aan z’n leven had gemaakt. Deze HBO documentaire (te bekijken via Ziggo) kijkt naar zijn leven, met zowel de voorspoed als tegenslagen. Continue reading →

August 1, 2018 by Nostra - 2 Comments

Cassette: A Documentary Mixtape (2016) – Recensie

Nostalgie is een gevoel waar elke generatie doorheen gaat. Als je kijkt naar de jaren tachtig (bijvoorbeeld Back to the Future), dan keek men terug naar de jaren ’50. Het is begrijpelijk. Naarmate mensen ouder worden denken ze terug aan de periode waarin ze opgroeiden. Daarom zijn dingen die 20 tot 40 jaar geleden populair waren ineens weer hot. Of dat nu een TV show was die je als kind keek, het speelgoed waar je mee speelde of de spelcomputers die je destijds had, mensen zoeken ze weer op en verzamelen ze soms. Het kan soms ook betekenen dat oude formaten herleven. Dit gebeurde al eerder met LP’s, maar deze documentaire laat zien dat dit ook het geval is met cassettes. Continue reading →

July 30, 2018 by Nostra - 4 Comments

Skyscraper (2018) – Recensie

We voelen allemaal een drang om de films die we zien in hokjes te plaatsen. Het maakt het makkelijk om ze met andere films in een bepaald (sub)genre te vergelijken en geeft je daarnaast de mogelijkheid om je kennis te etaleren van het “filmlandschap”. In de meeste recensies die ik las over Dwayne Johnson’s nieuwste film Skyscraper (dat gaat over een beveiligingsexpert die z’n familie moet zien te redden uit een brandend gebouw dat is overgenomen door een aantal criminelen) werd er een vergelijking gemaakt met Die Hard en The Towering Inferno. Maar ik denk dat die vergelijking niet helemaal juist is omdat het hele andere films waren. The Towering Inferno was een rampenfilm die ze afspeelde in een hoog gebouw. Die Hard was misschien net zoals deze film een actiefilm, maar eentje die ging voor een realistischer en geloofwaardiger verhaal. Het is beter om de vergelijking niet te maken en de film te beoordelen voor wat het is: Een “blockbuster” voor het zomerseizoen die als doel heeft om de kijker te vermaken en deze een vermakelijke achtbaanrit aan te bieden. Continue reading →