De belangrijkste reden dat ik deze film aan m’n Blindspot films van dit jaar had toegevoegd was het feit dat De Protagonisten me vertelden dat ik ‘m MOEST zien. Nadat ik absoluut weggeblazen was door een andere film die ze sterk aanraadden (The Broken Circle Breakdown), was ik benieuwd of deze titel hetzelfde effect op me zou hebben. Lees verder
Tag Archives: review
Olaf’s Frozen Adventure – Korte film recensie
Terwijl Coco de hemel in wordt geprezen (ook door mezelf), was er de afgelopen weken veel ophef over de short die ervoor wordt vertoond, Olaf’s Frozen Adventure. Op Letterboxd las ik een recensie van iemand die het vergeleek met het gaan naar een exclusief restaurant voor een topmaaltijd, maar waarbij je eerst nog verplicht een kilo McNuggets moet eten voordat je aan het hoofdgerecht mag beginnen. In Mexico werd deze 21-minuten durende film al niet meer getoond en Amerika wordt vanaf vandaag ook niet meer getoond (de reden die Disney zelf gaf was dat het altijd maar tijdelijk was). Het maakte me benieuwd. Heeft Disney zichzelf hiermee een beetje in de vingers gesneden? Toen ik Coco zelf zag was dat bij de persvoorstelling, toen deze nieuwe toevoeging aan de Frozen wereld nog niet mocht worden vertoond. Aangezien ik Coco nog met de rest van het gezin wilde zien kreeg ik deze week de kans om te zien of de ophef terecht was. Lees verder
Liefdesbrieven (2017) – Recensie
Liefde, verliefd worden en je durven over te geven aan je gevoelens is fantastisch. Elk moment dat je meemaakt lijkt wel extra intens te zijn en de momenten met elkaar zijn altijd te kort. Dat gevoel kan leiden tot inspiratie dat zich uitdrukt in creativiteit. Persoonlijk uit ik dat in gedichten, maar voor de vijf twintigers die in deze korte documentaire aan bod komen gaat dat in de vorm van een “ouderwetse” liefdesbrief. Lees verder
The Foreigner (2017) – Recensie
Alhoewel de grote actiehelden uit de jaren tachtig en negentig langzaam oud beginnen te worden, blijven sommigen films in het genre maken alsof ze nog steeds jong zijn. Dat levert af en toe nog best vermakelijke films op, maar soms moet je als acteur ook de realiteit onder ogen zien en het type rol dat je speelt aanpassen. Voor Jackie Chan geldt dat misschien nog wel meer. Hij is natuurlijk bekend van z’n extreme stunts en gevechten, maar wanneer je ouder wordt gaat dat allemaal wat minder makkelijk. Dat zie je ook terug in het type rollen. Hij heeft meer stemmen ingesproken en ook in z’n fysieke rollen doet hij minder (denk aan The Karate Kid of Chinese Zodiac). In The Foreigner zie je dit ook terug. Een serieuze rol, zonder z’n typische humor. Lees verder
The Punisher – Seizoen 1 – Recensie
De toevoeging van The Punisher (Jon Bernthal) in seizoen 2 van Daredevil was een sterke. Het seizoen was al goed, maar de toevoeging van dit karakter, die eigenlijk alleen nog maar leeft om wraak te nemen op degenen die betrokken waren bij de dood van z’n gezin, maakte het nog beter. Een man die bijna alleen maar spreekt in de vorm van geweld, maar waar je desondanks toch mee meeleeft. Z’n verhaal was echter nog niet compleet verteld en nu is er een aparte serie op Netflix beschikbaar die de verdere “avonturen” van Frank Castle laat zien. Lees verder
Coco (2017) – Recensie
Pixar was lange tijd dé animatiestudio die aan de top stond op het gebied van computeranimatie en bekend stond om z’n originaliteit. De enige film die aanvankelijk (twee zeer goede) vervolgen kreeg was Toy Story, maar na het verschijnen van het teleurstellende Cars was het niet meer een gegeven dat elke Pixar film een must see was. Alhoewel Inside Out weer deed denken aan het “oude” Pixar, wisten vervolgen als Monsters University, Finding Dory en Cars 3 te vermaken, maar niet te verbazen. Ook The Good Dinosaur viel wat tegen. In vergelijking wist Disney de afgelopen jaren met Big Hero 6, Frozen, Vaiana en Zootropolis hit na hit te scoren. Pixar heeft dus wat te bewijzen. Lukt dat met hun nieuwste film, Coco? Lees verder
Pombo Loves You (2015) – Korte film recensie
Steve Warne heeft als animator meegewerkt aan films als Frankenweenie, Ma Vie de Courgette en Kubo and the Two Strings. Hij schreef, regisseerde en animeerde in 2015 echter ook deze korte film, Pombo Loves You. De film gaat over een vader die een gedeelte van de tijd voor z’n dochter zorgt. Wanneer ze bij hem thuis een masker van Pombo vindt brengt dit heftige herinneringen bij de man terug. Lees verder
Ferrari: Race to Immortality (2017) – Recensie
Wanneer je de naam Ferrari noemt zijn de associaties met dure rode auto’s, snelheid en Italië snel gemaakt. Het is een merk dat, dankzij Enzo Ferrari en z’n succes in de autosport, bijna door iedereen herkend wordt en een bepaalde status met zich meebrengt. De documentaire Ferrari: Race to Immortality kijkt naar een belangrijke periode voor het Formule 1 team Scuderia Ferrari, de jaren ’50. Eén van de gevaarlijkste periodes in de autosport. Lees verder
Justice League (2017) – Recensie
Terwijl de fans van Marvel keer op keer getrakteerd worden op vermakelijke superheldenfilms en het bedrijf niet bang is om verschillende genres in te duiken (bv. de spionage-thriller Captain America: The Winter Soldier of het recente zeer grappig Thor: Ragnarok), lijkt DC nog steeds op zoek te zijn naar wat ze hun kijkers willen brengen. Willen ze hun helden zwaarder en donkerder neerzetten of past het beter om het allemaal met humor wat luchtiger te maken. Batman vs. Superman was een voorbeeld van het eerste, Wonder Woman een voorbeeld van het tweede. Hoe zit het met Justice League? Lees verder
Shame/Fame (2017) – Recensie
Alhoewel veel mensen zonder problemen privacy-gevoelige informatie met anderen delen door middel van sociale media (of bij het installeren van een app) en snel bij een privacy discussie zeggen “ik heb niets te verbergen” blijkt dat toch heel anders te zijn wanneer iets wat je in een minder moment gedaan hebt gefilmd wordt, online wordt gezet en vervolgens door middel van sites als bijvoorbeeld Dumpert viral gaat. Het kan enorm veel impact hebben op je leven, hoe anderen je zien en zelfs je baan kosten. En degene die het upload doet het enkel en alleen om “views” te genereren, zonder zich in te leven in wat ze de ander aandoen. Regisseur Eef Hilgers, die vroeger vanuit haar kamer (voordat YouTube bestond) al alles filmde en opschreef wat er voor haar deur gebeurde, kijkt naar de “digitale schandpaal” en is, in haar eigen woorden, “een online tocht langs gluurders, reaguurders en gedupeerden van naming en shaming op internet”. Lees verder