De geschiedenis van Stephen King boeken die verfilmd zijn is enorm. Meestal levert dit films op die meer dan de moeite waard zijn en de verwachtingen voor The Dark Tower waren hoog gespannen. Deze boekenserie heeft een grote schare aan fans en dan heb je als scenarist en als regisseur wat waar te maken. Toen deze film uiteindelijk uitkwam waren de eerste reacties teleurstellend en dat is misschien begrijpelijk, want je kan in een film nu eenmaal niet zoveel details stoppen als in boekenvorm. Maar wat als je, zoals ik, de boeken totaal niet kent? Kan je er dan meer van genieten? Lees verder
Tag Archives: review
De Hoeder (2016) – Recensie
Als je gezond bent en je hoort klachten om je heen over de gezondheidszorg dan vraag je je soms af of het allemaal wel zo slecht gesteld is. Als je er dan zelf mee te maken krijgt, zoals ik de afgelopen maanden, dan zie je pas hoe onpersoonlijk en inefficiënt het proces is om de problemen die je hebt op te lossen. Gedeeltelijk vanwege wachtlijsten, maar gedeeltelijk ook omdat je merkt dat veel artsen je niet langer zien als mens, maar als iemand die ze zo snel mogelijk moet worden verwerkt om weer naar de volgende te gaan.
Als je met spoed een pijnstiller nodig hebt en je krijgt van de huisarts assistente te horen dat de huisarts geen tijd tot in de middag heeft omdat hij andere patienten ziet terwijl hij alleen een recept hoeft uit te printen dan verlies je al snel je vertrouwen in het huidige systeem van de gezondheidszorg. Toch zijn er ook huisartsen die nog steeds in staat zijn om alles te doen voor de mensen waar ze voor moeten zorgen, zoals de 92-jarige Nico van Hasselt, die na bijna zestig jaar nog steeds z’n beroep uitvoert en zich ook stoort aan hoe het er aan toegaat. Lees verder
Wheelman (2017) – Recensie
De kwaliteit van de nieuwere Netflix films begint langzaam het nivo te bereiken van de series die ze maken. Een lange tijd waren hun eigen films (op een aantal uitzonderingen na) vaak teleurstellend, maar het worden steeds meer titels die je wilt zien. Geldt dat ook voor één van hun nieuwste films, Wheelman? Lees verder
American Made (2017) – Recensie
De afgelopen jaren zijn dankzij Netflix en haar drugsserie Narcos verhalen die te maken hebben met de Zuid-amerikaanse drugshandel populair geworden. De geschiedenis van Pablo Escobar en alle gerelateerde documentaire waren een groot succes voor de service. Het moment dus om op die populariteit mee te liften in de vorm van American Made, waarin Tom Cruise de hoofdrol speelt. Lees verder
Abacus: Small Enough to Jail (2016) – Recensie
Over de bankencrisis in 2008 zijn al diverse films gemaakt (bv. The Big Short, Margin Call) en de conclusie is vaak dat er uiteindelijk geen enkele bank voor aangepakt is. De belangrijkste reden hiervoor omdat de meeste “Too big to fail” waren. Als ze door een rechtszaak op zouden houden te bestaan zou dat een enorme impact hebben op het financiële systeem. Abacus Federal Savings in New York, een zeer kleine bank die zich vooral op de Chinese gemeenschap in Chinatown richt, was de enige bank die wel te maken kreeg met een rechtszaak over hypotheek fraude. Een zaak die veel impact zou kunnen hebben op dit familiebedrijf en de mensen die daar hun geld en bezittingen hebben. Lees verder
Condorman (1981) – Recensie
Batman, Superman, Spider-Man, Iron Man, stuk voor stuk superhelden die bekend zijn bij het grote publiek dankzij de vele films van de laatste jaren. Maar in 1981 zag het filmlandschap er anders uit. Fans van superhelden konden ze soms in TV shows zien, maar op het grote doek eigenlijk niet. Toch bracht Disney in 1981 Condorman uit en alhoewel het heel wat met comics te maken heeft is er een reden dat de meesten nog nooit van deze “superheld” hebben gehoord. Lees verder
Table 19 (2017) – Recensie
Er zijn soms van die titels, dat wanneer je ze voor de eerste keer ziet er zachtjes alarmbellen afgaan. Zo’n titel die er op papier misschien goed uitziet, maar wanneer je er voor het eerst van hoort toch bang bent dat het niet zo goed in de praktijk werkt. Dat is precies het gevoel dat ik had toen ik voor het eerst las over Table 19. De cast ziet er goed uit: Anna Kendrick, Lisa Kudrow, Craig Robinson, Stephen Merchant, Tony Revolori en June Squibb. Een combinatie die een vermakelijke film op zou kunnen leveren. Maar het feit dat ik nog nooit eerder van de film gehoord had en hij meteen op DVD beschikbaar is maakte me voorzichtig. Natuurlijk kunnen niet alle nieuwe titels in de bioscoop uitkomen, maar dan nog hoor je nog wel iets ervan. Maar juist vanwege die cast toch eentje die ik een kans besloot te geven. Was dat verstandig? Lees verder
The Confession Tapes – Seizoen 1 – Serie recensie
Kan jij je voorstellen dat ergens een ongeluk plaatsvindt of een moord wordt gepleegd waar je niet bij was en je hiervoor wordt opgepakt om vervolgens te worden verhoord en uiteindelijk, op camera/tape, te bekennen dat je de dader was? M’n gevoel is dat je dit met een overtuigend nee zal beantwoorden. Waarom zou je zeggen iets gedaan te hebben terwijl dit niet zo is? Na het zien van The Confession Tapes zal je echter toch wel twijfelen of je daar nog steeds zo zeker van bent. Lees verder
How to Build A Time Machine (2016) – Recensie
Eén van de meest fascinerende concepten voor mij is altijd tijdreizen geweest. Het is iets dat tot de verbeelding spreekt, vaak allerlei paradoxen met zich meebrengt, maar ook eindeloze mogelijkheden. Gelukkig zijn er ook heel veel films die met tijd spelen (zie hier m’n persoonlijke top 10) en voor sommige mensen zijn ze zo inspirerend dat het hun leven sterk heeft beinvloed. Deze documentaire toont hoe het verhaal van H.G.Wells en de film The Time Machine uit 1960 voor Ronald Mallet en Robert Niosi een obsessie werd, waar ze beiden op een andere manier invulling aan hebben gegeven. Lees verder
Thor: Ragnarok (2017) – Recensie
Als je naar het Marvel Cinematic Universe kijkt zijn er bepaalde karakters die vaker gebruikt worden voor komedie in vergelijking met anderen. De Hulk heeft vaak die rol, meestal fysieke komedie (denk bijvoorbeeld aan het moment waarop hij Loki een paar keer heen en weer sloeg), maar als je naar de rest van The Avengers kijkt dan is Thor ook vaak een bron van humor. In de eerste film was hij een “fish out of water” die opviel omdat hij anders praatte en hier op aarde geen idee had hoe alles werkte. Die humor was er ook in andere films waarin hij zat. Het was dan ook fantastisch nieuws om te horen dat Taika Waititi Ragnarok zou regisseren. Hunt for the Wilderpeople en What We Do in the Shadows waren hilarisch en Boy was ook een erg goede film. Maar zoals we in het verleden zagen met Edgar Wright en Antman, is er altijd een risico dat de visie die een regisseur heeft niet overeenkomt met die van de studio. Gelukkig had Waititi dit probleem niet en heeft hij een film af weten te leveren waarin zijn soort humor intact is. Lees verder