Eigentijds, gewelddadig en spannend waren de drie eigenschappen die ik toekende aan de originele Kingsman film. Een titel die me zeer positief wist te verrassen en ik keek dan ook erg uit naar het vervolg. Natuurlijk weet je van tevoren dat de initiële verrassing er niet meer zal zijn (hetzelfde was het geval voor bijvoorbeeld Guardians of the Galaxy 2), maar dat hoeft niet erg te zijn als dat vervolg weet te vermaken. Slaagt Kingsman: The Golden Circle daarin? Lees verder
Er zijn soms van die acteurs waarbij je kunt zien dat ze potentie hebben, maar die niet altijd in de films verschijnen waarin die potentie helemaal goed uit de verf komt. Miles Teller is daar wat mij betreft een goed voorbeeld van. Alhoewel hij schitterde in Whiplash, is hij daarnaast vooral te zien geweest in lichtere kost zoals de Divergent films, Fantastic Four, War Dogs, That Awkward Moment en Two Night Stand. Met Bleed for This, een biopic, moet hij in de huid kruipen van bokser Vinnie Pazienza. Lees verder
Alhoewel Robert Pattinson bij het grote publiek bekend werd als Edward Cullan in de Twilight Saga films, heeft hij daarna ook hele andere rollen gespeeld in films als Cosmopolis, Life en The Lost City of Z. In Good Time werkt hij samen met de Safdie broers, die voor deze film al tien jaar lang in New York low budget films maakten. Deze film betekende voor hen een grote doorbraak, maar ook Pattinson verdwijnt compleet in z’n rol. Aangezien ik van tevoren zo weinig mogelijk lees over een film, duurde het zeker een minuut of vijftien voordat ik hem herkende. Lees verder
Alhoewel Ryan Reynolds nooit een acteur was die ik heel bijzonder vond of waar ik veel films van keek, wist hij zichzelf dankzij Deadpool weer goed in the picture te spelen. De film, waar hij zelf erg bij betrokken was om te realiseren, was een onverwacht groot succes. Met één van de eerste posters van deze film, die de poster van The Bodyguard parodieerde, leek dit ook een film te zijn die de moeite waard was om te kijken. Helemaal als je je bedenkt dat Reynolds samen met Samuel L. Jackson het scherm zou delen, een acteur die zichzelf helemaal geeft, ongeacht welke film dat is. Resulteert dat echter ook in een leuke film? Lees verder
Vanaf het eerste moment dat je Nocturnal Animals ziet, waarbij zwaarlijvige vrouwen naakt en in slow motion aan het dansen zijn, is het duidelijk dat je een film gaat bekijken die anders is. Tom Ford (mode-ontwerper, maar ook regisseur) kiest meteen voor een gestileerde blik in het leven van Susan Morrow (Amy Adams), de eigenaar van een kunstgalerie. Ze worstelt met haar emoties en haar huwelijk met haar man lijkt ook uit elkaar te vallen. Dan ontvangt ze een manuscript voor een boek van haar ex-man Edward Sheffield (Jake Gyllenhaal) die aan haar is opgedragen. Ze raakt geobsedeerd door het boek en de film trekt de kijker zowel haar wereld als het verhaal van het boek in. Lees verder
Een hotelkamer. Een bebloede hamer. Iemand met een plastic zak over z’n hoofd. Een verloren ketting met naam. Verwijzingen naar Psycho. En Joaquin Phoenix in “beast mode”. In de eerste paar minuten weet You Were Never Really Here je strot beet te pakken en geen moment meer los te laten. De vraag is of dat iets is wat je wel zou willen ondergaan? Lees verder
Edgar Wright, die eerder al verantwoordelijk was voor de Cornetto-trilogie en Scott Pilgrim vs. The World, liep al jaren rond met het idee om een film te maken waarbij alles zoveel mogelijk om muziek draaide. Hij speelde hier al eerder mee in bijvoorbeeld Shaun of the Dead, waarin alle acties op het ritme van een nummer van Queen werd uitgevoerd, maar deed dat nog niet op grotere schaal.
Het idee over een “getaway driver” die alles op muziek deed had hij al lang en hij voerde het al eerder uit als videoclip voor “Blue Song” van Mint Royale. Wanneer je de opening van Baby Driver (die ook in deze recensie te bekijken is) vergelijkt met die video zijn de overeenkomsten duidelijk. Lees verder
Organized Noize zal bij velen niet zo snel een belletje doen rinkelen. Maar als je bekend bent met het vroege werk van bijvoorbeeld Outkast, Goodie Mob of de nummers “Waterfalls” van TLC of “Don’t Let Go (Love)” van En Vogue, dan ken je ze wel. Het is namelijk het productieteam achter de muziek die Atlanta als muziekstad op de kaart zette. Deze documentaire, die op Netflix te vinden is, toont hun geschiedenis en hoe ze de top wisten te bereiken, maar ook hoe ze uiteindelijk die positie verloren. Lees verder
Filmmuziek kan een film maken of breken. Of je je er bewust van bent of niet (zoals dat vaak voor mij geld), het zet de toon voor wat je ziet. Het kan spanning creëren, emoties versterken en van een film zelfs een klassieker maken. Als je het woord Star Wars, Psycho of Jaws hoort kan je de muziek die erbij hoort waarschijnlijk makkelijk zingen. Maar wat is de rol van muziek over de jaren geweest, wie zijn de componisten achter al die muziek en hoe gaan ze te werk? Het zijn allemaal vragen die in deze documentaire aan bod komen. Lees verder
Halle Berry lijkt zich de laatste jaren te ontpoppen als een actiester (net zoals Liam Neeson bijvoorbeeld, die inmiddels wel heeft aangegeven geen actiefilms meer te maken omdat hij al 65 is). In The Call was ze een telefoniste bij 911 die een ontvoerde tiener probeerde te redden. In Kidnap speelt ze een moeder die haar gekidnapte zoontje van zes terug wil krijgen. Lees verder