100 Streets opent met een tekst die voorgedragen wordt door een jongen in een achterstandswijk, die deel uitmaakt van een lokale bende in Londen. Hij vertelt hoe er voor iedereen wel een moment in hun leven is, hoe klein ook, dat de rest kan bepalen. Als ik zelf bijvoorbeeld toen ik tiener was niet op een bepaalde plek was gaan werken, was m’n muzieksmaak anders geweest, had ik bepaalde belangrijke mensen in m’n leven nooit ontmoet en was ik niet de persoon die ik nu ben. Lees verder
Na vorig jaar de horrorklassieker Nosferatu te hebben gezien, was ik benieuwd naar een andere klassieker die vaak genoemd werd, The Cabinet of Dr. Caligari. Een film uit 1920 die opvalt omdat de sets er zeer gekunsteld uitzien, scherpe hoeken en ruimtes die er vreemd uitzien. Een film die daardoor minder realistisch is dan andere films uit die tijd. Het verhaal is al net zo vreemd. Het gaat over Caligari, die op de lokale kermis zijn “Somnabulist” wil laten zien. Een man, Cesare, die al 23 jaar slaapt. Met z’n lange lichaam en ingevallen ogen is hij een opvallende verschijning. Twee vrienden, Francis en Alan, bezoeken zijn presentatie en wanneer Caligari vertelt dat Cesare antwoord kan geven op elke vraag, vraagt Alan wanneer hij zal sterven. Cesare zegt dat dat de volgende ochtend zal zijn, wat uiteindelijk blijkt te kloppen. Francis verdenkt Caligari of zijn Cesare en probeert de waarheid boven tafel te krijgen. Lees verder
Het werken bij grote bedrijven kan zeer aantrekkelijk zijn, helemaal bij de grote IT-bedrijven in Silicon Valley die een uitgebreide campus hebben waarop het eten gratis is, je tijdens werktijd allerlei andere activiteiten kan en mag doen en je graag veel tijd doorbengt. Plekken waar de term “9 tot 5” niet lijkt te gelden. In deze film is The Circle zo’n bedrijf, onder leiding van Eamon Bailey (Tom Hanks). Het is enorm groot en voor velen is het een droom om daar te werken. Mae Holland (Emma Watson) werkt er niet, maar wordt door een vriendin (die hoge positie heeft) benaderd. Ze mag komen solliciteren en weet de baan te bemachtigen. Ze is call center medewerker en moet er alles aan doen om zo’n hoog mogelijke score te halen. Lees verder
Het is eigenlijk bizar dat ik deze film uit 1991 nu pas zie. Het is een enorm bekende titel, waar ik tot voor kort nog nooit de tijd voor had genomen om ‘m te zien. Iets wat ik al veel eerder had moeten doen. Deze film, geregisseerd door Ridley Scott, werkt niet alleen goed, maar liet me ook terugdenken naar een andere tijd waarin films alleen maar op film geschoten konden worden. Een tijd waarin projectie in de bioscoop nog analoog was en je kon zien als een film al vaker was gedraaid. Niet dat ik dat nu weer in de bioscopen zou willen, maar het riep een stukje nostalgie op. Lees verder
Er zijn diverse acteurs die op een gegeven moment een overstap maken naar het regisseren en ook Denzel Washington heeft dit gedaan. In 2002 was dat met Antwone Fisher, 2007 The Great Debaters en vorig jaar Fences. Een film die gebaseerd is op een Pulitzer en Emmy winnend toneelstuk van August Wilson, waar de hoofdrolspelers in de film, Denzel Washington en Viola Davis dezelfde rollen vertolkten en prijzen ontvingen. Lees verder
Fans van regisseur Neil Blomkamp kunnen dit jaar hun hart ophalen. Met zijn nieuwe Oats Studios heeft hij inmiddels al drie shorts (ieder van ongeveer 20 minuten) uitgebracht, die visueel niet onderdoen ten opzichte van de Amerikaanse blockbusters. De eerste was Rakka en de tweede is deze titel, Firebase. Een verhaal dat zich in 1970 afspeelt, tijdens de Vietnam oorlog en waarin het leger het op moet nemen tegen een bovennatuurlijk verschijnsel. Lees verder
Er is een moment in dit vervolg op Trainspotting dat er gezegd wordt: “Je bent hier voor de nostalgie”. Dat is helaas ook het gevoel dat menig kijker waarschijnlijk over zal houden aan T2. De originele film uit 1996 viel op door z’n verhaal over drugsverslaafden, de gekke karakters en schokkende momenten. Is het nodig om meer dan 20 jaar later karakters als Renton (Ewan McGregor), Spud (Ewen Bremner), Sick Boy (Jonny Lee Miller) en Begbie (Robert Carlyle) weer te bezoeken om te zien waar ze nu in hun leven staan? Lees verder
Alhoewel het aantal kinderen dat met Power Rangers opgegroeid is enorm is, wat het een show die mij nooit aansprak. Ik vond het allemaal een beetje te dwaas en heb de show dan ook amper gekeken. Toch was ik wel benieuwd of een film gebaseerd op de tv serie, want hoe ziet dat er uit als er veel meer budget beschikbaar is om alles overtuigender te maken? Lees verder
My Dinner with André had niet als film gemaakt hoeven te worden. Behalve de opening, speelt heel de film zich af in een restaurant waarbij twee mannen, Wally Shawn (Wallace Shawn) en André Gregory (Andre Gregory), elkaar naar jaren weer ontmoeten en gedurende twee uur met elkaar praten. De camera beweegt amper en shots van de gezichten van de twee mannen wisselen elkaar af. Het is voornamelijk André die aan het woord is, die vertelt over diverse ervaringen die hij heeft gehad. Wat hij meemaakte in de bossen van Polen, waar hij met een grote groep elke dag bijeen kwam en keek wat er zou gebeuren, hoe hij in Engeland leven werd begraven of hoe hij in de Sahara zand at. Allemaal momenten die hij mee heeft gemaakt, op zoek naar iets, momenten die hem lieten nadenken over wat het betekent om te leven. Gregory vertelt de verhalen vol overtuiging en, net zoals bij een podcast van bijvoorbeeld Stephen Tobolowsky, hoor je wat hij vertelt en verzin je daar zelf de beelden bij. André luistert aandachtig, maar kan zich niet altijd vinden in de standpunten van Wally en de twee discussiëren. Wanneer leef je echt is een belangrijke vraag die ze stellen. Lees verder
Er zijn een hoop films over wielrennen (voor de beste raadt ik deze lijst van collegablog De Protagonisten aan) en de sport is nog steeds enorm populair. Toch is er al jaren veel controverse en hebben veel sponsoren zich teruggetrokken vanwege de schandalen met betrekking tot doping. Tourwinnaars moesten er hun titel(s) voor inleveren. Met de Tour van 2017 achter de rug lijkt er verbetering te zijn aangezien er amper gevallen gevonden zijn. Toch heeft de sport een imago van gebruik van verboden middelen gecreëerd en dat is reden voor de HBO-komedie die grappen maakt over wielrennen. Lees verder