Rock the Bells (2006)

Review van de documentaire Rock the Bells Wu-Tang

Toen het eerste Wu-Tang Clan album uitkwam, betekende dit iets wat hip hop op dat moment nog nooit had gezien: Een hiphop sugergroep waarvan de leden allemaal hun eigen unieke stijl hadden. In vergelijking met andere muziek van die tijd was dat van hun zeer rauw. Het sloeg aan en de groep vergaarde al snel een grote schare fans, waarvan er velen de “W” met trots droegen. Het was met zo’n grote groep MC’s altijd moeilijk om ze allemaal bij elkaar te krijgen, helemaal toen elk van hen een solo carrière startte. Concert promotor Chang Weisberg wilde het onmogelijke doen: De hele groep op één podium krijgen tijdens het festival dat hij organiseerde: Rock the Bells. Dit is een jaarlijk hiphopfestival waar de grootste namen van de stroming optreden. Deze documentaire volgt hem op zijn reis om z’n droom realiteit te maken. Lees verder

The Man with the Iron Fists (2012)

Als je een fan van hip hop bent (en ook als je dat niet bent) is de kans groot dat je van de Wu Tang Clan gehoord hebt. De muziekgroep brak begin jaren negentig door en viel op door de grootte van de groep en rauwe beats en persoonlijkheden van de leden. Hun naam was, net als hun muziek, erg beïnvloed door oude kung fu en Hong Kong films (denk bijvoorbeeld aan films als “The Killer”). Er werden veel van die films gesampled en waren bepalend voor de sound. RZA was één van de muzikale masterminds achter dat geluid. De afgelopen jaren heeft hij diverse filmsoundtracks geheel of gedeeltelijk voor z’n rekening genomen, waaronder Ghost Dog: The Way of The Samurai, Afro Samurai en Tarantino’s Kill Bill: Vol.1. Met z’n liefde voor het kung fu genre verbaast het niet dat hij op een gegeven moment zelf een film zou maken.

Hij heeft samen met Eli Roth het verhaal geschreven, componeerde de muziek en nam ook plaats op de regisseursstoel voor The Man with the Iron Fists. Weet de film net zoveel impact te maken als de Wu Tang Clan ooit deed? Lees verder

Due Date (2010) – Recensie

Bioscoopbezoeken zijn niet meer zoals ze waren. De tijden dat je rustig je kaartje koopt, je versnaperingen haalt en wacht tot de zaal open gaat zijn voorbij. Een bioscoopbezoek schijnt meer te moeten zijn, een “experience”. Daar kwam ik gisteren maar al te snel achter.

Bij binnenkomst van de bioscoop bleek al snel dat de Ladies nights van Pathé bijzonder succesvol lijken te zijn aangezien het grootste gedeelte van het publiek vrouw was. Er waren standjes waar nog even geshopped kon worden (kleding, make up etc.) en daar werd gretig gebruik van gemaakt. Het was even iets waar ik niet bij een bioscoop bezoek op voorbereid was.
Na me door die initiële drukte te hebben geworsteld was het tijd voor Due Date, met Robert Downey Jr. en Zach Galifianakis. Lees verder

Repo Men (2010)

Niet al te ver in de toekomst is het mogelijk om je leven te verlengen door kunstmatige organen op afbetaling te kopen. Ten minste, dat is de visie van de toekomst volgens deze film. Wanneer je echter niet langer je afbetalingen kan doen, dan krijg je te maken met de medewerkers van The Union, het bedrijf dat de organen verkoopt. Remy (Jude Law) en Jake (Forest Whitaker) zijn de deurwaarders van het bedrijf die de organen terug komen halen. Wanneer je ze ziet betekent dit eigenlijk dat je niet lang meer te leven hebt aangezien de organen ter plekke worden verwijderd. Lees verder