In de jaren ’90 was science fiction een mix van dystopische maatschappijen, zelf reflecterende parodieën, “high-concept” actie, goede oude horror en een strooisel van vervolgfilms. Nogal een eclectische mix. Gedurende tien jaar gingen het van het serieuze (Strange Days, Contact, 12 Monkeys) naar het belachelijke (Galaxy Quest, Space Truckers, Fortress), maar er was altijd een element van kwaliteit aanwezig. Zelfs Fortress, het futuristische verhaal van terreur gevangenissen, één van de meest memorabele films die ik zag toen ik opgroeide, had genoeg redenen om het te kijken. Christopher Lambert staat niet bekend voor veel memorabele films, maar Fortress is de goede soort slechte film – kijkt lekker weg en is heerlijk entertainment. Lees verder
Tag Archives: Science Fiction
Spectral (2016) – Recensie
Een nieuwe week en weer een nieuwe Netflix original, deze keer in de vorm van een science fiction/actiefilm met supernatuurlijke elementen, Spectral. Wanneer het leger in Slovenië in oorlog is wordt één van de soldaten op mysterieuze wijze gedood door iets wat niet zichtbaar is voor het blote oog. Dr. Mark Clyne (James Badge Dale), een onderzoeker bij DARPA, wordt gevraagd om de aanval, die wel opgenomen is door een speciaal systeem, te onderzoeken en een oplossing te vinden. Zijn de verschijningen geavanceerde camouflagepakken of hebben ze hier met iets heel anders te maken? Lees verder
Top 10 Science-Fiction Horrorfilms
Science-fiction en horror zijn twee genres die altijd goed samengaan. Sci-fi draait meestal om een futuristisch voorgevoel of angst voor het onbekende en dat past bij de angstaanjagende realisatie van de donkerste kanten van de menselijke geest die het horror genre definiëren. Science-fiction horror is ook opvallend omdat het heeft geleid tot de beste voorbeelden van science fiction, los van de sub-context, maar ook een aantal van de slechtste. Lees verder
Coherence (2013) – Recensie
Ik heb een zwak voor films die je aan het nadenken zetten. Om nog specifieker te zijn, films die spelen met wat realiteit is of waarbij er zaken gebeuren die je niet meteen kan verklaren. Films als Donnie Darko, Primer, Upstream Color of Under the Skin zijn daar voorbeelden van. Het is ook de reden dat Mr.Nobody nog steeds in mijn persoonlijke top 3 staat. Coherence is ook zo’n film die initieel normaal begint, maar al snel verandert in een boeiend mysterie Lees verder
Black Mirror – Seizoen 1: Fifteen Million Merits
Terwijl de eerste aflevering van Black Mirror zich nog volledig in een wereld afspeelde die de kijker kent, neemt deze tweede aflevering diezelfde kijker mee de toekomst in. Een wereld waarin de maatschappij geheel anders is en mensen niet langer in huizen wonen, maar in een groot complex, met kleine kamertjes met een bed, waarin iedere muur een beeldscherm is. Er zijn geen ramen meer en niemand gaat naar buiten. Het enige wat er gedaan wordt is heel de dag op een hometrainer fietsen om virtueel geld te verdienen en TV te kijken. Lees verder
Edge of Tomorrow (2014) – Recensie
Bestaat er zoiets als talent? Is je favoriete artiest of regisseur echt zo goed geboren of is het iets anders? Is het mogelijk dat ze zo goed zijn geworden omdat ze er simpelweg genoeg tijd ingestoken hebben? Als iemand die zichzelf graag nieuwe dingen leert geloof ik niet zo in talent. Het is een kwestie van ervaring opdoen, nieuwe technieken eigen maken en vooral veel herhalen. Als je ergens maar genoeg tijd instopt wordt je vanzelf goed. Natuurlijk kan de snelheid daarvan van persoon tot persoon verschillen. Edge of Tomorrow bewijst ook dat je met genoeg tijd iedereen versteld kan staan, maar in dit geval kan dat je wel een paar levens kosten. Lees verder
Europa Report (2013) – Recensie
Een tijdje geleden schreef ik over Red Planet, een film over een reis naar Mars die ik wel aardig vond tot het moment waarop een aantal onnodige elementen aan het verhaal werden toegevoegd (zoals een robot die plotseling iedereen aanvalt). Een film waar het puur om overleven zou gaan had ik liever gezien en Europa Report lijkt die film te zijn. In dit geval gaat de reis echter niet naar Mars, maar naar een maan van Jupiter. Met het concept zit het bij deze film wel goed, maar is de film dat ook? Lees verder
Looper (2012) – Recensie
Het “tijdreisgenre” heeft over de jaren mooie films opgeleverd. Films die je aan het denken zetten zoals Primer, Timecrimes of Donnie Darko, drama’s als The Lake House of Frequency, vermakelijke films als Bill and Ted’s Excellent Adventure of Back to the Future en natuurlijk actiefilms als Terminator. Looper kan aan de laatste groep worden toegevoegd (en heeft zelfs wat overeenkomsten met Terminator), maar geeft z’n eigen unieke twist aan het concept van tijdreizen. Continue reading
Lockout (2012) – Recensie
Er komen naar mijn mening elk jaar veel te weinig science fiction films uit en ik was dan ook blij toen ik een foto zag van Lockout. Die foto intrigeerde me en besloot dan ook deze film te gaan zien. Zoals gewoonlijk had ik verder geen idee waar de film over ging (wil zo min mogelijk weten), maar keek er naar uit. Lees verder
Prometheus (2012) – Recensie
Als het gaat om science fiction films heb ik regelmatig het gevoel dat er elk jaar veel te weinig goede uitkomen. Toen ik hoorde dat Ridley Scott, die bekend is voor BladeRunner en Alien, een nieuwe sci fi film zou maken wachtte ik met smart op het resultaat. Het lukte me om m’n nieuwsgierigheid te onderdrukken en geen nieuws over de film te lezen of trailers te kijken. Ik was dus klaar om compleet verrast te worden en had van te voren geprobeerd zo min mogelijk verwachtingen te hebben. Wist Prometheus m’n dorst naar een nieuwe goede sci fi film te lessen? Lees verder