In de jaren ’90 was science fiction een mix van dystopische maatschappijen, zelf reflecterende parodieën, “high-concept” actie, goede oude horror en een strooisel van vervolgfilms. Nogal een eclectische mix. Gedurende tien jaar gingen het van het serieuze (Strange Days, Contact, 12 Monkeys) naar het belachelijke (Galaxy Quest, Space Truckers, Fortress), maar er was altijd een element van kwaliteit aanwezig. Zelfs Fortress, het futuristische verhaal van terreur gevangenissen, één van de meest memorabele films die ik zag toen ik opgroeide, had genoeg redenen om het te kijken. Christopher Lambert staat niet bekend voor veel memorabele films, maar Fortress is de goede soort slechte film – kijkt lekker weg en is heerlijk entertainment. Lees verder