Een titel van een film kan grote verwachtingen scheppen. Stel, je wordt gevraagd om een film te schrijven met de titel Nederland of België, welk(e) onderwerp(en) zou je kiezen om te laten zien die de lading dekken. En welke boodschap wil je aan je kijkers overbrengen? Suriname is een land met een bewogen geschiedenis en dat volgens de openingstitel zeer veel natuurlijke hulpbronnen heeft (in de top 15 van wereld), maar dat het desondanks kampt met problemen. Een gegeven dat aan het denken zet en waar veel mee kan worden gedaan. Helaas wordt al snel pijnlijk duidelijk dat een mogelijke boodschap ver te zoeken is. Continue reading
Tag Archives: score: 3
Unicorn Store (2017) – Recensie
Na pas geleden samen met Samuel L. Jackson in Captain Marvel te spelen, is Brie Larson nu weer samen met hem te zien in de Netflix-film Unicorn Store, die ze ook geregisseerd heeft. Is dit een magisch wezen dat je ooit hoopt te zien of slechts een paard met een opgeplakte hoorn? Continue reading
Assassin’s Creed (2016) – Recensie
Games geven je als speler de controle over een ander personage die dingen in de speelwereld kan doen die in het echte leven vaak onmogelijk zijn. Dat is ook het geval voor de Assassin’s Creed serie van games, waarbij je als lid van een geheime orde eeuwen geleden door oude steden kon begeven en met de gratie van een parcours runner over daken kon bewegen om het op te nemen tegen de Templars. Aangezien niet alle games zich rond dezelfde tijd afspeelden werd er een element toegevoegd in het “heden”, waarbij door middel van een machine, de Animus, het mogelijk is om in het verleden van een persoon te springen om op die manier artefacten op te sporen die een link met het scheppingsverhaal hebben en waarmee de mensheid kan worden beïnvloed. Het lijkt bij populaire spelseries onvermijdelijk dat er een film van gemaakt wordt en helaas leert de geschiedenis dat die stap bijna altijd resulteert in een film die niet werkt (denk aan het teleurstellende Warcraft). Is dat hier anders? Lees verder
The Legend of Hercules (2014) – Recensie
Elk jaar komen er van die films uit waarbij je van tevoren al het gevoel hebt “die kan ik beter overslaan”. Het is een soort onderbuikgevoel dat je als filmliefhebber ontwikkeld hebt en vaak blijkt dat gevoel juist te zijn. In 2014 zou de film Hercules met in de hoofdrol Dwayne Johnson uitkomen en niet lang daarvoor was er ineens deze film. Ik weet niet of het de bedoeling was dat The Legend of Hercules probeerde wat omzet weg te snoepen, maar alles schreeuwde dat het een B-film was. Ik sloeg de film dan ook over, maar toen deze recent op TV werd uitgezonden besloot ik ‘m te zien. Daarvan heb ik een wijze les geleerd: soms moet je dit soort films gewoon kijken om een goed perspectief te krijgen over films die wel de moeite waard zijn. Lees verder
Ice Age: Collision Course (2016) – Recensie
Ice Age van Blue Skies Studios is in sommige opzichten een beetje te vergelijken met Carl Douglas. Deze artiest scoorde in 1974 een hit met het nummer Kung Fu Fighting. Hij bleef vervolgens nummers met hetzelfde thema maken in de hoop om de magie van het origineel te evenaren. Een aantal jaar geleden zag ik een documentaire waarin hij zelfs van het origineel nog allerlei remixes maakte om nog te teren op zijn moment uit de popgeschiedenis. Als je kijkt naar Ice Age, dan was de eerste film een succes op zowel financieel als kritisch vlak. En alhoewel de vervolgen nog steeds genoeg geld opleverden vertelt de Rotten Tomatoes score een heel ander verhaal over hoe het door de critici ontvangen werd. Het origineel had nog een score van 77%, maar de drie vervolgen erna scoorden respectievelijk 57%, 45% en 37%. Nu heeft Blue Skies naast Ice Age natuurlijk ook nog andere films gemaakt zoals Rio, Epic en de Peanuts film, maar zouden ze er niet verstandig doen de realiteit onder ogen te zien en deze prehistorische dieren te laten uitsterven? Lees verder
How To Sell a Banksy (2012) – Recensie
De kunstwereld fascineert me al jaren. Niet dat ik zelf een kunstliefhebber ben of je mij wekelijks in musea kan vinden, maar meer hoe deze wereld in elkaar steekt. Eentje waarin net zo goed trends te vinden zijn als in mode. Waar als iets een hype is de prijzen plotseling omhoog schieten, maar ook een subcultuur waarin experts regelmatig echte werken niet kunnen onderscheiden van slimme vervalsingen. Banksy lijkt zich al jaren af te zetten tegen die wereld en weet met zijn straatkunst regelmatig belangrijke statements te maken. Daardoor is hij echter een geliefde kunstenaar geworden en is er een grote vraag naar zijn werk. De prijzen die verzamelaars betalen zijn enorm hoog en daar proberen ondernemende types gebruik/misbruik van te maken. In de documentaire Banksy Does New York werd daar al een segment aan besteed toen een groep mannen een Banksy meenamen om te verkopen. In How To Sell A Banksy probeert Christopher Thompson één van Banksy’s vroege werken, die hij zelf van een brug af heeft geschraapt, te verkopen. Lees verder
Batman v Superman: Dawn of Justice (2016) – Recensie
Toen ik hoorde dat er een Batman Vs. Superman film zou worden uitgebracht begon m’n hart niet meteen sneller te kloppen. De Batman films van Christopher Nolan waren de moeite waard, maar de afgelopen twee Superman films maakten geen indruk. Het feit dat Zack Snyder verantwoordelijk was voor Man of Steel en nu ook deze nieuwe film heeft geregisseerd was ook geen reden tot euforie.
Daarnaast begon ik na te denken over het uitgangspunt van deze film. Als deze twee superhelden het tegen elkaar opnemen dan is het toch geen vraag wie er dan zou winnen? De één is een rijke man met wat gadgets en de andere een alien met superkrachten, die weliswaar niet tegen kryptoniet kan maar verder geen zwakheden heeft. Desondanks al die zorgen ging ik toch naar de film toe, want m’n verwachting was dat Snyder zich na de kritiek op Man of Steel zou moeten bewijzen en ook de studio achter de film een hit moest hebben zodat het “DC universum” op de kaart kan worden gezet. Lees verder
Alvin and the Chipmunks: The Road Chip (2015) – Recensie
Het is als ouder niet altijd een pretje om naar de film te moeten gaan. Natuurlijk is het heerlijk om met je kind tijd door te brengen en na afloop over een film te praten, maar soms willen ze graag naar films toe waar je zelf niet al te enthousiast over bent. Recent moest ik nog door de nieuwste, slaapverwekkende film van Woezel en Pip heen zitten, maar maakte het plezier van m’n dochter het één en ander goed. Tijdens de vorige vakantie was de keuze gevallen op de nieuwste Alvin and the Chipmunks film en omdat ik niet zeker wist of de andere films die draaiden geschikt zouden zijn gingen we ook daadwerkelijk naar deze derde film in de serie. De eerste film was niet bijzonder goed, maar ik wilde deze film ook een kans geven. Dat had ik beter niet kunnen doen. Lees verder
Aloha (2015) – Recensie
Ik hou erg van koken en vooral in het weekend wanneer ik alle tijd heb om een nieuw gerecht uit te kiezen, m’n boodschappen te doen en wat tijd in de keuken door te brengen. Natuurlijk kies ik af en toe gerechten die misschien niet voor herhaling vatbaar zijn, maar over het algemeen smaken ze goed en resulteert de combinatie van diverse ingrediënten in een heerlijk maaltijd.
Het maken van een film kan makkelijk met koken vergeleken worden. Er zijn namelijk een hoop elementen die bij elkaar komen om zo een mooi eindproduct af te leveren, onder leiding van een masterchef. In dit geval heet die masterchef Cameron Crowe, die in het verleden verantwoordelijk was voor films als Say Anything, Jerry Maguire, Almost Famous en Vanilla Sky. Voor Aloha is hij erin geslaagd erg goede ingrediënten uit te kiezen in de vorm van Bradley Cooper, Emma Stone, Bill Murray, Rachel McAdams, Alec Baldwin en Danny McBride. Met hen ging hij de keuken in, maar wat levert dat op? Lees verder
Pixels (2015) – Recensie
Ik had mezelf nog zo voorgenomen om deze nieuwste film van Adam Sandler over te slaan. Daar had ik goede redenen voor: Als je kijkt naar de laatste tien films die Sandler gemaakt heeft zit daar eigenlijk geen enkele titel tussen die echt de moeite waard was. In z’n jongere jaren kon ik nog wel van z’n films genieten, maar ik heb simpelweg een aversie ontwikkeld richting Sandler omdat hij telkens weer teleurstelt.
Maar waarom dan toch Pixels bekijken? Nieuwsgierigheid is denk ik de belangrijkste factor. En dan wilde ik niet weten of hij deze keer een goede film gemaakt had, maar eigenlijk meer hoe het game element in de film verwerkt is. Als iemand die met gamen opgegroeid is sprak dat me aan (en het feit dat er verder geen films draaiden die ik nog wilde zien) en besloot ik, als ik eerlijk ben tegen beter weten in, toch Pixels een kans te geven. Lees verder